با این که بارسلونای اسپانیا شهر بسیار معروفی است و از هر بعد جاذبه و زیبایی که بخواهید می توانید در آن پیدا کنید اما نباید نقش آثار گائودی را در زیبا شدن این شهر دست کم گرفت. به جرات می توان گفت که بارسلونا، ۵۰ درصد یا حتی بیشتر جذابیتش را مدیون ساختمان هایی است که همگی حاصل تفکر و سلیقه ی آنتونی گائودی هستند. امروز ما در الی گشت می خواهیم تا به بررسی و نقد آثار آنتونی گائودی بپردازیم پس تا به انتهای این مطلب با ما همراه باشید.
مطالب مرتبط: بارسلونا و غذاهای خوشمزه اش! کازا بالیو، خانه اژدها در بارسلونا چگونه ۶ روز را در بارسلونا بگذرانیم؟
بیایید تا قبل از هر چیر با خودِ شخص آنتونی گائودی بزرگ آشنا شویم. گائودی یکی از نوابغ رشته ی معماری در سراسر جهان است اما تشعشع های این نبوغ را می توان بی مضایقه در بارسلون تماشا کرد زیرا بدون پرداخت هزینه شما می توانید در این شهر و خیابان هایش قدم بزنید و به آثار گائودی خیره شوید.
آنتونی گائودی در سال ۱۸۵۲ در منطقه ی رئوس که در نزدیکی بارسلونا است متولد شد. در آن زمان ایالت کاتالونیا در حال سپری کردن چندین تغییر مختلف و متفاوت بود که در کل سرنوشت این شهر را عوض می کرد.
از تغییرات اجتماعی و صنعتی گرفته تا تغییرات مهندسی شهری در سراسر این ایالت، موج تغییرات سراسری خودنمایی می کرد.
روند تغییرات در این سال ها آن قدر مفصل و سریع است که بی شک در حوصله ی مطلب ما نمی گنجد اما گائودی جوان برای تحصیل پزشکی به همراه برادرش در سال ۱۸۶۹ میلادی قدم به بارسلونا گذاشت و از آن جا بود که سرنوشت گائودی و این شهر به یکدیگر گره خورد. با این که گائودی برای پزشک شدن به بارسلونا رفته بود ولی در نهایت در سال ۱۸۷۹ به همراه ۳ نفر دیگر در رشته ی معماری فارق التحصیل شد.
سال ۱۸۸۸ میلادی بود که گائودی اولین ساختمانش را با نام کاخ گوئل در باستانی ترین نقطه ی شهر بارسلونا افتتاح کرد. پس از تاسیس این کاخ بود که گائودی به خوبی از طرف طبقات متوسط به بالای جامعه ی بارسلونایی، دعوت به کار می شد و این دعوت ها تنها سپردن کار نبودند بلکه، تصدیق و حمایت گائودی از طرف مردم بود.
گائودی در آن زمان در ساگرادا فامیلیا به عنوان ناظر مشغول به کار بود از سال ۱۸۸۳ مرتباً با مقامات برجسته ی کلیسایی اسپانیا در تماس بود و همین امر نیز باعث محبوبیت بیشتر او در میان مردم شد. اگرچه در ابتدای مسیر، فروتنی و عدالت خواهی باعث عضویت او در تعاونی کارگران شد، اما روابطش با گوئل مشهور سبب وابستگی او به جوانب شخصی و تخصصی خود شد که با تعصب به هویت کاتالونیایی و پیشرو در زمینه ی سنتی و مدرن در حرفه ی اوهمراه بود.
گائودی در طراحی طبیعی اشیا در معماری موفق بود. او هم سنت گرا بود و هم مدرنیست. گائودی در ۱۰ ژوئن ۱۹۲۶ در ۷۴ سالگی، سه روز بعد از تصادفش با ترموای درگذشت. مراسم خاکسپاری گائودی با حضور جمعیت زیادی از کاتالونیایی ها که برای وداع با بزرگترین معمار دنیا برگزار شد.
از جمله آثار گائودی که بسیار معروف و محبوب است، ساختمان کازا باتیو است. شاهکار کازا باتیو در واقع از بازسازی کامل یک خانه در سال ۱۹۰۴ میلادی به وجود آمده است. گائودی برای ساخت و بازسازی این ساختمان از مصالح رایج سبک مدرنیسم یا به اصطلاح آرت نووی کاتالانی استفاده نمود. این به این معنی است که گائودی از مصالحی همچون سنگ، سرامیک و گل نرده در بازسازی این ساختمان استفاده کرده است.
بر اساس مستندات تاریخی، معماری این ساختمان توسط گائودی، تمام آیین نامه های شهری را زیر پا گذاشت و همین باعث شد که در زمان ساختش، بسیاری از اشخاص از این سازه انتقاد کنند. با این حال شورای شهر بارسلون در سال ۱۹۰۶ میلادی، این ساختمان هنجارشکن را به عنوان یکی از ۳ ساختمان برتر آن سال انتخاب کرد و این روزها پس از گذشت یک قرن این ساختمان هنوز هم مایه ی شگفتی است.
لا پدررا را که بیشتر به نام کازا میلا نیز شناخته می شود، یکی از اصلی ترین کارهای گائودی و خلاقانه ترین ساختمان هایی است که می توان در تاریخ معماری خانه های مسکونی حتی در سراسر دنیا پیدا کرد. این بنای مسکونی به نظر می آید بیشتر به یک تندیس شباهت دارد تال مکانی برای زندگی. با این حال این بنا در سال ۱۹۸۴ میلادی در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت. از جمله زیبایی های این ساختمان این است که ترکیب بالکونی های آهنی و سنگ های موج دار نمای این خانه، ظاهری زیبا و رؤیایی به آن بخشیده است.
