همه ما در مورد انقلاب کوبا شنیده ایم، انقلابی که توسط یکی از رهبران بزرگ دنیا یعنی فیدل کاسترو هدایت می شد. موزه انقلاب کوبا جاذبه ای است که در بخش قدیمی هاوانا در کوبا واقع شده که به عنوان کاخ ریاست جمهوری و محل سکونت افرادی چون ماریو گارسیو منوکال بوده است. بعد از انقلاب بزرگ کوبا، این ساختمان کم کم به موزه انقلاب کوبا تبدیل شد تا جایی مختص به این حرکت تاریخی باشد. در ادامه این متن، همراه با الی گشت باشید تا در مورد این موزه و وقایع تاریخی آن بیشتر بدانیم.
مطالب مرتبط: گنج پیدا شده در کوبا: خانه ارنست همینگوی معرفی آرامگاه چه گوارا در کوبا
در سال ۱۹۰۹ میلادی، ژنرال فرمانده اوبرت (Governor General Aubert) تصمیم گرفت که مکانی بسازد تا دولت استانی در آن جای بگیرد؛ او می خواست که موقعیت این ساختمان جایی باشد که دیوارهای قدیمی شهر قرار داشته است. طراحی این بنا توسط معماران رودولفو ماروری کوبایی (Rodolfo Marurí) و پائول بلائو بلژیکی (Paul Belau) انجام شد و ساخت آن توسط شرکت قراردادی ژنرال امضا شد که بیش از ۱.۵ میلیون پزو کوبا هزینه داشت.
زمانی که سال ۱۹۱۷ رو به اتمام بود، بانو ماریانا سوا تحت تاثیر شکوه و جایگاه فوق العاده این ساختمان قرار گرفت و زیبایی آن را بسیار تحسین کرد. رئیس جمهور ماریو گارسیا منوکال، همسر این خانم از طریق کارهای قانونی، این ساختمان را که هنوز در دست ساخت بود از دولت استانی گرفت و در سال ۱۹۱۸ به کاخ ریاست جمهوری تبدیل کرد. در ژانویه ۱۹۲۰ تکمیل ساختمان به پایان رسید و این ساختمان به طور رسمی افتتاح شد.
این ساختمان، بخش مهمی از تاریخ بعد از انقلاب کوباست که بعد از پیروزی انقلاب از ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۵، جایگاه دولن و شورای وزیران و در ۱۹۶۵ کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست کوبا در کاخ ریاست جمهوری در اینجا تشکیل شد. در سال ۱۹۷۴، این بنا کاربری خود را به موزه ای تغییر داد که به انقلاب کوبا اختصاص یابد و در سال ۲۰۱۰ به عنوان یک بنای ملی به ثبت رسید.
وجود غنی این ساختمان با محیط اطرافش کاملا متفاوت است. یک مثال از این تفاوت، راه پله اصلی سنگ مرمر کارارا است که جلوه بسیار زیبایی دارد. دیوارهای خارجی ساختمان از سنگ ساخته شده و دیوارهای داخلی از بتن آرمه ساخته شده اند. جالب اینجاست که طاق کاشی کاری بسیار جالب آن، با سفال به پایان رسیده که اصلا بخشی از طراحی اولیه آن نبوده و توسط ای والدراما و ام گونزالس طراحی شده است. نمای داخلی موزه انقلاب کوبا توسط تیفانی استودیو طراحی شده که بسیار چشمگیر و زیبا است.
خود ساختمان موزه از لحاظ تاریخی سیر نزولی دارد، از بالاترین طبقه به پایین می توانید اتفاقتی که قبل از انقلاب کوبا، در طول انقلاب و پس از آن اتفاق افتاده اند را مشاهده کنید. در برخی از طبقات داستان هایی به زبان انگلیسی و اسپانیایی روایت می شود که دانستن آن ها برایتان بسیار جالب است.
