قصر ویلانو در لهستان، کاخی که از جنگ جان سالم به در برد!

لهستان پر از شگفتی و جاذبه است کشوری که امروز دیگر توانسته خود را به عنوان یک مقصد گردشگری معرفی کند و گردشگران زیادی هم داشته باشد. اگر می خواهید غرق فرهنگ لهستان شوید و لهستان قدیمی را کمی بیشتر درک کنید به قصر ویلانو بروید، قصری که فراتر از یک عمارت باشکوست و نماینده ی روزگاری است که در طول تاریخ گم شده است.

قصر ویلانو یک کاخ زیبا به سبک باروک است که اواخر قرن هفدهم در ورشو لهستان توسط پادشاه ژان سوم سوبیسکی ساخته شد. کاخ ویلانو از ترکیب سبک معماری لهستانی با چندین سبک دیگر از سراسر اروپا به وجود آمد و خانه سلطنتی ژان سوم بود. جایی که او تا آخر عمرش زندگی کرد. اگر دوست دارید با این کاخ زیبا بیشتر آشنا شوید، این مقاله از مجله الی گشت را تا انتها بخوانید.

مطالب مرتبط:
قلعه واول، یکی از بزرگ ترین قلعه های لهستان
سرزمین هزاران دریاچه مازوری، شگفتی طبیعت در لهستان

کاخ یا قصر ویلانو یک کاخ سلطنتی قدیمی است که در منطقه ویلانوف ورشو، لهستان واقع شده است. این بنا بین سال‌های ۱۶۷۷ تا ۱۶۹۶ برای پادشاه لهستان ژان سوم سوبیسکی بر اساس طرحی توسط معمار آگوستین وینسنتی لوچی (Augustyn Wincenty Locci) ساخته شد. این کاخ از تقسیمات لهستان و هر دو جنگ جهانی جان سالم به در برد؛ بنابراین به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های معماری باروک در این کشور شناخته می‌شود.

قصر ویلانو یکی از مهم‌ترین بناهای تاریخی لهستان است. موزه این کاخ که در سال ۱۸۰۵ تاسیس شده، مخزن میراث سلطنتی و هنری کشور لهستان است و سالانه حدود ۳ میلیون بازدیدکننده دارد که آن را به یکی از پربازدیدترین قصرها و بناهای تاریخی در جهان تبدیل می‌کند. این موزه دارای مجموعه‌ای از نقاشی‌ها، مجسمه‌ها، صنایع‌دستی و مبلمان‌های تاریخی مختلف است. همچنین، یک کتابخانه با بیش از ۲۰ هزار جلد کتاب در این کاخ وجود دارد. در ادامه به تاریخ این قصر و بخش‌های مختلف آن خواهیم پرداخت.

ساخت این اقامتگاه در سال ۱۶۷۷ آغاز شد. آگوستین لوچی، معمار دربار پادشاه، وظیفه ایجاد یک اقامتگاه یک طبقه با چیدمان معمولی را بر عهده داشت. با این حال، موفقیت‌های نظامی و افزایش اهمیت صاحب این اقامتگاه در سال‌های آینده تاثیر زیادی در گسترش این پروژه اولیه داشت.

کارهای ساختمانی عظیمی در سال‌های ۱۶۷۷ تا ۱۶۹۶ انجام شد. پس از تکمیل، ساختمان از عناصر یک خانه اشرافی، یک باغ ویلای ایتالیایی و یک قصر فرانسوی به سبک لویی چهاردهم ایجاد شده بود.

پس از مرگ پادشاه، کاخ به مالکیت پسران او درآمد و در سال ۱۷۲۰، این ملک فرسوده توسط یکی از ثروتمندترین زنان لهستان در آن زمان، الیزابت سینیوسکا (Elizabeth Sieniawska) خریداری شد. در طول قرن‌های آینده، کاخ ویلانو دیگر یک خانه سلطنتی نبود، بلکه عمارتی برای مالکان ثروتمند بود.

