چرا راز خلیج های کارولینا برملا نمی شود؟

خلیج های کارولینا

در دهه ی ۱۹۳۰ بود که از ساحل آتلانتیک از بالا و بوسیله ی هواپیما عکس گرفته شد واین اولین بار در تاریخ بود که چنین اتفاقی می افتاد و به واسطه ی همین اتفاق هم اولین جرقه و سوالهای بسیار زیاد در ذهن همگان شکل گرفت. اما چه چیزی در این تصاویر تا این اندازه عجیب و بحث برانگیز بود؟ در واقع این ساحل از جنوب نیوجرسی شروع می شود و تا شمال فلوریدا ادامه دارد و هزاران گودال عجیب و تو رفتگی را در خود دارد درست مانند برآمدگی هایی که روی سطح کره ی ماه وجود دارد! جالب اینکه تا قبل از آن هیچ کس از وجود چنین گودال هایی با خبر نبود چرا که همه آن را در روی زمین و از زاویه دید مستقیم دیده بودند در حال حاضر به مجموعه ی این گودال ها خلیج های کارولینا گفته می شود. این گودال ها مانند علامت سوال بزرگی ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده اند و  باعث بحث های زیادی شده است، راز این گودال ها چیست و چرا هنوز هم مثل یک معمای حل نشدنی باقی مانده است؟ برای گرفتن جواب این سوال ها با الی گشت همراه شوید:

مطالب مرتبط:
راز نگهداری مرده ها در این خانه چیست؟
راز تپه مرموز پاتومسکی | عجیب ترین پدیده های دنیا

همان طور که در بالا هم گفته شد به مجموع این گودال ها، خلیج های کارولینا گفته می شود و البته این تنها اسمی نیست که روی این فرو رفتگی ها گذاشته شده است مثلا در ایالت مریلند به این گودال ها، حوضچه های مریلند گفته می شود و یا در شبه جزیره دلماروا اسم آن ها خلیج های دلماروا است. منظور از کلمه ی خلیج در واقع درخت های متنوعی است که در اطراف این گودال ها رشد می کنند.

خلیج های کارولینا شکلی بیضوی دارند و گاهی از چند متر تا چندین هکتار را در بر می گیرند و از نظر سایز و اندازه هم با هم متفات هستند. البته بیشتر این مناطق ها را زمین های خیسی تشکیل می دهند که از آب باران تغذیه شده اند، مقدار آب این زمین ها در فصل بهار به بیشترین مقدار و در فصل تابستان که گرمای هوا باعث تبخیر آب می شود، به کمترین مقدار خود می رسد. همه ی این خلیج ها با هم اشتراکات و ویژگی های مشترک زیادی دارند اما یکی از شوکه کننده ترین آن ها گرایش و جهت آن هاست که هر کدام از آن ها در یک جهت ادامه دارد و  مسیر همه ی آن ها مشترک است.

همه ی خلیج های کارولینا مسیرهایی از شمال غربی تا جنوب شرقی دارند البته در این میان انشعابات کوچکی هم وجود دارد اما تقریبا همه ی آن ها این مسیر را دارند و عجیب تر از عجیب این که این خطوط با عرض جغرافیایی منحرف می شوند. در یکی از نوشته هایی که درباره ی آن خلیج هاست این طور آمده: جهت محور خلیج های کارولینا به طور سیستماتیک و طبیعی از سمت شمالی آن می چرخد! البته این جهت گیری های عجیب خلیج ها این فرضیه را قوی تر می کند که احتمالا خلیج های کارولینا در اثر برخورد شهاب سنگ ها به وجود آمده اند اما از طرف دیگر عمق کم آن ها باعث می شود تا این فرضیه منتفی شود چرا که برخورد شهاب سنگ با یک ناحیه گودال های بسیار عمیقی را به وجود می آورد در صورتی که گودال های خلیج کارولینا بیشتر حالت تو رفتگی دارند تا یک گودال عمیق. یک فرضیه ی دیگر هم برای این گودال ها وجود دارد و آن هم این است که فرا زمینی ها باعث ایجاد چنین پدیده ی عجیبی شده اند…

در واقع شکل عجیب این گودال ها و جهت گیری هایی که دارند باعث شده است تا دانشمندان فرضیه ی برخورد شهاب سنگ با ساحل آتلانتیک را مطرح کنند البته این فرضیه بیشتر در دهه های ۴۰ و ۵۰ میلادی مورد بحث بود در آن زمان دانشمندان نه تکنولوژی و نه تجهیزات خیلی مدرن و پیشرفته ای را در اختیار داشتند و هیچ کدام از ابزار آلاتی که امروزه برای تحقیقات به کار می رود در آن زمان وجود نداشت. از طرف دیگر همان طور که در بالا هم گفته شد این گودال ها بسیار کم عمق هستند و در هیچ یک از آن ها اثرات چنین پدیده ای و یا شواهد زمین شناسی از منشا فرا زمینی ها دیده نمی شود و نه خبری از ترک و حتی اشکال غیر عادی است و همه این ها دلایل خوبی هستند تا نشان دهند این گودال ها طبیعی به وجود آمده اند.

افرادی که به فرا زمینی بودن منشا این پدیده اعتقادی ندارند می گویند که فرضیه های ژئومورفولوژیکی مثل جریان های دریایی باعث این رخداد شده اند چرا که این منطقه زمانی در زیر اقیانوس بوده است اما هیچ کدام از این فرضیه ها نتوانستند علت بیضوی شکل بودن گودال های خلیج را توضیح دهند  یا این که چرا اصلا جهت آن ها به این شکل است.

ظاهرا تعداد این گودال ها هم تغییر کرده است و تخمین زده شده که زمانی میلیون ها گودال در خلیج های کارولینا وجود داشته است اما حالا فقط صدها عدد از آن ها باقی مانده اند و توانسته اند از گذر زمان جان سالم به در ببرند که از بین آن ها می توان به Woods Bay و Bennett’s Bay اشاره کرد. اکثر این گودال ها به طور طبیعی دچار فرسایش شده اند و بقیه هم با عوامل دیگری مثل توسعه ی زمین های کشاورزی، ساخت و ساز و گسترش خانه ها نابود شدند. در طول جنگ جهانی دوم یک خلیج بزرگ به نام جرج تاون به عنوان مکانی برای آزمایش های موشکی مورد استفاده قرار گرفت این گودال ها امروزه به جاذبه های گردشگری تبدیل شده اند و در اطراف آن ها تورهایی با هواپیما برگزار می شود که توریست ها را به بالای خلیج های کارولینا می برند.

جالب است بدانید که امروزه این خلیج ها تنوع زیستی فراوانی دارند و بسیاری از گونه های پرنده ها و پستانداران مختلف در زمین های خیس این منطقه زیست می کنند که بسیاری از این گونه ها کمیاب  و در معرض خطر هستند و از میان آن ها می توان به گونه ای از دوزیستان به نام قورباغه های سبز اشاره کرد.

منبع: amusingplanet.com