در این رستوران به جای پول دادن، باید کار کنید!

رستوران ژاپنی

رستوران رفتن از آن تفریحاتی است که در همه جای دنیا علاقمندان به خودش را دارد. وقتی که به رستوران می رویم همیشه یکی از شوخی هایی که می کنیم این است که «من پول نمی دم، ظرفارو می شورم!». اما در واقعیت چقدر حاضر هستید که این کار را بکنید؟ آیا اگر صاحب رستوران به شما بگوید که من پول نمی خواهم و به جای آن می توانید در رستوران کار کنید، این را قبول خواهید کرد؟ و یا این حرف را فقط به شوخی می گویید. به هر حال یک رستوران ژاپنی در توکیو وجود دارد که این کار را امکان پذیر کرده است! الی گشت را همراهی کنید تا با یکی از عجیب ترین رستوران های دنیا، رستوران ژاپنی میرای شکودو آشنا شوید.

رستوران ژاپنی میرای شکودو  | Mirai Shokudo

مطالب مرتبط:
نکاتی در مورد آداب و رسوم در ژاپن
چرا ژاپنی ها از ۴ می ترسند؟

جینبوچو (Jinbocho) یکی از مناطق شهر توکیو در ژاپن است که یکی از عجیب ترین رستوران های دنیا را می توانید در آن ببینید. این رستوران به نام میرای شکودو در خیابان Hitosubashi قرار گرفته است. در این رستوران عجیب و غریب می توانید به جای آن که پولی در ازای غذایی که خوردید پرداخت کنید، ۵۰ دقیقه کار کنید. رستوران ژاپنی میرای شکودو توسط خانمی به نام سکای کوبایاشی افتتاح شد.

سکای کوبایاشی (Sekai Kobayashi) که یک مهندس بوده است، دوست داشته که جایی برای مردمی که گرسنه هستند و نمی توانند پولی بابت غذا پرداخت کنند، بسازد. او میخواسته که هر فردی بتواند غذای مورد علاقه اش را بخورد بدون آن که نگرانی برای هزینه اش داشته باشد.

نکته جالبی که در این جا وجود دارد در مورد کارکنان هست؛ در واقع در مورد کارکنانی که وجود خارجی ندارند! معنی این جمله آن است که هیچ فردی به طور ثابت در اینجا کار نمی کند به جز خود کوبایاشی که در صندوق می نشیند. البته چیزی در مورد سرآشپز رستوران گفته نشده است و معلوم نیست که آیا آشپزها هم همان داوطلبان هستند و یا خانم کوبایاشی به این منظور فردی را استخدام کرده است و از او برای آشپزی استفاده می کند.

پول بدهید یا کار کنید!

اگر به این رستوران بروید، یا باید برای غذایی که می خورید، هزینه پرداخت کنید و یا می توانید طبق شرایطی که برای شما فراهم شده، در یکی از دو شیفت کار کنید. کارهایی که در شیفت ناهار هستند شامل خدمات گارسونی، تمیز کردن میز و صندلی ها و … می باشد، در حالی که در شیفت شب که بعد از بسته شدن رستوران شروع می شود، کارها بیشتر مربوط به تمیز کردن و شست و شو هستند. افراد می توانند یکی از این دو شیفت را انتخاب کنند و با هماهنگ کردن با سکای کوبایاشی به جای پول غذایشان، آن کار را انجام دهند.

البته مورد دیگری که این رستوران ژاپنی را خاص می کند، بخش اهدا می باشد! به این منظور شما می توانید که اگر می خواهید فرد گرسنه ای را سیر کنید، در یکی از شیفت ها، کاری انجام دهید و به این صورت صاحب رستوران یک به اصطلاح کوپن مجانی را برای فردی ذخیره می کند. آن وقت یک شخص نیازمندی که پول کافی برای غذا ندارد می تواند حتی بدون کار کردن، در این رستوران ژاپنی غذا بخورد.

البته هر فردی برای اولین بار که به این رستوران می رود، باید یک بار غذا بخورد و نمی تواند برای اولین بار کار کند. آن هم به این دلیل است که با محیط آن آشنا شود. جالب است بدانید که تاکنون بیش از ۵۰۰ نفر تصمیم گرفته اند که به جای پرداخت هزینه، کار کردن در رستوران را انتخاب کند و این انسان ها از همه نوع قشری هم بوده اند.

کوبایاشی این رستوران را دو سال قبل افتتاح کرد تا جایی وجود داشته باشد که هر شخصی بتواند از آن استفاده کند. او در سال های گذشته کافه های مختلفی را زمانی که دانشجو بود، افتتاح کرده بود که اغلب آن ها ایده های نوآورانه داشتند. او پس از آن که برای شرکت IBM Japan Ltd. کار کرد به شرکت Cookpad رفت که یک وبسایت در مورد دستور غذاهای مختلف بود. این شرکت یک آشپزخانه دارد که در آن جا کارمندان می توانند غذا بپزند، بخورند و در مورد غذاها با هم صحبت کنند.

کوبایاشی در صحبت با یک خبرنگار گفته است: «همکاران من واقعا غذاهایی را که برای آنها درست کرده بودم، دوست داشتند. این باعث شد که من به شدت به فکر باز کردن رستوران خودم باشم. بعد از آن، قبل از افتتاح رستوران میرای شکودو، آموزش حرفه ای را در یک زنجیره رستوران پیشرو و دیگر مکان ها شروع کردم و خیلی چیزها یاد گرفتم».

او همچنین در مورد راه اندازی چنین رستورانی و ریسک آن این گونه گفته است: «کسانی که به دنبال شغلی هستند ممکن است احساس کنند که انتخاب اشتباه می تواند بقیه زندگی شان را خراب کند. اما این انتخاب به تدریج تغییر خواهد کرد. این در نهایت شما را در مسیری قرار می دهد که بسیار ارتباط خوبی با آن برقرار می کنید. این دقیقا همین احساسی است که من در مورد رستوران ژاپنی میرای شکودو دارم. شاید از من بپرسید که پس رشته مهندسی برایم یک هدررفتن وقت بود اما در واقعیت این طور نیست. برای اینکه رستورانم را مدیریت کنم، من یک مدل متن‌باز (open-source model) استفاده کردم. مدل متن باز یک سیستم است که از طریق آن، طراحی نرم افزار یا کسب و کاری صورت می گیرد که به صورت رایگان برای عموم آزاد می باشد تا به این صورت همه بتوانند آن را بهبود بخشند.

او برای اینکه رستوران را راه اندازی کند، ابتدا یک طرح تجاری برای آن نوشت که آن را به همراه موارد مالی و اقتصادی روی وب سایتی گذاشت. به این صورت مردم در مورد چگونگی بهتر شدن این طرح نظراتشان را با او در میان گذاشتند. همه اطلاعات روی سایت موجود بود تا فرد دیگری که می خواهد رستورانی را افتتاح کند به راحتی بتواند از آن اطلاعات و نظرهای مردم استفاده کند.

منبع: odditycentral.com