اواسط قرن هجدهم بود که این ملک توسط دختر چارتوریسکی (خاندان سلطنتی لیتوانیایی از روسینیا)، ایزابلا لوبومیرسکا به ارث رسید و این بار قصر دوران باشکوهی را تجربه کرد. ۶۹ سال بعد، دوشس قصر ویلانوف را به دخترش و همسر او استانیسلاو کوستکا پوتوکی (Stanislaw Kostka Potocki) داد.

قصر ویلانو در قرن نوزدهم تبدیل به موزه شد و علی‌رغم اینکه بسیاری از آثار آن در طول جنگ جهانی به سرقت رفتند، بسیاری از آنها دوباره پیدا شده و به موزه بازگردانده شدند.

اشاره کردیم که کاخ ویلانو به دستور شاه ژان سوم به عنوان یک اقامتگاه ساده تابستانی در حومه شهر ساخته شد. این ساختمان را آگوستینو وینچنزو لوچی (که به عنوان آگوستینو لوچی جوان نیز شناخته می‌شود) طراحی شد. این معمار ۲۰ سال به پادشاه خود خدمت کرد و طراحی و ساخت این قصر را بر عهده داشت. ویلانو در ابتدا عمارت کوچکی بود که از بخش‌های ضروری تشکیل می‌شود. گسترش و توسعه آن از اوایل دهه ۱۶۸۰ آغاز شد و تا زمان مرگ پادشاه در سال ۱۶۹۶ میلادی این توسعه ادامه یافت.

قصر در طول این زمان از اقامتگاه‌های فرانسوی سبک entre cour et jardin (عمارت‌هایی که بین بخش‌های داخلی و بیرون دارای باغ‌های کوچک هستند) الهام گرفت. همچنین معماری ویلاهای ایتالیایی در طراحی قصر ویلانو به کار برده شد. شکل کاخ به‌ وضوح متقارن است و ساختمان به بخش شمالی و جنوبی تقسیم می‌شود. بخش شمالی به ملکه ماری کازیمیر و بخش جنوبی به پادشاه ژان سوم تعلق داشت. تزیینات نمای حیاط، در ستایش فضائل سلطنتی و همچنین دستاوردهای سیاسی و نظامی پادشاه را ساخته شده‌اند. چهره‌های اسطوره یونانی فیم (Pheme) در مرکز نما، بالای ورودی اصلی شعار «پیروزی‌ها صلح را به وجود می‌آورند» را اعلام می‌کنند. این اصل، فلسفه شخصی پادشاه را خلاصه می‌کند، که به دنبال تضمین رفاه کشور مشترک‌المنافع لهستان – لیتوانی نه از طریق استثمارهای نظامی، بلکه از طریق حکومت مسالمت‌آمیز، ترویج توسعه علوم، هنرها و کشاورزی بود.

اگرچه ژان سوم قصد داشت قصر را گسترش دهد، اما مرگ پادشاه تمام کارهای توسعه را متوقف کرد. توسعه‌ها توسط الیزابت سینیوسکا ادامه یافت. به دستور او بود که بخش‌هایی در کناره‌های کاخ مطابق با طراحی از جیووانی اسپاتزیو (Giovanni Spazzio) ساخته شد که طبق معماری و نقشه‌های موجود از دوران ژان سوم انجام شد. در طرح‌های بیرونی بخش‌های جدید کاخ، تصاویری از دگردیسی‌های اووید ایجاد شده است. دگردیسی یک روایت شاعرانه لاتین است که تاریخ جهان را توصیف می‌کند و توسط شاعر نامدار رومی اووید نوشته شده است. در اواخر دهه ۱۷۳۰، نمای جنوبی مطابق طرحی از یوهان زیگموند دیبل (Johann Sigmund Deybel) بازسازی شد.