پله های مرکزی کاخ، که توسط مجسمه ی خوزه مارتی محافظت می شود، هنوز حفره های گلوله ای که در حمله ناموفقی به کاخ در سال ۱۹۵۷ انجام شد را نشان می دهند. این حمله توسط گروه دانشجویی انقلابی انجام شد که قصد داشتند رییس جمهور Fulgencio Batista را ترور کنند.
پله ها شما را به طبقه دوم می برند، جایی که اتاق های نمایشی گوناگونی از جمله سالون دورادو (با دکوراسیونی به سبک لویی ویتون که برای ضیافت به کار می رفته) و کاپیلا (دعاخانه کوچکی با لوسترهای تیفانی) قرار گرفته اند. با ترک این طبقه حال و هوای خاصی به شما دست خواهد داد.
طبقه دوم، نقطه شروع منطقی بازدید شماست: این طبقه در دوره استعماری (قرن ۱۵) شروع شده، سپس به مداخله آمریکا در جنگ علیه اسپانیا (۱۸۹۸) و سپس دوره جمهوری خوایه (۱۹۰۲-۱۹۵۹) باز می گردد که با توجه به تاریخچه رسمی کوبا به عنوان دوره استعمار نو به دلیل کنترل آمریکا بر سیاست و اقتصاد کوبا، در نظر گرفته شده است.
تاریخ پیش از آزادی شامل گسترده ای از اشیاء مرتبط با جنبش ۲۶ جولای فیدل کاسترو است: از اولین اقدامات مسلحانه علیه رژیم در سانتیاگو کوبا در سال ۱۹۵۳، محاکمه شرکت کنندگان، حبس، عفو، تبعید، بازگشت به کوبا و جنگ نهایی در کوه سیرا مائسترا در بخش شرقی کشور.
مجسمه های چه گوارا و کامیلو سینفوئگوس (فرمانده نیروهای ارتش شورشی) یکی از جاذبه های اصلی است، مخصوصا برای بچه های مدرسه ای که در مورد قهرمانانی یاد می گیرند و می توانند مجسمه آن ها را ببینند.
چیزی که به این تاریخ آخری مربوط می شود، خود ساختمان است: در سال ۱۹۵۷ کاخ ریاست جمهوری مورد حمله ی گروهی که از حکومت دیکتاتوری ناراضی بودند قرار گرفت و همانطور که گفته شد آن ها می خواستند که خود رییس جمهور را ترور کنند. بعد از اقدام، این حمله موفقیت آمیز نبود و بسیاری از آن ها کشته شدند. جای گلوله ها هنوز هم در پلکان قابل مشاهده است و در نمایشگاه بیرونی یک کامیون قرمز دیده می شود که توسط حمله کنندگان به عنوان پوششی برای نزدیک شدن به ساختمان استفاده شده بود.
طبقه اول شامل دوره ۱۹۵۹ به بعد می شود و تمرکز اصلی اش، سال های اولیه ای انقلاب است که تغییرات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی شکل می گرفت. یکی از برجسته ترین وقاعی که به آن پرداخته شده، عملیات خلیج خوک‌ها در سال ۱۹۶۱ (Bay of Pigs invasion) بوده، جایی که نیروهای کوبا تنها در ۳ روز قادر به مقابله با آن بودند. مخزن مورد استفاده فیدل کاسترو در این حوادث را می توانید خارج از ورودی اصلی ببینید.
درب های عقب طبقه همکف موزه انقلاب کوبا به نمایشگاه دیگری در خارج منتهی می شود: یادبود گرنما (Granma Memorial). در بخش مرکزی، قایق بادبانی گرنما از پشت یک پوشش شیشه ای قابل مشاهده است. زمانی که نزدیک این قایق می ایستید، تصور اینکه ۸۲ نفر در این قایق کوچک جا شده اند، شگفت انگیز است. علاوه بر آن دیگر وسایل نقلیه بزرگ، این یادبود شامل یک شعله آتش دائمی است که برای احترام به قهرمانان ابدی این سرزمین است.