از حدود اوایل دهه ۱۶۰۰ تا اوایل قرن بیستم میلادی، گناه خواری یک شغل و حرفه ترسناک و عجیب و غریب در انگلستان بود که از افسانه های عامیانه تاریخی و اعتقادات عجیب و غریب مردم این منطقه در طول سالیان دراز نشأت می گرفت. زمانی، بسیار از مردم جزایر و روستاهای بریتانیا به این موضوع اعتقاد داشتند. اگر شما هم درباره این ماجرا کنجکاو شدید، در ادامه این مطلب با مجله گردشگری الی گشت همراه باشید تا داستان راز آلود و خوفناک گناه خواران انگلستان را برایتان بازگو کنیم.
مطالب مرتبط: تماس تلفنی مرده ها با زنده ها! تصویر شیطان در پورتره معروف نقاش انگلیسی! کشف مکانی که دنیا در آن به پایان می رسد!
سال ها قبل، یعنی زمانی حدود سال ۱۶۰۰ میلادی، شغلی عجیب و غریب در بین برخی از مردمان روستایی بریتانیا رایج شد. شغلی که تا اوایل قرن بیستم هم از آن چیزهای عجیبی شنیده می شد. امروزه نمی دانیم که در گذشته به افرادی که این حرفه را داشتند چه می گفتند، ولی سال ها بعد نام گناه خواران انگلستان را بر آن ها نهادند. خانواده های داغدار فرد تازه مرحوم شده، به این گناه خواران پول می دادند تا عزیز تازه از دنیا رفته شان را از تمامی گناهانی که در طول زمان حیاتشان انجام داده اند، برهانند! بعد از تسویه حساب کامل، گناه خواران با انجام یک سری تشریفات و کارهای بسیار وحشتناک و دلهره آور، روح این مرده را به بهشت منتقل می کردند.
تشریفات این گناه خواران چگونه بود؟!
بسیاری از مردم آن دوران در بریتانیا، معتقد بودند که یک قطعه نان تازه و یا شیرینی که بر روی قفسه سینه و یا صورت فرد مرده گذاشته شود، می تواند تمامی گناهان زندگی آن فرد را به خود جذب کند. اعضای خانواده فرد متوفی دور جنازه او جمع می شدند و گریه و زاری می کردند، گناه خواران نیز در این هنگام با انجام کارهایی ترسناک، نان ها و شیرینی های روی بدن جسد یا همان گناهان او را می خوردند و او را از غذاب رهایی می دادند.
افراد گناه خوار، در هنگام خوردن ورد خاصی را با لحنی موزون می خواندند. وردی که آنان می خواندند به این شرح است:
من اکنون تو را آسایش و راحتی عطا می کنم ای مرد عزیز، از این راه باریکه پائین نیا، برای صلح تو من روح خودم را گرو گذاشته ام، آمین.
چنین مراسم تدفینی ممکن است عجب و غریب و یا ترسناک به نظر برسد، اما به نظر بسیاری از باستان شناسان و قوم شناسان دوران معاصر، ریشه های آن را باید در آغاز دوران مسیحیت جست و جو کرد. بر اساس بسیاری از کتب دینی، حضرت عیسی تمام زندگی خود را صرف اصلاح انسان ها و پاک کردن گناهان آن ها کرد. در واقع گناه خواران با الگو قرار دادن حضرت عیسی و یا سوء استفاده از آن می خواستند تا روح خود را برای تطهیر مردگان اهدا کنند.
اگرچه گناه خواران کسانی بودند که روح مردگان را از گناه تطهیر می کردند و او را به سمت بهشت راهنمایی می کردند، ولی مردم آن ها را کسانی می دانستند که مانع از بازگشت روح فرد مرده در قالب شبح یا ارواح خبیثه به زمین می شدند. این افراد معمولا در جامعه و در کنار دیگر افراد زندگی نمی کردند و انزوا را پیشه خود می ساختند. به عنوان مثال، مردم از کسانی که مایل بودند روح خود را گرو بگذارند و گناهان فرد دیگری را به دوش خود بیاندازند، خیلی می ترسیدند. چنین عملی اگرچه مورد احترام همه قرار می گرفت، ولی به عنوان کار جادوی سیاه، جادوگری، امری ماورای طبیعی و یا حتی کاری شیطانی در نظر گرفته می شد. مردم حتی عقیده داشتند که اگر بیش تر از چند ثانیه به چشمان یک گناه خوار نگاه کنند، نگون بخت خواهند شد.
همچنین، زندگی گناه خواران نه تنها با تنهایی گره خورده بود، بلکه کاملا خطرناک بود. از آنجایی که کلیسای کاتولیک انحصار آمرزش گناهان و مراسم تدفین را بر عهده داشت و افراد رودحانی مسیحیت تنها افرادی بودند که مجاز به انجام این مراسم بودند، گناه خواری گناهی بزرگ بود و هر کس آن را انجام می داد، به مرگ محکوم می شد. در واقع نه تنها افرادی که شغلشان گناه خواری بود، بلکه کسانی که این گناه خواران را استخدام می کردند تا گناهان عزیزشان را بخورند هم افرادی کافر و مرتد در نظر گرفته می شدند و آن ها را ستایشگران شیطان نامیدند. بنابراین گناه خواران همواره شغل خود را به صورت مخفیانه انجام می دادند تا کسی متوجه نشود.
آخرین گناه خوار شناخته شده انگلستان، فردی بود به نام ریچارد مانسلو (Richard Munslow) که در سال ۱۹۰۶ در روستای کوچک Ratlinghope در غرب ایالت Shropshire انگلستان از دنیا رفت. بر خلاف دیگر گناه خواران که معمولا افرادی تهیدست و بیچاره بودند، مانسلو از خانواده ثروتمند و معتبر در انگلستان بود.
با توجه به برخی از داستان ها و شنیده های محلی، او صرفا به خاطر عشق و علاقه به مردم روستایش وارد حرفه گناه خواری شد و پیشنهاد کرد که این سنت که در اواسط قرن ۱۹ ام به فراموشی سپرده شده بود، دوباره احیا شود. در سال ۲۰۱۰ میلادی، شهروندان Ratlinghope به رهبری شخصی به نام نورمن موریس، هزاران پوند پول جمع کردند تا برای مانسلو مقبره ای بسازند. هرچند دیگر گناه خواری در انگلستان مشاهده نشد، ولی تماشای این مقبره همه را یاد آن دوران می اندازد.
منبع: thevintagenews.com