ماموریت تاریخی آپولو ۱۱ با سه فضانورد به سوی کره ماه فرستاده شد. برای اولین بار در تاریخ بشر ۲ نفر از این فضانوردان بر روی کره ماه قدم گذاشتند در حالی که میلیون ها نفر در سراسر جهان مراحل این ماموریت را از تلویزیون دنبال می کردند. این یک اتفاق تاریخی بود که پس از انجام چند ماموریت و سفر به فضا انجام گرفت تا برای اولین بار انسان را در مورد اطلاعاتی که بر روی کره ماه وجود دارد آگاه سازد. با الی گشت همراه شوید تا با نحوه انجام ماموریت آپولو ۱۱ بیشتر آشنا شوید.
مطالب مرتبط: بهترین و بدترین فرودها بر روی مریخ در طول تاریخ تنها سند موجود از سفینه ی فضایی متعلق به ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد! اولین هتل فضایی جهان طراحی شد
خدمه آپولو ۱۱ همگی از فضانوردان با تجربه بوده و هر سه آن ها قبل از این ماموریت تجربه حضور در ماموریت های فضایی را داشته اند. نیل آرمسترانگ (Neil Armstrong) 38 ساله بود و قبلا فضاپیمای گمینی ۸ (Gemini 8) را خلبانی کرده بود، زمانی که برای اولین بار دو فضاپیما به صورت همزمان در فضا وجود داشتند. آرمسترانگ متولد ۵ آگوست ۱۹۳۰ در اوهایو بود و زمانی که به عنوان اولین فضانورد غیرنظامی دو ماموریت برای آمریکا انجام داد تنها ۳۸ سال داشت. کلونل ادوین ایگن آلدرین (Edwin Eugene Aldrin) 39 ساله اولین فضانورد با مدرک دکترا در پرواز با فضاپیما بود. آلدرین متولد ۲۰ ژانویه ۱۹۳۰ در نیوجرسی بوده و فضاپیمای گیمینی ۱۲ (Gemini 12) را خلبانی کرد. او به مدت ۲ ساعت ۲۰ دقیقه در فضا راهپیمایی کرد تا بتواند نشان دهد که یک فضانورد تا چه میزان می تواند خارج از سفینه فضایی خود فعالیت نماید. برای آپولو ۱۱ او به عنوان خلبان بخشی از فضاپیما خدمت کرد. کلونل مایکل کالینز (Michael Collins) خلبان فرماندهی، ۳۸ ساله و متولد ۳۱ اکتبر ۱۹۳۰ در ایتالیا به عنوان سومین فضانورد بود. او نیز فضاپیمای گمینی ۱۰ (Gemini 10) را خلبانی کرده و در حدود ۱ ساعت و نیم در خارج از سفینه فضایی پیاده روی نمود. همچنین او اولین کسی بود که برای دیدن فضاپیمایی دیگر در فضا مورد استفاده قرار گرفت.
برنامه ریزان مامورت آپولو ۱۱ در ناسا به مدت ۲ سال تمام سطح کره ماه را مطالعه کرده و تمام بخش های آن را برای بهترین مکان فرود جستجو کردند. با استفاده از عکس های با وضوح بالا که توسط ماهواره اوربیتر (Orbiter) و عکس های بسیار نزدیکی که توسط فضاپیمای سورویر (Surveyor) گرفته شده بود، آن ها توانستند تعداد ۳۰ سایت اولیه را به ۳ عدد محدود نمایند. غوملی که بر انتخاب بهترین مکان فرود تاثیر داشتند شامل تعداد دهانه ها و تخته سنگ ها، صخره های بلند یا تپه ها و همچنین سطوح نسبتا صاف بوده است. مقدار نور خورشید نیز برای تعیین بهترین زمان فرود بر روی کره ماه می بایست اندازه گیری می شد.
آپولو ۱۱ در تاریخ ۱۶ ژوئیه ۱۹۶۹ در ساعت ۹ و ۳۲ دقیقه صبح از مرکز فضایی کندی در فلوریدا به سمت فضا پرتاب شد. در حین پرواز دو نمایشگر تلویزیونی تصاویری را از داخل فضاپیما نشان داده و یک نمایشگر دیگر تصاویری از بیرون و نزدیک شدن به سطح ماه را نشان داده که برای مشخص کردن سطح ماه و مسیر مورد نظر مورد استفاده قرار می گرفت. در بیستم ژوئیه آرمسترانگ و آلدرین وارد فضاپیمای فرود به نام ایگل یا همان عقاب شده و از فضاپیمای فرماندهی به نام کلمبیا جدا شدند تا به سمت سطح ماه حرکت کنند. این ماه نشین به همراه دو خدمه خود در ساعت ۴ و ۱۷ دقیقه بعد از ظهر در دریای آرامش کره ماه که یک منطقه بزرگ بازالتی می باشد فرود آمد. در این زمان آرمسترانگ با کلامی تاریخی با مرکز زمین ارتباط خود را برقرار کرد و گفت: هوستون، منطقه اینجا منطقه آرامش است، فضاپیمای ایگل فرود آمد. (Houston, Tranquility Base here. The Eagle has landed) در دو ساعت اولیه آرمسترانگ و آلدرین تمامی سیستم ها را بررسی کرده و ماه نشین را برای اقامت در این نقطه پیکربندی کردند. آن ها تصمیم گرفتند تا مابقی برنامه ۴ ساعته خود را به کشف سطح ماه بپردازند.
