بعد از ۳-۴ ساعت پیاده روی سخت از روستایی با نام Laudat در کشور دومینیکا (کشوری جزیره‌ای در دریای کاراییب)، به دریاچه جوشان می رسیم. این دریاچه در پارک ملی مورن ترویس پیتونز و در منقطه ای قرار گرفته که از نظر فعالیت های آتش فشانی بسیار قابل توجه است. به همین خاطر دمای آب آن به حدی بالا است که در بعضی از قسمت ها آب در نقطه ی جوش است. بنابراین همیشه ابری از بخار آب روی این دریاچه قرار دارد. دریاچه ی جوشان دومینکا به عنوان دومین دریاچه ی جوشان بزرگ جهان شناخته می شود که ۶۳ متر طول دارد. با الی گشت همراه باشید تا بیشتر راجع به این دریاچه مرموز بدانید.
مطالب مرتبط: آب هایی که نباید در آن ها شنا کنید بهترین مکان ها برای غواصی
این دریاچه در سال ۱۸۷۰ توسط دو مرد انگلیسی که در آن زمان در دومینیکا کار می کردند کشف شد. در سال ۱۸۷۵ تحقیقات در مورد دریاچه جوشان شروع شد و به اندازه گیری درجه حرارت آب پرداختند. آب دریاچه در نواحی کناری بین ۸۲ تا ۹۲ درجه سانتی گراد بود ولی قسمت های وسط دریاچه که آب در آنجا جوشان بود را نتوانستند اندازه گیری کنند. ناگفته نماند که این دریاچه ۵۹ متر عمق دارد.
در سال ۱۸۹۵ دریاچه خشک شد. تصاویری که از آن زمان گرفته شدند خط آب را به عمق ۳۰-۵۰ متر از کف زمین نشان می‌دادند. در آپریل سال ۱۹۸۸ دمای آب دریاچه کاهش پیدا کرد و دیگر نمی جوشید، عمق آب هم به حدود ۹ متر رسید. ولی بعد از مدتی دریاچه مجدداً به شرایط عادی خود بازگشت. جغرافیدان ها معتقند که این دریاچه بالاتر از سطح آب منطقه قرار گرفته است و همین امر دلیل خشک و یا سریعاً پر شدن آن را توضیح می دهد.
برای رفتن به دریاچه جوشان باید از یک راهنمای رسمی و محلی استفاده کنید، چراکه مسیر پیاده روی بسیار سختی در انتظار شما است. بعد از اتمام این چالش سخت و طاقت فرسا، منظره ای فوق العاده را پاداش خواهید گرفت که مشابه آن را در کمتر نقطه ای از دنیا می‌توان پیدا کرد. از این منطقه به خوبی محافظت شده است و یکی از بهترین نقاطی است که در آن می‌توانید جنگل‌های بارانی کاراییب را به خوبی تماشا کنید. جنگل‌هایی که پرنده‌ها و بسیاری دیگر از گونه‌های مختلف و نایاب را در خود جای داده است.