اواخر قرن هجدهم بود که دوشس لوبومیرسکا به سیمون گوتلیب زوگ (Simon Gottlieb Zug) دستور داد تا سه ساختمان را در مجاورت حیاط طراحی کند. ساختمان‌ها شامل خانه نگهبانی و آشپزخانه که جدا از کاخ بودند و یک حمام بزرگ که به کاخ متصل بود، می‌شد. هر سه نمایانگر معماری کلاسیک اولیه هستند که در عین سادگی، تزیینات زیبایی دارند.

نمای شمالی در اواسط قرن نوزدهم به سبک نئو رنسانس بازسازی شد و آثاری از صاحبان املاک ویلانو به کاخ اضافه شد. اوایل قرن بیستم بود که یک طبقه اضافی به ساختمان موجود حمام اضافه شد و به این ترتیب، قصر ویلانو امروزی شکل گرفت.

قصر میلانو همان طور که در بخش قبل اشاره کردیم، از چندین بخش تشکیل می‌شود. در طبقه اصلی شما می‌توانید آپارتمان‌های سلطنتی کاخ را ببینید. اتاق‌هایی که در آن مهمانی‌ها برگزار می‌شد، اتاق‌هایی که در آن زوج‌های سلطنتی به موسیقی گوش می‌دادند، با دوستان و مهمانان خود ملاقات می‌کردند و به استراحت یا کار مشغول بوده‌اند، در این بخش قرار دارند. در طبقه اول گالری پرتره وجود دارد که علاوه بر نقاشی، مجسمه‌هایی از پادشاهان لهستانی در طول قرن‌های مختلف جمع‌آوری شده است. در ادامه بخش‌های معروف و مهم قصر را به شما معرفی خواهیم کرد.

این بخش توسط جی. زی دیبل (J. Z. Deybl) طراحی شد و در بین سال‌های ۱۷۳۰ تا ۱۷۳۳ برای شاه آگوست دوم ساخت صورت گرفت. در این تالار شومینه‌ای وجود دارد که بر روی آن دو جعبه ارکستر دیده می‌شود. این جعبه‌ها که به نوازندگان دربار تعلق داشته است، پس از جنگ جهانی دوم کشف شدند.

دیوارهای تالار با نقاشی‌های دو پادشاه از سلسله وتین (Wettin) آگوست دوم و آگوست سوم تزئین شده است. هر دو پرتره توسط لویی دی سیلوستر (Louis de Silvestre) نقاشی شده‌اند. در کنار شومینه یک مجسمه چینی از آگوست سوم وجود دارد که در حدود سال ۱۷۴۰ ساخته شده است.

مجسمه‌ای از ژان سوم در حال سوارکاری ساخته شده و در مقابل ورودی اصلی کاخ قرار دارد. مجسمه گچی در حدود سال ۱۶۹۳ توسط یک مجسمه ساز سلطنتی ناشناس ساخته شد. زمانی که بخش نشیمن در سال ۱۷۲۹ در حال تغییر بود، مجسمه به مکان جدیدی در نزدیکی برجک جنوبی منتقل شد. پس از جنگ در نزدیکی این مجسمه، دو مجسمه گچی هرکول نیز پیدا شد که احتمالاً قدمت آنها به سال‌های ۱۷۳۰ تا ۱۷۳۳ بر می‌گردد. آنها همراه با نقاشی سقفی «نابغه شهرت» (The Genius of Fame) استعاره ای از قدرت نظامی پادشاهی بودند.

کلیسای کوچک در سال ۱۸۵۲ تا ۱۸۶۱ به ابتکار الکساندر آگوستووا پوتوکا (Aleksandra Augustowa Potocka) برای بزرگداشت ژان سوم سوبیسکی، که در سال ۱۶۹۶ در ویلانو در گذشت، ساخته شد. این کلیسا در سال ۱۸۵۲ توسط انریکو مارکونی و اف. ام لانسی، معماران خانواده پوتوکی طراحی شد.