یک دوربین که در ایگل نصب شده بود پوشش زنده ای را از آرمسترانگ نشان می داد که در ساعت ۱۱ و ۵۶ دقیقه بعد از ظهر در حال پایین رفتن از نردبان ماموریت آپولو ۱۱ می باشد. او در ۲۰ ژوئیه ۱۹۶۹ این سخنان را بیان کرد: این یک قدم کوچک برای انسان و یک جهش بزرگ برای بشریت است. آلدرین نیز بعد از بیست دقیقه از ماه نشین فرود آمده و آرمسترانگ تصویر او را ضبط کرده است. آرمسترانگ مسئولیت رسیدگی به اسناد و مدارک فرود در کره ماه را داشته بنابراین بیشتر تصاویری که از آپولو ۱۱ و حضور در ماه گرفته شده آلدرین می باشد. فضانوردان بر روی سطح ماه چندین آزمایش انجام داده، نمونه هایی از خاک با ارزش و سنگ ها را به درون ماه نشین ایگل آورده و نمونه هایی از پوسته ماه را گرفتند. آن ها همچنین پرچم ایالات متحده را نیز بر روی ماه برافراشته کردند. آن ها همچنین با رییس جمهور آمریکا، ریچارد نیکسون نیز صحبت کرده و صدای آن ها از کاخ سفید منتقل شد و او اظهار داشت: از انسان اینجا به کره زمین، اولین قدم بر روی ماه گذاشته شد، در جولای ۱۹۶۹، ما برای بشریت در آرامش قرار گرفتیم.
مدال های یادبودی برای سه فضانوردی که در آتش فضاپیمای آپولو ۱۱ سوختند و همچنین دو فرد دیگری که در فضا کشته شدند و از جمله اولین انسان هایی که به فضا رفتند مانند یوری گاگارین، پس از ترک فضانوردان آپولو ۱۱ بر روی این کره باقی ماند. همچنین یک دیسک سیلیکونی یک و نیم اینچی که پیام های تبریکی از ۷۳ کشور جهان و نام های رهبران کنگره و ناسا بود باقی ماند. آرمسترانگ کمی بیشتر از دو ساعت و نیم در خارج از ایگل به جستجو پرداخت. فضانوردان در مجموع حدود ۱ کیلومتر به اطراف حرکت کرده و نهایت ۶۰ متر از ماه نشین فاصله گرفتند تا یک دهانه بزرگ در نزدیکی محل فرود را مشاهده کنند. آن ها ۲۱.۵۵ کیلوگرم نمونه از سطح ماه جمع آوری کرده و گزارش دادند که تحرک در ماه آسان تر از آن چیزی بود که پیش بینی می شده است.
ساعت ۱ و ۵۴ دقیقه صبح با گذراندن ۲۱ ساعت و نیم در کره ماه، ماه نشین ایگل به محل حضور کالینز در فضاپیمای کلمبیا کشیده شد. دو وسیله نقلیه، خدمه و نمونه های جمع آوری شده قبل از اینکه ایگل در فضا رها شود به فضاپیمای اصلی منتقل شدند. تیم آپولو ۱۱ در ساعت ۱۲ و ۵۵ دقیقه بعداز ظهر ۲۴ جولای در چند مایلی کشتی بازیابی یو اس اس هورنت در اقیانوس آرام فرود آمدند. آن ها پس از اینکه لباس های جدا کننده بیولوژیکی خود را پوشیدند از فضاپیمای کلمبیا خارج شده و به درون یک قایق لاستیک کشیده شدند تا به وسیله ید آلودگی های بالقوه موجود بر روی آن ها از بین برود. سپس آن ها قبل از اینکه به هوستون منتقل شوند توسط هلیکوپتر به تجهیزات قرنطینه بر روی کشتی منتقل شدند. آن ها بر اساس هدف ملی تعیین شده توسط رییس جمهور جان اف کندی برای بازگشت خدمه فضاپیماها به زمین در سال ۱۹۶۱ تا ۱۰ آگوست در قرنطینه باقی ماندند.
ماموریت آپولو ۱۱ به طور گسترده ای جشن گرفته می شود به خصوص اینکه در سال ۲۰۱۹ پنجاهمین سالگرد آن می باشد. ایالات متحده همچنین سکه های ویژه ای را برای این جشن آماده کرده است. موسسه اسمیتسونیان (Smithsonian) و گالری ماه آن در موزه ملی هوا و فضا واشنگتن برای سال ۲۰۲۱ مجددا راه اندازی می شود. در همین حال فضاپیمای کلمبیا در یک تور برنامه ریزی شده در شهرهای هوستون، سنت لوییز، پیتزبورگ و سیاتل نمایش داده خواهد شد. این اولین بار پس از سال ۱۹۷۱ است که این فضاپیما از اسمیتسونیان خارج می شود. در ژوئیه ۲۰۰۹ موزه ملی هوا فضا میزبان چهلمین سالگرد این ماموریت با حضور هر ۲۳ خدمه آپولو ۱۱ بود.
آرمسترانگ ۸۲ ساله در ۲۵ آگوست ۲۰۱۲ در اثر بیماری قبلی عروقی درگذشت. در ۱۳ سپتامبر یک مراسم یادبود برای او در کلیسای جامع واشنگتن برگزار شد. در سال ۲۰۱۵ همسر او اعلام کرد که ی کیف پول پر از سنگ هایی از کره ماه را از اموال آرمسترانگ پیدا کرده که آن را به موزه اهدا کرده است. ماهواره ریکونایسان (Reconnaissance) ناسا در سال ۲۰۱۲ محل فرود آپولو ۱۱، صداهای ضبط ده از فضانوردان، آزمایشات آن ها، عکس هایی که توسط دوربین گرفته شده و همچنین محل سقوط ماه نشین ایگل را بررسی نمود و در نهایت یک نمای ۳ بعدی از این سایت در سال ۲۰۱۴ ایجاد کرد.
منبع: www.space.com
۲ نظرات