در مجله اینترنتی الی گشت و در مطالب قبلی، قسمتی از مصاحبه با یکی از مهمانداران هواپیما در کشورهای خارجی را برای شما منتشر کردیم. در این مطلب می توانید ادامه مصاحبه و دیگر سوالات پرسیده شده از یک مهماندار هواپیما را بخوانید. اگر جواب سوال خود را در مطلب مصاحبه با یک مهماندار هواپیما – قسمت اول پیدا نکردید، شاید در این مطلب آن را بیابید. همچنین دانستن پاسخ بسیاری از پرسش ها در این زمینه خالی از لطف نیست. در مورد صنعت هواپیمایی و خدمه پرواز عموما همیشه کنجکاوی های فراوانی وجود دارد. مصاحبه با مهماندار هواپیما از این کنجکاوی ها می کاهد و در ضمن به شما به عنوان مسافری که بلیط هواپیما خریداری می کنید و با هواپیما سفر می کنید، اطلاعات مفیدی می دهد. برای خرید پرواز و بلیط هواپیما می توانید به سایت الی گشت مراجعه کنید.
مطالب مرتبط: آشنایی کامل با وظایف مهماندار هواپیما آیا من می توانم مهماندار هواپیما شوم؟! مهمانداران هواپیما و خدمه پرواز باید چه مهارت هایی داشته باشند؟
به نظرم زمانی که به عنوان یک مهماندار هواپیما کار و شغل خود را شروع می کنید، باید به کار خود عادت کنید. باید بتوانید بی خیال تعطیلات بزرگ و گذراندن وقت با فامیل و خانواده خود بشوید. در نتیجه راه ها و روش های مختلفی را باید برای تبریک گفتن به خانواده خود پیدا کنید. من بسیاری از عیدها و مناسبت ها رسمی را در خانه و با خانواده ام نمی گذرانم چرا که آن ماه ها دقیقا جزو شلوغ ترین ماه های کاری من است. و من هر روز یا هر لحظه ممکن است جاهای مختلف و کشورهای مختلفی باشم. چرا که شرکت من را به عنوان یک مهماندار هواپیما به جاهای مختلف می فرستد.
در نتیجه شما بسیاری از تعطیلات را از دست می دهید. بسیاری از اتفاقات مهم زندگی تان را از دست می دهید. ممکن است جشن فارغ التحصیلی خواهر، برادر یا بچه خود را از دست بدهید. هر چند خانواده من به این موضوع عادت کرده است. آن ها حتی از من انتظار شرکت در مراسمات را ندارند.
زمانی که می خواهید به عنوان یک مهماندار هواپیما ازدواج کنید، همسر شما باشد متوجه موقعیت و کار شما باشد. شغل ما همانند بازرگانانی است که مدام به سفر می روند. افراد کمی پیدا می شود که با این شرایط بتواند کنار بیاید. همینطور شرایط بسیاری برای حسودی کردن وجود دارد. برای همین بیشتر مهمانداران هواپیما از بین خود زوج زندگی شان را انتخاب می کنند. چرا که به راحتی می توانند موقعیت شغلی خود را درک کنند.
بر اساس تجربه های من به عنوان یک مهماندار هواپیما که در طول ۱۳ سال در این حرفه مشغول به کار است، باید در مورد درهای خروج اضطراری صحبت کنم. اگر مشکلی پیش بیاید و لازم باشد که از هواپیما خارج شوید، باید ابتدا پنجره درهای اورژانسی بالا داده شود تا اگر در بیرون از هواپیما آتش، آب یا سنگ های خطرناکی وجود داشته باشد که ممکن است به درون هواپیما سرازیر شود، از آن، مطلع شویم. اگر با چنین موردی برخورد کنیم باید سریع آن را اطلاع دهیم.
این اتفاق بسیار می افتد. در پروازهای اکونومی دو نوع کلاس وجود دارد. قسمتی وجود دارد که در جلوی صندلی هایش، جای پای بزرگی وجود دارد. قسمتی دیگر هست که فاصله بین صندلی های آن کمتر است. در نتیجه بسیاری از افراد و مسافرانی که در قسمت دوم قرار دارند می خواهند که به قسمت ردیف هایی جلویی که بازتر است بروند. عموما برای آن صندلی ها باید کاری انجام دهیم. در نهایت مجبور می شویم که مسافر درخواست دهنده را جا به جا کنیم. و این وظیفه به عهده من به عنوان یک مهماندار هواپیماست.
این موضوع من را ناراحت نمی کند چرا که من به شما امکانات جدید و دوباره نخواهم داد. اگر کسی از مسافران بخواهد مجله خود را به دیگری بدهد یا شکات خود را با مسافری دیگر شریک شود، از نظر من موردی ندارد و کار بسیار پسندانه ای است. با این وجود باعث نمی شود که من مجله یا شکلات دیگری به شما بدهم. با هر آنچه که در همان ابتدا به مسافر و شما داده می شود باید قانع باشید و اضافه از آن درخواست ندهید.