طراحی محراب به سبک ایتالیایی انجام شد و مجسمه حضرت مریم توسط یک مجسمه‌ساز ایتالیایی به نام وینچنزو گاجاسی (Vincenzo Gajassi) ساخته شده است. تزیینات گچ‌بری گنبد توسط یک کارگر گچ‌بری محلی به نام یوزف کلیمچاک از روستای پوسینک ایجاد شد. برای این کلیسا یک در برنزی طراحی کردند که ریخته‌گری آن در ورشو انجام شد و نقش‌های برجسته با صحنه‌های انجیل بر روی آن ایجاد شده است.

کتابخانه ژان سوم محل مطالعه و کار او بود. کف این کتابخانه از کاشی‌های مرمر سه‌رنگ ساخته شد. سقف توسط هنرمندان دربار پادشاه با نقاشی‌های سبک توندو (tondo paintings) تزیین شد که تمثیلی از دو علم اصلی قرن هفدهم یعنی فلسفه و الهیات بود. اتاق با ده‌ها نقاشی از هنرمندان فنلاندی، هلندی، فرانسوی و آلمانی تزیین شده است و دقیقاً به همان سبکی که پادشاه ژان سوم از آن استفاده می‌کرده، نگهداری می‌شود.

اتاق‌ خواب پادشاه به طور متقارن در مقابل اتاق خواب ملکه که در سمت دیگر قصر میلانو است، قرار دارد. نقاشی سقفی جی ای سیمیگینوفسکی (J.E. Siemiginowski) تمثیلی از تابستان با شفق قطبی و زیبایی‌های ملکه ماری کازیمیر را به تصویر می‌کشد. قالب بندی تزئینی بین سقف و دیوارها شامل اسب‌های دریایی، دلفین‌ها و تصاویر سبک توندو می‌شود. فضای داخلی با مبلمان و تجهیزات قرن هجدهم پر شده است که شامل چهارپایه‌ها به سبک دوران لویی چهاردهم، قفسه‌های مشابه با کاردینال مازارین و سینی‌های نقره کاری و طلاکاری شده است و همچنین دیگر تجهیزات اتاق خواب را در این بخش خواهید دید.

این اتاق در زمان پادشاهی ژان سوم، بزرگ‌ترین اتاق در کاخ بود. فضایی دو طبقه که با بدنه اصلی عمارت هماهنگ بود که در ابتدا به‌عنوان اتاق غذاخوری از آن استفاده می‌شده است. اتاق‌های پادشاه ژان سوم در سمت راست ورودی و اتاق‌های ملکه ماری کازیمیر در سمت چپ قرار دارند. مجسمه سوارکاری پادشاه ژان سوم در بخش ورودی این اتاق قرار داشت. این اتاق اکنون شامل نقاشی‌های مختلف می‌شود و با صندلی‌های انگلیسی (اواخر قرن شانزدهم) و یک میز فرانسوی تزئین شده است.

این یکی از دیدنی‌ترین فضاهای داخلی باروک در قصر میلانو است. سقف با یک تابلوی نقاشی از سیمیگینوفسکی که تمثیلی از بهار است، تزئین شده. قالب‌های بین سقف و دیوار در این اتاق نقش‌هایی از بهار دارد. قاب‌های آینه نیز با نقوش نمادین بهاری تزئین شده‌اند و دیوارهای این اتاق نیز دارای مخمل طرح دار به سبک جنوا هستند.

فضای فعلی گالری شمالی در سال ۱۸۲۰ توسط استانیسلاو کوستکا پوتوکی (Stanisław Kostka Potocki) به عنوان یک موزه استفاده می‌شد. گالری شامل مجموعه ای از نقاشی‌های منطقه ویلانوف می‌شود. پس از جنگ این بخش بازسازی شد و با برداشتن لایه هایی از گچ، نقاشی‌های سقف و دیوار پدیدار شدند. این نقاشی‌ها به سفارش پادشاه ژان سوم کشیده و با گچبری های مجلل تزئین شده اند. نقاشی‌های دیواری روبروی پنجره‌های گالری اثر جوزپه روسی (Giuseppe Rossi) هستند و به نیمه اول قرن هجدهم تعلق دارند. گالری همچنین حاوی نیم تنه‌های مرمر قرن ۱۸ و ۱۹ می‌شود که بر روی کنسول‌های طلایی قرن ۱۹ قرار داده شده اند.

