بندبازان چطور روی طناب راه می روند!

بندبازی در ایران و جهان 

بندبازی یکی از پرهیجان ترین بازی ها و نمایش هایی است که از دیرباز مورد توجه افراد زیادی بوده است. بندبازی به این معنا است که بر روی یک طناب یا ریسمان با دشواری هایی که وجود دارد بتوانیم راه برویم. در هنگام بند بازی هرگز نباید بر جایی غیر از طناب تکیه داشته باشیم. کمی سخت به نظر می رسد. به طور کامل هنوز مشخص نشده است که این بازی در چه زمانی و در کدام سرزمین مرسوم بوده است. اما ظاهراً در زمانی که امپراطوری روم در سال ۴۷۴ میلادی سقوط کرد و در قرون وسطی تسلط کلیساها بر روی نهادهای حکومتی بیشتر شد، اکثر نمایش های رومی ممنوع و به متروکه های تاریخ سپرده شدند. در آن زمان به منظور ایجاد تفریح و سرگرمی در بین مردم بند بازی رواج پیدا کرد. در خیابان ها و میادین مردم می توانستند ساعاتی را سرگرم باشند. در ادامه می خواهیم بیشتر درباره بندبازی که ورزش مورد علاقه افراد هیجان طلب و ماجراجو است صحبت کنیم؛ الی گشت را همراهی نمایید.

مطالب مرتبط:
ماجراجویی یعنی این: ریکجاویک در ایسلند!
ماجراجویی آن هم در فضا؟!

همانطور که گفتیم بندبازی ورزشی محبوب برای افراد هیجان طلب و ماجرا جو می باشد. عادی ترین شکل بازی آن بود که بندبازان دو سر طناب را به سر دو چوب واقع در وسط میدان بازی می بستند و بر روی طناب راه می رفتند. گاه نیز یک سر طناب را به نقطه ای مرتفعتر مانند برج ، مناره یا بامهای بلند می بستند. سپس بندباز با چابکی هر چه تمامتر از طناب بالا می رفت و برمی گشت . بندباز برای حفظ تعادل بر روی بند اغلب چوبی را افقی در دست می گرفت؛

همراه بندبازان چینی باید نوازندگانی هم می بودند، آنان روی بند حرکات موزونی جالب و پر استرسی را انجام می دادند. کوچکترین اشتباه نوازدندگان می توانست باعث بروز پیامدهای ناگواری برای بندبازان بشود. در زمان حکومت عثمانی در سرزمین های اسلامی هم بندبازی توانست جایگاهی را برای خودش باز کند. در آسیای صغیر به بندبازان پهلوان می گفتند این بازی در اکثر مراسم ها و جشن های آن زمان اجرا می شد. بندبازان روی طناب های کارهای شگفت انگیزی هم انجام می دادند که از جمله آنها تیراندازی بر روی طناب، گاه با چشمان بسته بر روی طناب می دویدند و گاهی هم با موهای سرشان از طناب آویزان می شدند. قدیمترین اجرای این نمایش در قلمرو عثمانیان مربوط به سال ۸۶۱ می باشد. در قرن دوازدهم، این بازی از اهمیت بالایی برخوردار شد. در ایران باستان هم بندبازی رواج داشت. قدیمی ترین داستان بندبازی در ایران باستان مربوط به (خسرو قبادان و ریدک وی) می شود.

بندبازی به سبک گیلانی

همان طور که گفتیم بندبازی در ایران به عنوان یکی از رسوم های سنتی در بین مردم مطرح شده بود. آنها از بندبازی در جشن ها، عروسی ها و عید نوروز و یا نمایش های خیابانی استفاده می کردند و باعث سرگرمی بسیاری از مردم می شدند.

اعضای گروه نمایش بندبازی در گیلان

۱-یک نفر به عنوان پهلوان در این نمایش حضور داشت که او اصلی ترین فرد نمایش به شمار می رفت. او بر روی طناب با پای برهنه راه می رفت و برای تعادل خود چوبی بزرگ به نام لنگر در دست می گیرد. هر چه پهلوان می توانست با تسلط بیشتری بر روی طناب راه برود کار او بهتر و محبوبیتش بین تماشاگران بیشتر می شد. . ۲- یالانچی: کسی که دستیار پهلوان بود و وسایل لازم را در اختیار او قرار می داد . همچنین میدان را تا آماده شدن پهلوان آماده می سازد یعنی اصلاحاً گرم می کند و به او شیطانک یا شیطان یا میان غوله  نیز می گویند و در جمع آوری هدایای نقدی تماشاگران موسوم به دوران شرکت فعال دارد. ۳-سرناچی ۴-نقاره چی

نحوه اجرای نمایش

این نمایش در گیلان اغلب در فضایی آزاد و در میادین محله ها انجام می شد. پهلوانان در حالی که حمد و ثنای خدا را می گفتند بر روی طناب راه می رفتند و با چوبی که در دست داشتند تعادل خود را حفظ می نمودند. آنان با اجرای حرکات نمایشی سبب سرگرم شدن عده ی کثیری از مردم محله می شدند.

اولین کسی که توانست بر روی آبشار نیاگارا بندبازی کند!

نیک والندا Nik Wallenda کسی یکی از بندبازان حرفه ای در سیرک ها می باشد در سال ۲۰۱۲ توانست یکی از شگفت انگیز تریم رکوردهای گینس را به نام خود ثبت کند. او کسی بود که روی آبشار نیاگارا بند بازی کرد و جان سالم به در برد. نیک والندا برای ثبت این رکورد در گینس از طنابی که زخامتش ۵ سانتی متر و طولش ۵۴۷ متر بود استفاده کرد. اما این بندباز حرفه ای اولین فردی نبود که از روی نیاگارا بندبازی کرد ولی او در شناساندن افراد دیگری که بر روی این آبشار زیبا بندبازی کردند نقش پررنگی داشت، او سبب شد تا محققان گینس با اولین کسی که روی این آبشار بندبازی کرد آشنا شوند و نامش را در گینس به ثبت برسانند.

محققان گینس با بررسی هایی که انجام دادند توانستند متوجه شوند که ژان فرانسوا گرولت ( Jean Francois Gravelet ) با نام مستعار چارلز بلاندین ( Charles Blondin ) اولین کسی بود که از روی آبشار نیاگارا بندبازی کرد، او که اهل فرانسه است اکنون در قید حیات نیست و بین سال های ۱۸۲۴ تا ۱۸۹۷ می زیست. این بندباز فرانسوی در سال ۱۸۵۹ میلادی آبشار نیاگارا را با بندبازی توانست طی کند و نام خود را به عنوان اولین کسی که بر روی این آبشار بندبازی کرده به ثبت برساند. اما متاسفانه او از این که نامش در گینس به ثبت رسیده تا پایان عمر بی خبر بود، طنابی که او برای ثبت این رکورد از آن استفاده کرد حدودا معادل ۷.۶۲ سانتیمتر زخامت داشت و در ارتفاع ۴۷.۷۵ متری بر فراز نیاگارا بندبازی کرد. لازم به ذکر است که متاسفانه تصویری از فرانسوا در حال حاضر در دست نیست .