حقایقی درباره ریودوژانیرو که از آن‌ها بی‌ خبرید

ریودوژانیرو ازنظر لغوی به معنای رودخانه ژانویه است ولی در حقیقت این رودخانه یک خلیج است.

رودخانه ژانویه، یک نام بسیار شاعرانه برای شهری است که بیش از ۲۰۰ رودخانه از دل آن می‌گذرند. با این ‌وجود این اسم به کدام رودخانه اشاره دارد؟ پاسخ این سوال ساده است: هیچ‌کدام.

در ژانویه سال ۱۵۰۲ میلادی بود که کاشف پرتقالی به نام گاسپر ده لموس (Gaspar de Lemos) به ریو پای گذاشت. افسانه‌ها می‌گویند که زمانی که نام این شهر به ذهن لموس رسید، او در حال سفر از طریق خلیج گوانابارا (Guanabara) بود و او این خلیج بزرگ را به ‌اشتباه، یک رودخانه فرض کرد. در ادامه با الی گشت همراه باشید.

مطالب مرتبط:
برزیل، کشوری که مثل هیچ جا نیست
چه چیزهایی برزیل را معروف کرده اند؟

امروزه برخی از تاریخ دانان این تئوری را به چالش کشیده و می‌گویند که پرتغالی‌ها دریانوردان بزرگ و ماهری بودند و سر زدن چنین اشتباهی از سوی آن‌ها بعید است و در ضمن کلمه رودخانه در قرن ۱۶ میلادی همان کلمه Bay به معنای خلیج بوده است. علیرغم تمامی این تفاسیر، ریودوژانیرو نامی بود که بر روی این شهر باقی ماند.

 

ریودوژانیرو، با آبی‌ترین آسمان جهان

آسمان صاف، شن‌های گرم، نوشیدنی‌های خنک و …، آیا خواسته هرکسی برای تعطیلاتش غیرازاین است؟ در ریودوژانیرو نه‌تنها می‌توانید این موارد را به دست بیاورید بلکه آبی‌ترین اسمان در سراسر جهان بزرگ را بالای سر خود خواهید داشت. این ادعا در ابتدا کمی بی پروایانه به نظر می‌رسد ولی در حقیقت این عنوان بر اساس نظرسنجی انجام‌شده توسط محققی که برای یافتن آبی‌ترین اسمان که به نقاط مختلف جهان سفر کرده بود به‌دست‌آمده است.

آنیا هونبام (Anya Hohnbaum) 27 ساله در طول سفری ۷۲ روزه که آن را برنده شده بود، به سراغ ۲۰ مقصد مختلف از جمله نیوزلند و آفریقای جنوبی رفت. او برای به دست آوردن اطلاعات دقیق از یک طیف ‌سنج قابل‌ حمل ویژه که توسط دانشمندان آزمایشگاه ملی فیزیکی بریتانیا برای او ساخته شده بود استفاده کرد. به همین دلیل نیز این عنوان از نظر علمی اثبات شده به‌حساب می‌آید.

 

در خلیج گوانابارا (Guanabara) بیش از صد جزیره وجود دارد.

کوهستان کله ‌قند در ریو، مجسمه عیسای ناجی و ساحل کوپاکابانا (Copacabana) چه وجه مشترکی دارند؟ خلیج گوانابارا در پشتی همه آن‌ها به‌حساب می‌آید. البته این امر چندان عجیب نیست زیرا این خلیج بسیار بزرگ است و از بیش از ۱۵ شهر مختلف عبور می‌کند. این خلیج، دومین خلیج بزرگ در کشور برزیل است و سطح آن برابر با ۶۶۳ کیلومترمربع است و این مساحت شامل ۵۳ ساحل و بیش از ۱۰۰ جزیره است.

بدون شک شما حداقل یکی از این جزایر یا به‌صورت دقیق‌تر، بزرگ‌ترین آن‌ها را خواهید دید. جزیره ایلها دو گاورنادور (Ilha do Governador) یا جزیره فرماندار، محل قرارگیری فرودگاه بین‌المللی ریو است.

 

ریو، خانه هشتمین کتابخانه بزرگ جهان است

در نوامبر سال ۱۸۰۷ میلادی بود که خانواده سلطنتی پرتغال تصمیم به اتخاذ تصمیمی بزرگ و سخت گرفتند؛ آن‌ها برای فرار از حمله ناپلئون و ارتش او به ریودوژانیرو در برزیل فرار کردند. این فرار به‌خوبی برنامه ‌ریزی‌ شده بود و حدود ۱۵۰۰ نفر در میان اعضای خاندان سلطنتی و مستخدمان آن‌ها در ۱۴ کشتی به‌سوی برزیل راهی شدند. همراه با این افراد یکی از باارزش‌ترین دارایی‌های پرتغال نیز به برزیل روانه شد: کتابخانه سلطنتی‌ با بیش از ۶۰ هزار اثر.

