در عصری که همه ما به فناوری GPS دسترسی داریم، ماشین هایمان را ردیابی می کنیم و می توانید موقعیت زنده خود را برای شخصی بفرستیم، گم شدن هواپیما چگونه اتفاق می افتد؟ این اتفاقیست که هنوز هم می افتد، مانند هواپیمای ۳۷۰ مالزی که تقریبا ۱ ساعت پس از ترک کوالالامپور به سمت پکن، ناپدید شد. اما مسئله اینجاست که بعد از اینکه هواپیمایی از رادار خارج می شود، چه مراحلی صورت می گیرد. الی گشت در ادامه شما را با عملیات بعد از گم شدن هواپیما آشنا می کند؛ با ما همراه باشید.
مطالب مرتبط: خلبان ها چگونه در تاریکی شب مسیر را پیدا می‌کنند؟ نکاتی راجع به «ماسک اکسیژن هواپیما» که هرگز نباید فراموش نکنید! اگر همه موتورهای هواپیما خراب شوند، تا چه مدت می تواند به پروازش ادامه دهد؟
به طور معمول، اولین نشانه گم شدن هواپیما زمانی است که از رادار خارج می شود و یا نمی تواند با بخش کنترل ترافیک ارتباط برقرار کند. اینکه یک هواپیما واقعا ناپدید شده باشد یا تنها چند دقیقه از رادار خارج شده، بستگی به جایی که پرواز می کند دارد. در یک مسیر پرواز شلوغ، ناپدید شدن ممکن است در لحظات کمی اتفاق بیوفتد و کاملا عادی نیز باشد. در مسیرهای دیگری ممکن است ۱۰ تا ۱۵ دقیقه طول بکشد تا مسئولین برج مراقبت متوجه شوند که هواپیمایی از رادار خارج شده است. هنگامی که یک هواپیما بالای آب پرواز می کند، باید تماس منظمی با مسئولین برج مراقبت هواپیما بر روی زمین داشته باشد تا از خطرات احتمالی جلوگیری شود.
به محض اینکه یک هواپیما از رادار خارج می شود اولین چیزی که مسئولین برج مراقبت پرواز انجام می دهند، تماس با رادار بعدی در مسیر پرواز و سپس رادارهای دیگر در اطراف آن منطقه است، به این دلیل که بتوانند آن را موقعیت یابی کنند. اگر نتوانستند، مسئولین برج مراقبت به فرودگاه مقصد و همچنین دیگر رادارهای مسیر این اتفاق را اطلاع می دهند.
چند مرحله جستجو به صورت بین المللی وجود دارد که زمانی که گم شدن هواپیما رخ می دهد، آن را اعلام می کند و همه موظف هستند که به دنبال هواپیمای گم شده بگردند. نیروهای نظامی در بیشتر کشورها مخصوص آن هایی که در طول مسیر هستند نیز مطلح شده و باید به بخش هواپیمایی کمک کنند یا در صورت نیاز نیرو و امکانات قرض دهند.
این جستجو هواپیماهای نظامی و کشتی های دریایی در این منطقه، هواپیماهای مسافربری و قایق های غیرنظامی را درگیر خواهد کرد تا به دنبال هواپیما باشند. هواپیمای گمشده هم از طریق رادار و همچنین با چشم غیر مسلح جستجو خواهد شد. بعضی از نیروهای جستجوگر به مسیر پروازی رفته و به راه خود ادامه خواهند داد تا ناحیه ای را که معتقدند هواپیما در آن ناپدید شده، کشف کنند. کشتی های نیروی دریایی و دیگر کشتی های مسیر، افراد را به روی عرشه می فرستند تا آثار سقوط هواپیما در دریا را کشف کنند. خلبان هواپیماهای مسافربری که در مسیر هواپیمای گم شده در حرکت هستند نیز به اصطلاح از پنجره نگاه می کنند (در صورتی که هوا صاف باشد) تا بتوانند آثاری از آن را روی زمین پیدا کنند. البته از ارتفاع ۳۰ هزار پایی چیز زیادی قابل تشخیص نسیست اما در حقیقت این کار مانند یک رابطه دوستانه بین پروازهاست که ر صورت بروز چنین حادثه ای هرکس هرچه که در توانش باشد را انجام خواهد داد.