این بخش پس از سال ۱۸۵۳ توسط انریکو و لئوناردو مارکونی (Enrico and Leandro Marconi) به عنوان یک اتاق نمایشگاه استفاده شد. آثار باستانی لهستانی و دیگر کشورها در این بخش نگهداری می‌شوند. دیوارها و کف کاشی آن استعاره ای از هنر دوران باستان است که با صحنه‌هایی از ادیسه هومر نقاشی شده اند. این نمایشگاه شامل ۸۴ ظروف باستانی از قرن هشتم تا دوم پیش از میلاد می‌شود که عمدتاً از جنوب ایتالیا به این مکان منتقل شده اند.

اگر بخواهید از مرکز ورشو به قصر ویلانو بروید، از مترو خود را از سنتروم (Centrum) به ویلانوسکا (Wilanowska) برسانید، سپس با خط اتوبوس ۲۵۱ از متروی ویلانوستا به سمت ویلانوف ۰۱ بروید. این ارزان‌ترین گزینه برای رسیدن به کاخ است. البته می‌توانید از سنتروم سوار اتوبوس‌های خط ۱۳۱ بشوید و در ایستگاه ویلانوف ۰۵ پیاده شده و چند قدمی پیاده بروید تا به قصر برسید.

آدرس: Stanisława Kostki Potockiego 14/16, 02-958 Warsaw, Poland

 

کاخ ویلانو همه روزه از ساعت ۱۰ صبح تا ۱۶ بعد از ظهر فعالیت می‌کند. آخرین پذیرش در ساعت ۱۵ انجام می‌شود و هزینه ورودی قصر به صورت استاندارد ۳۵ زلوتی است. اگر از تخفیف‌های موجود استفاده کنید این مقدار به ۲۸ زلوتی می‌رسد. برای کودکان بین ۷ تا ۱۶ سال هزینه ورودی ۱ زلوتی خواهد بود و برای کودکان زیر ۶ سال ورودی رایگان است.

قصر ویلانو در ورشو لهستان یکی از قدیمی‌ترین قصرهای این منطقه است. این قصر در طول جنگ‌های جهانی اول و دوم سالم باقی ماند. هر چند که در طول جنگ برخی از آثار درون قصر دزدیده شد، اما با پایان جنگ این آثار ردیابی و دوباره به کاخ منتقل شدند. در حال حاضر این قصر به عنوان یک موزه عمل می‌کند و بازدیدکنندگان می‌توانند معماری سبک باروک را مشاهده کرده و از آثار هنری درون آن لذت ببرند. امیدواریم این مقاله مجله الی گشت اطلاعاتی مفید درباره این قصر در اختیار شما قرار داده باشد.

قصر ویلانو برای پادشاه ژان سوم سوبیسکی در اواخر قرن هفدهم ساخته شد و پس از آن توسط مالکان دیگر گسترش یافت. اقامتگاه اصلی به سبک باروک ساخته شده و در طول جنگ‌های جهانی پابرجا مانده است.

ورودی قصر ویلانو به صورت استاندارد معادل ۳۵ زلوتی است.

گشت و گذار در داخل کاخ و باغ‌های آن معمولاً حدود ۲ ساعت زمان می‌برد.

این قصر به پادشاه ژان سوم سوبیسکی فاتح ترک‌ها از وین که در سال ۱۶۸۳ حرکت ارتش ترکیه (عثمانی) در اروپا را متوقف کرد، تعلق داشت. فرمانروایی که در اروپا به نام شیر بی باک لهستان ملقب شده بود و در این کاخ همراه با همسر محبوبش زندگی می‌کرد.

در روزهای پنجشنبه ورودی رایگان اعلام شده است.

بله، شما می‌توانید بلیط سفر خود به لهستان را از مجموعه الی گشت تهیه فرمایید.