در حقیقت یکی از نخستین اقدام‌های دام ژوائو پس از رسیدن به برزیل این بود که یک کتابخانه ملی تاسیس کند. این کتابخانه امروزه به‌عنوان هشتمین کتابخانه بزرگ جهان به‌حساب می‌آید و دارای بیش از ۱۵ میلیون کتاب است.

مردم ریو سریع‌ترین مردم جهان در زمینه سوارشدن و پیاده شدن از اتوبوس به‌حساب می‌آیند

اتوبوس‌ها به‌ صرفه‌ترین روش جابجایی در ریو به‌حساب می‌آیند و می‌توانند بازدیدکنندگان را تقریبا به هر نقطه‌ای از شهر ببرند. بااین‌وجود سواری بر اتوبوس‌های این شهر چندان تجربه ساده‌ای نخواهد بود. زیرا رانندگان اتوبوس چندان توجه بالایی به رانندگی نداشته و رانندگان قابل ‌اعتمادی به‌حساب نمی‌آیند. مسافران در صورت نداشتن چالاکی کافی برای سوارشدن بر اتوبوس، از وسیله نقلیه جا خواهند ماند.

محققی به نام رونالدو بالاسیانو (Ronaldo Balassiano) که سال‌ها تجربه سواری بر چنین اتوبوس‌هایی را داشت، تصمیم گرفت تا به این پدیده اجتماعی با دقت بیشتری بپردازد. یافته‌های او نشان داد که ترس از جا ماندن موجب شده است تا بومیان ریودوژانیرو که کاریوکاس (Cariocas) نامیده می‌شوند، در فرایند سوارشدن و پیاده شدن از اتوبوس بسیار چالاک عمل کنند. هنگامی‌که این سرعت با مسافران خطوط شلوغ و پر رفت ‌وآمد لندن مقایسه شد، مشخص شد که ساکنان ریو تنها ۱.۸۵ ثانیه برای سوارشدن به اتوبوس صرف می‌کنند و این زمان برای اهالی لندن برابر با ۲.۴ ثانیه است. به‌این‌ترتیب اگر می‌خواهید در ریو سوار اتوبوس شوید، سرعت را جدی بگیرید.

 

ریو، خانه بزرگ‌ترین جنگل شهری جهان

ریو یک شهر بزرگ با بیش از ۶ میلیون ساکن است ولی حس و حال آن شبیه به شهرهای کوچک است. این حس و حال به‌خصوص زمانی که خود را در وسط یک جنگل و زیر جریان سقوط یک آبشار بزرگ بیابید، شدیدا حس خواهد شد. دلیل این امر این است که ریو خانه بزرگ‌ترین جنگل شهری جهان به نام فلورستا دا تیخوکا (Floresta da Tijuca) است.

این جنگل که ۳۳ کیلومترمربع وسعت دارد، حاصل فرایند بازسازی جنگل‌ها است و در اواخر قرن ۱۹ میلادی و به دستور امپراتور برزیل یعنی دام پدرو دوم (Dom Pedro II) ساخته شده‌است. ایده اصلی این بود که بتوان این منطقه را که به خاطر مزارع قهوه نابود شده بود، بازسازی کرده و از فرسایش تپه‌هایی که شهر را محاصره کرده بودند پیشگیری کرد. تعدادی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری ریو در جنگل تیخوکا قرار دارد که باغ گیاه ‌شناسی، پارکه لاگه (Parque Lage) و کوهستان کورکووادو (Corcovado)، تعدادی از مشهورترین نمونه‌های آن هستند.

 

روزگاری ریو تنها پایتخت اروپایی خارج از اروپا بود

دوران سخت، اقدامات سختی را می‌طلبد و حداقل این امر برای دام ژوائو ششم (Dom João VI) به‌این‌ترتیب بوده است. در سال ۱۸۰۷ میلادی بود که نظامیان ناپلئون به فتح پرتغال نزدیک و نزدیک‌تر می‌شدند و به‌تدریج این کشور کوچک ساحلی آماده می‌شد تا تحت کنترل حکومت فرانسه قرار بگیرد. دام ژوائو ششم به‌هیچ ‌عنوان چنینی چیزی را نمی‌خواست و به‌جای پذیرش این امر، بار خود را بسته و به‌سوی پادشاهی ریودوژانیرو حرکت کرد. او در بین سال‌های ۱۸۰۸ تا ۱۸۲۱ در ریو بود تا اینکه اوضاع برای بازگشت خاندان سلطنتی به پرتغال، امن‌تر شد.

ریو پس از چشیدن حس تبدیل ‌شدن به مرکز فعالیت یک امپراتوری دیگر نمی‌خواست تا به اوضاع قبلی خود بازگردد تا اینکه استقلال برزیل در سال ۱۸۲۲ اعلام شد.