فرودگاهی که هواپیما قرار بوده در آن به زمین بنشیند، معمولا بلافاصله پس از ناپدید شدن هواپیما، به نقطه کانونی تبدیل می شود. کسی در آن فرودگاه (مثلا فرودگاه قاهره، در مورد گم شدن هواپیمای MS804) برای اعلام این اتفاق تصمیم گیری خواهد کرد که این معمولا زمانی است که مطبوعات و خانواده ها مطلع می شوند. تصمیم گیری این اتفاق توسط یک جا، از این لحاظ نیز مهم است زیرا شاهدان نیاز به جایی دارند که بتوانند اطلاعات خود را به آن بدهند و خانواده ها بتوانند جستجوها را از یک جا پیگیری کنند.
گم شدن هواپیما به ندرت به سقوط یا منحرف شدن آن می انجامد (مثل هواپیمای مالزی شماره MH17 که در سال ۲۰۱۴ گم شد و بعدها در اوکراین پیدا شد). با این حال فرودگاه مقصد، باند فرودگاه خود را به دنبال قطعات و یا باقی مانده های هواپیما بررسی می کند.
تحقیقات در ادامه به طور معمول توسط کشوری که هواپیما در آن ثبت شده یا کشوری که به آن پرواز می کند، هدایت می شود. با این حال، مناطق و ارگان های زیادی هستند که در طول تحقیقات به کشور مقصد یا کشور هواپیما کمک می کنند، زیرا معمولا هواپیماها مسافرینی از سراسر جهان دارند.
هر یکی از اعضای تیم جستجو معمولا روی یک علت متفاوت تمرکز می کند. بخشی روی شرایط آب و هوایی تمرکز می کند، مثلا اینکه هوا در طول پرواز چطور بوده و یا اینکه آیا خلبان قبل از خارج شدن از رادار، چیزی مانند چاله هوایی را گزارش کرده است یا خیر. بخش دیگری روی خود هواپیما، اینکه آخرین سرویس آن کی بوده، مشکلات قبل آن، مدل هواپیما و … تحقیق می کند. مطمئنا امنیت، خط دیگری از تحقیقات خواهد بود. و تیم دیگری به فاکتور انسانی نگاه می کند، مثلا اینکه آیا کاپیتان سابقه خطا در پرواز داشته و یا کادر پرواز چه کسانی بوده اند. همه این ها به خاطر حذف علت هایی که کمتر احتمال دارند، انجام می شود.
تحقیقات تا زمانی طول می کشد که به نتیجه ای برسد. به عنوان مثال، در مورد ، مدت زمان زیادی به طول انجامید، زیرا تنها دو سال طول کشید تا هواپیما را پیدا کنند. سپس آنها مجبور شدند به پایین آتلانتیک رفته تا جعبه های سیاه را پیدا کنند که بفهمند دقیقا چه اتفاقی افتاده است.
که در واقع نارنجی رنگ هستند. یکی از آن ها به ضبط صدای خلبان در ۳۰ دقیقه آخر می پردازد که شامل گفتگو در کابین بین خلبانان و مکالمات با مسئولین برج مراقبت هوایی می شود. جعبه سیاه دیگر، اطلاعاتی مانند سرعت هوا، ارتفاع و نحوه عملکرد سیستم های هواپیما (سیستم الکتریکی، هیدرولیک و غیره) را در زمان حادثه ثبت می کند. اگر داده ها به طور کامل وجود داشته باشد، یک آنالیز دقیق را از اینکه چه اتفاقی در گم شدن هواپیما افتاده، ارائه خواهند داد.
منبع: telegraph.co.uk