موزه لندماین کامبوج یکی از جاذبه های کشور است که در جنوب بانتای سری، ۲۵ کیلومتری سیم ریپ قرار گرفته است. این موزه به سلاح و جنگ افزارهای زمینی اختصاص داده شده که شامل مجموعه هایی از مین های زمینی، خمپاره انداز، تلفنگ ها و … است. بازدید از این موزه، اگر به تاریخ جنگ علاقه دارید، بسیار توصیه می شود. در ادامه همراه با الی گشت باشید تا در مورد موزه لندماین کامبوج و تاریخچه آن اطلاعات بیشتری کسب کنید.
مطالب مرتبط: بهترین دیدنی های کامبوج که عاشقشان خواهید شد! طلایی ترین بنای کامبوج، کاخ سلطنتی پنوم پن
ایده اولیه این موزه زمانی شکل گرفت که سربازی به نام اکی را (Aki Ra)، بعد از سال ها حضور در جنگ، به روستاهایی بازگشت که با هزاران مین پر شده بودند. او به صورت دستی، شروع به شناسایی و غیر فعال کردن آن ها کرد و سپس برخی از اقلامی را که غیر فعال کرده بود را به نمایش گذاشت. ایده او برای به نمایش گذاشتن این مین ها اقتصادی بود که بابت آن از توریست ها، ۱ دلار دریافت کرده و سپس از آن به منظور کمک به کودکان این روستاها استفاده کرد. این نمایشگاه در سال ۱۹۹۷ افتتاح شد.
در روستاهایی که اکی را، مین ها را شناسایی کرده بود، متوجه شد که کودکانی زیادی هستند که روی مین رفته و زخمی شده اند، پدر و مادرشان جان خود را از دست داده اند و یا سرگردان و تنها در روستاها ترک شده اند. او و همسرش پس از دیدن این کودکان، تصمیم گرفتند که آن ها را در جایی در کنار کودکان خودشان نگهدارند و از آن ها مراقبت کنند.
در اصل، تمام کودکان در این مرکز قربانیان مین های زمینی بودند. امروزه این مرکز مراقبت از کودکان مختص آن هایی است که از مشکلات متنوعی از جمله تاثیرات وجود مین در منطقه آن ها رنج می برند. آخرین قربانی مین های زمینی، این مرکز را در سال ۲۰۱۳ زمانی ترک کرد که دوره دبیرستان خود را به اتمام رسانده بود.
در ابتدا موزه لندماین کامبوج در کنار دکه بلیط فروشی پارک انگکور وات، در کنار رودخانه سیم ریپ واقع بود و در سال ۲۰۰۶ دستور به بستن آن صادر شد. بعد از اینکه موزه دیگر فعالیت نمی کرد، یک خیریه کانادایی که توسط فیلم سازی به نام ریچارد فیتوسی راه اندازی شد، صندوق بودجه موزه لندماین را ساخت تا بتواند برای افتتاح مجدد آن، پول جمع کند. پس از آن، در کنار بنای مذهبی بانتای سری، زمین انتخاب شد و با کمک اهدا کنندگانی از سراسر جهان، موزه لندماین کنونی در سال ۲۰۰۷ افتتاح شد.
بخش تسهیلات امدادی موزه، بیش از ۲۰ کودک را از روستاهای کوچک اطراف کامبوج نگهداری می کرد. این کودکان در مدارس دولتی ثبت نام می شدند تا بتوانند به تحصیلات خود ادامه دهند که این موضوع بسیار برای پیشرفت آن ها بسیار مناسب بود. این بخش همچنین بخش آموزشی خصوصی خود را داشت که شامل یک سایت کامپیوتر، کتابخانه، کلاس های زبان انگلیسی و زمین بازی بود و حدودا ۱۴ کارمند داشت. بخش تسهیلات همچنین از داوطلبان برای تدریس زبان، کار در موزه و کمک های اداری در دفتر، کمک می گیرد.
در سال ۲۰۰۸، با کمک صندوق بودجه موزه لندماین، یک خیریه دیگر و همچنین خود اکی را، یک سازمان مردم نهاد به نام Cambodian Self Help Demining (CSHD) در اینجا راه اندازی شد. البته CSHD از موزه جداست و به عنوان یک سازمان مردم نهاد کار می کند و کار اصلی آن ها، غیر فعال کردن مین های زمینی در سراسر کشور کامبوج است.
موزه لندماین و مرکز امدادرسانی به آموزش مردم در مورد خطرات مین های زمینی کمک می کند و علاوه بر آن، کودک و جوانان در معرض خطر مین و آن هایی که تاثیرات فیزیکی و روحی بابت آن داشتند را حمایت می کند. علاوه بر آن، این مجموعه به آموزش کودکان می پردازد تا بتوانند به راحتی وارد جامعه شوند. این موزه و مرکز امداد به این دلیل ساخته شد تا بتواند جایی برای تسکیل بدن، قلب و ذهن مردم تاثیریافته از جنگ افزارهای زمینی باشد. مسئولین این مرکز اعتقاد دارند که عشق، حمایت و آموزش، ارکان اساسی این هستند که یک فرد بتواند آینده بهتری را در کشور و در کل جهان داشته باشد.
یکی از اهداف این مجموعه این است که بازدیدکنندگان بتوانند داستان مین های زمینی در کامبوج را از زبان اکی را، موسس موزه لندماین کامبوج بشنوند. اکی را شخصی بود که به عنوان یک سرباز کودک به ارتش سرخ خمر رفت و جوانی خود را با جنگ هایی که برای حدودا ۳۵ سال کشورش را ویران کرده بود، سپری کرد. او می گویند که مین های زمینی بر گذشته، حال و آینده کشور تاثیر می گذارند.
هدف دیگر این مجموعه این است که به جهان نشان دهد، مهم نیست که که هستید، چه گذشته ای دارید و تحصیلاتتان چیست؛ شما در هر حالتی می توانید زندگی خود را تغییر داده و بر جهان تاثیری حتی کوچک بگذارید.
آخرین هدف موزه لندماین کامبوج هم به کمک کودکان روستایی که زندگی شان تحت تاثیر مین های زمینی قرار گرفته از راه حمایت های آموزشی، مسکن و خوراک است.
این موزه حدودا ۲۵ کیلومتری شمال سیم ریپ (با توک توک حدودا ۳۰ دقیقه راه است) و ۷ کیلومتری جنوب بنای مذهبی بانتای سری در پارک انگکور وات قرار گرفته است.
در طول مسیری که می خواهید از موزه لندماین کامبوج بازدید کنید، شما از میان روستاهای بی نظیر و مزارع پلکانی برنج گذر خواهید کرد و شانس این را خواهید داشت که چشم اندازهای فوق العاده ای را تماشا کرده و از آن ها عکس بگیرید. همچنین می توانید روستاییانی را مشاهده کنید که در مزارع برنج، در حال کار کردن هستند که حس و حال جالبی به همراه خواهد داشت. شما همچنین می توانید جایی بیرون از هرج و مرج شهرهای بزرگ، صنایع دستی واقعی مردم کامبوج را خریداری کنید. این موزه به بازدیدکنندگان و همچنین مردم محلی این امکان را می دهد تا از مین های زمینی به صورت نزدیک بازدید کنند، با نحوه کار آن ها آشنا شوند و همچنین چگونگی خنثی کردن یک بمب را به طور کلی یاد بگیرند.