خب من به عنوان یک مهماندار هواپیما و همچنین بسیاری از همکارانم از این عمل آن هم زمانی که تازه از راهروهای کنار شما گذشته ایم خوشمان نمی آید. این موضوع تمام وقت در هواپیما رخ می دهد و اکثر مسافران مدام ما را احضار می کنند. من تقریبا ۳ بار در راهروها برای جمع آوری زباله ها راه می روم و خیلی کم پیش می آید که به محل مهمانداران برگردم، اما همان لحظه صدای دینگ دانگ زنگ را می شونم. وقتی به آن مسافر مراجعه می کنم می بینم که می خواهد آشغال های خود را به من تحویل دهد!
بنابراین لطفا این دکمه را تنها زمانی استفاده کنید که واقعا به آن نیاز دارید. اگر چراغ بستن کمربند ایمنی خاموش بود، شما می توانید خودتان به عنوان مسافر شخصا از جای خود بلند شده و به سمت گالری و اتاق مهمانداران رفته و آشغال های خود را تحویل دهید. اگر فردی دیابتی هستید و در موقعیتی حساس قرار گرفته اید، باید سریع این دکمه را فشار دهید. حتی دو یا سه بار پشت سر هم فشار دهید تا موقعیت اضطراری را برسانید و اجازه دهید تا ما متوجه موقعیت بشویم. ما سریع خودمان را به شما می رسانیم. در بسیاری از مواقع پیش می آید که مسافری که در کنار پنجرهه نشسته است، به دلیل اینکه مسافران کناریشان خواب هستند، نمی توانند برای کی لیوان آب بلند شوند. در این مواقع نیز می توانید از ما درخواست لیوان آب بدهید و هیچ مشکلی نیست.
اما اگر همین چند لحظه پیش یک مهماندار هواپیما از کنار شما برای جمع کردن زباله هایتان رد شده باشد و پس از آن این زنگ را به صدا در بیاورید تا آشغال خود را به آن ها بدهید، چندان کار خوشایندی نخواهد بود.
وقتی به عنوان یک مهماندار هواپیما کار می کنید، از این گونه رفتارها زیاد می بینید. بعضی از افراد در هواپیما ناخن های خود را می گیرند. لطفا این کار را در هواپیما انجام ندهید. واقعا کار چندش آوری است. همچنین تا دلتان بخواهد در هواپیما پا داریم. همه جا می توان پاهای مسافران را دید. بعضی از افراد پای خود را از کفش بیرون می آورند و بوی بد جورابشان ککل کابین مسافران را پر می کند یا بعضی از مسافران پاهای خود را بالا برده و بین صندلی های جلویی قرار می دهند. این افراد اصلا مراعات دیگر مسافران و حتی ما مهمانداران را نمی کنند.
اغلب مردم به فضای آشپزخانه کوچک هواپیما می آیند و بدن خود را کش و قوس می دهند. ما به این کار مسافران “یوگای آشپزخانه” لقب داده ایم. آن ها زانوهای خود را می کشند و صاف می کنند. ما به عنوان یک مهماندار هواپیما این موضوع را درک می کنیم. با این حال این کار از جمله کارهایی که به مذاق ما مهمانداران و خدمه پرواز خوش نمی آید و دوست نداریم که کسی از مسافران وارد حریم و فضای استراحت ما شوند.
معمولا وقتی هواپیما تنها حدود ۱۰ دقیقه تاخیر دارد، بعضی از افراد به آشپزخانه می آیند و از ما می پرسند که آیا نوشیدنی رایگانی می توانند بگیرند؟ (آخر چرا؟ هنوز تنها ۱۰ دقیقه تاخیر وجود داشته است). در این مواقع من پوزخندی می زنم و به جک های بی مزه مسافر می خندم و در نهایت او را به سمت صندلی اش راهنمایی می کنم.
ما با یک نگاه به مسافران متوجه نوع مسافر و خلق و خوی او در حین پرواز می شویم. بعضی از مسافران در هنگام سوار شدن به هواپیما، وقتی به آن ها خوش آمد می گوییم، به ما نگاه نمی کنند و چیزی نمی گویند و بی تفاوت از کنار ما رد می شوند در حالی که بعضی از مسافران، لبخند ما را پاسخ می دهند.
بعضی از مسافران با خود کیف ها و یا چمدان های بزرگ تر از محل کیف ها را با خود به درون هواپیما می آورند و وقتی که می بینند در محل جاسازی کیف در بالای سرشان بسته نمی شود آن را همانطور رها می کنند تا خدمه پرواز یا یک مهماندار هواپیما بیاید و به زور در آن کمد را ببندد. باور کنید ما مهمانداران هواپیما هیچ جادویی نداریم. بنابراین من تنها شما را مجبور می کنم که چمدان خود را پایین بذارید و از وسایل درون آن کم کنید تا در قفسه جا داده شود. در این مواقع از مسافر می شنویم که می گویند خودشان این موضوع را حل می کنند.
همچنین به مسافرانی که بدون کفش و با جوراب به دستشویی می روند باید بگویم که بر روی زمین تنها آب نیست که دیده می شود. بنابراین همیشه کفش های خود را به پا داشته باشید. موفق باشید.
منبع: businessinsider.com