از دیگر آثار گائودی می توانیم به کازا ویسنس اشاره می نماییم. کازا ویسنس از جمله ی اولین پروژه های مهم آنتونی گائودی به شمار می رفت و بین سال ۱۸۸۳ تا ۱۸۸۸ میلادی ساخته شده است. او این خانه را برای خانواده ای ثروتمند بنا کرد که کارخانه ی سرامیک داشتند و این موضوع را می توان به خوبی از کاشی های شکسته و متنوع نمای ترنکادیس آن متوجه شد.
از جمله ی نکات جالب این ساختمان این است که این بنا از شاخصه های معماری اسلامی نیز تأثیر پذیرفته و نشان می دهد که گائودی در ساخت خانه، بسیار از زمان خود جلوتر بوده است. آخرین بازسازی این خانه به سال ۲۰۱۷ برمی گردد که جان تازه ای به آن بخشیده و می توانید به عنوان موزه از این خانه دیدن کنید.
قدمت کازا فیگرس از میان آثار گائودی به سال ۱۹۰۰ میلادی باز می گردد. ساخت این ساختمان بنا به درخواست یکی از دوستان گائودی به نام جُم فیگرس و به عنوان ملک شخصی او ساخت. این مکان که آن را با نام برج بلس گوارد (Bellesguard) به معنی چشم انداز زیبا نیز می شناسند، بعدها به اقامتگاه خانواده ی گیلِرا تبدیل شد و آن ها در سال ۲۰۱۳ اعلام کردند که بخش هایی از این بنای تاریخی تماشایی را برای اولین بار بر روی عموم باز خواهند گذاشت. این خانه نشان می دهد که گائودی از قلعه های قرون وسطی تأثیر پذیرفته و همچنین از عناصر نئوگوتیک نیز در معماری آن استفاده شده است.
کلیسای معروف ساگرادا فامیلیا در لیست آثار گائودی در صدر لیست قرار می گیرد. معروف ترین اثر آنتونی گائودی از نظر معماری و مجسمه های نمای آن، ارتباط بین انسان و طبیعت و مذهب را به خوبی به نمایش می گذارند. ساخت این کلیسا از سال ۱۸۹۲ میلادی شروع شده و گفته می شود که تا سال ۲۰۳۰ طول می کشد تا به طور کامل به پایان برسد.
طراحی داخلی این کلیسا شبیه یک پازل است که معمار در آن، سبک ها و تکنیک های جدیدش را با هنرمندی به هم پیوند می دهد. می توانید از یکی از مناره های این کلیسا نیز بالا رفته و به دورنمای بی نظیر شهر بارسلون دسترسی پیدا می کنید.
از دیگر آثار گائودی می توانیم به پاویون گوئل اشاره نماییم. این پاویون یکی دیگر از پروژه هایی بود که به دست گائودی و به دستور کارآفرین و کارخانه دار معروف اسپانیایی به نام اوزبی گوئل (Eusebi Güell) ساخته شد. گائودی برای طراحی دیوار این مکان از سبک معماری معروف آسیای شرقی و المان های مدرن اروپایی تأثیر پذیرفته و ساخته شده است.
اما در این بنا چیزی که بیشتر از خود این عمارت معروف شده است، درب ورودی و نرده ی آهنی آن است که شبیه به اژدهای این دروازه است که ناخودآگاه نگاه هر عابری را به سمت خود می کشاند. این مکان که آن را با نام فینکا گوئل (Finca Güell) به معنی دارایی گوئل نیز می شناسند، ۲ ساختمان را در بر می گیرد که به وسیله ی دروازه ای آهنی به هم متصل هستند و از عناصر فانتزی و تخیلی و یک مدال برای دکور آن استفاده شده است و البته حرف اول نام گوئل یعنی G را می توان بر روی آن مشاهده کرد.
از میان آثار گائودی می توان کلیسایی دیگر را مشاهده کرد که بسیار معروف است و آن، کلیسای کلونیا گوئل است. ساخت کلیسای بیضی شکل کلونیا گوئل و سرداب هایی که در آن وجود دارد را گائودی در سال ۱۸۹۸ شروع کرده و در سال ۱۹۱۴ میلادی آن را به پایان رساند.
سرداب این کلیسای زیبا، ۵ راهرو در خود دارد و از سنگ بازالت برای ساخت آن استفاده شده است که حاصل آن این است که ظاهری قدیمی و باستانی به آن بخشیده است. پنجره های این کلیسای زیبا و مرموز که از دیوار بیرون آمده اند را می توان به عنوان بخش هایی شاخص از معماری این بنا به حساب آورد.
کاخ اپیسکوپال یکی دیگر از بازی هایی است که به سبک های مدرن و نئوگوتیک ساخته شده است و از سازه های شگفت انگیز گائودی می باشد و بیشتر به یک قلعه شباهت دارد. این ساختمان در منطقه ی آستورگا (Astorga) قرار گرفته است و به دستور اسقف این ناحیه ساخته شد. گائودب در این بنا حتی ریزترین جزئیات را نیز طراحی کرد.
طراحی داخلی آن با پنجره های شیشه ی رنگی، ستون های پرتزئین و سقف طاقی بزرگ بسیار خیره کننده ای دارد. اولین سنگ بنای اپیسکوپال را در سال ۱۸۸۷ گذاشتند اما مشکلات بسیاری سر راه این ساخت این ساختمان قرار گرفت. این بنا در نهایت در سال ۱۹۶۰ میلادی کامل شد. اگر به برسلونا رفتید می توانید از این کاخ به راحتی دیدن نمایید.