اگر در موتورهای جستجو کلید واژه ی حوادث هواپیمایی و یا سقوط هواپیما را جستجو نمایید، بی شک صدها مطلب از حوادث مختلف هوایی را برای شما ردیف خواهند کرد که قطعا هر کدام از آنان، بیانگر اتفاقی تلخ هوایی هستند اما، یکی از این سقوط های هواپیمایی را می توان یکی از تاثیرگذارترین تراژدی های تاریخ هوانوردی جهان معرفی کرد و آن اتفاق، سقوط پرواز شماره ی ۵۷۱ اروگوئه است. اتفاقاتی که بعد از سقوط این هواپیما رقم خورد به قدری تاثیرگذار بودند که هنوز هم عده ی بسیای درباره ی آن صحبت می کنند. پیشنهاد می کنیم تا در ادامه با ما در الی گشت همراه باشید تا به اتفاق یکدیگر، داستان پرواز شماره ی ۵۷۱ را مورد بررسی قرار دهیم.
مطالب مرتبط: هواپیمایی که به خاطر وزن زیاد مجبور شد ۱۵ مسافر را پیاده کند! با تمیزترین و کثیف ترین نقاط هواپیما آشنا شوید هواپیماها چگونه بازیافت می شوند؟
پرواز شماره ۵۷۱ نیروی هوایی کشور اروگوئه را می توانیم به عنوان یکی از معروف ترین و بحث برانگیز ترین حوادث در سراسر تاریخ هوانوردی جهان بدانیم زیرا همانطور که در مقدمه نیز به شما گفتیم، داستانش روایتی از تراژدی های مختلف ابعاد پنهانی انسان در سراسر جهان است. پرواز شماره ی ۵۷۱ که امروز روایتش را برای شما خواهیم گفت، در تاریخ ۱۳ اکتبر ۱۹۷۲ با ۴۵ سرنشین در کوه های آند سقوط کرد.
شاید با خود فکر کنید که این هم مثل دیگر حوادث هوایی تنها خرابی و تلفات مالی و جانی به همراه داشته است اما چیزی که این سانحه را با همه ی سوانح تاریخ هوانوردی متفاوت می کند، پیدا شدن و زنده ماندن ۱۶ سرنشین این هواپیما در تاریخ ۲۳ دسامبر ۱۹۷۲ یعنی ۲ ماه و ۱۲ روز بعد و یا به زبانی ساده تر، ۷۲ روز بعد از سقوط هواپیمای آنان است.
داستان از این قرار است که در روز ۱۳ اکتبر سال ۱۹۷۲میلادی، تیم راگبی از اروگوئه که آماتور و تازه کار هم بودند، برای شرکت در مسابقات راگبی به سمت کشور همسایه ی خود، شیلی پرواز کردند.
هواپیمای این تیم راگبی در حین پرواز به دلیل عدم وجود دید کافی و البته محدودیت امکانات راداری که آن دوره در هواپیماها وجود داشت، به کوه های آند برخورد می کند. در لحظه ی برخورد این هواپیما، دم هواپیما جدا می شود و بدنه ی هواپیما بعد از برخورد به کوه آند به سمت پایین سُر می خورد و با برخورد به تخته ی سنگی متوقف می شود. ۱۲ نفر از مسافران این هواپیما در همان لحظه ی برخورد در دم جان می سپارند.
در ساعت های اولیه ی سقوط این هواپیما، ۶ نفر از مسافران این پرواز به دلیل شدت جراحات و سرمای کوهستان جان خود را از دست دادند و درنتیجه ۲۷ نفر از این مسافران زنده ماندند که حال برخی از آن ها نیز وخیم بود. اگر از کسانی که زنده ماندند سوال شود که بدترین اتفاقی که برای آنان اتفاق افتاد چه بود، اتفاقات بعد از سقوط را حتما انتخاب خواهند کرد زیرا به شدت این اتفاقات تاثیر بدی بر روی روح آنان گذاشته است.
در واقع از همین لحظه به بعد، فاجعه برای بازماندگان پرواز ۵۷۱ به نحو دیگری رقم خورد. بعد از سقوط این هواپیما، هنگامی که ۲ کشور شیلی و آرژانتین از سقور مطمئن شدند، همزمان با یکدیگر عملیات تجسس را بر روی کوه های آند آغاز نمودند و در آخر بعد از ۸ روز تلاش شبانه روزی، هیچ اثری از هواپیمای سقوط کرده را پیدا نکردند و در نتیجه، عملیات تجسس را متوقف نمودند.
کسانی که بازمانده ی این حادثه بودند، در بی خبری مطلق روزها و هفته ها در شرایط بد و فلاکت باری برای بقا تلاش کرده و زنده ماندند. در این ۷۲ روز در واقع چند نفر از آنان نیز جان خود را از دست دادند. اما در جنگ بقا، مسافران پرواز شماره ی ۵۷۱ که هیچ گونه تجهیزاتی برای مقابله با سرما و گرسنگی را با خود به همراه نداشتند، دست به ابتکارات عجیبی برای زنده ماندن زدند.
این مسافران تنها چند بسته شکلات و مقداری هم غذای کنسروی با خود به همراه داشتند و برای نوشیدن آب نیز، به سختی برف را آب می کردند. وضعیت برای آنان به قدری سخت و دشوار بود که حتی از بقای چرم لباس و چمدان ها و پارچه های صندلی هواپیما نیز برای تغذیه ی خود استفاده می کردند.
این افراد شب های سرد خود را برای در امان ماندن از سرما در لاشه ی هواپیما می گذراندند. در یکی از شب هایی که این گروه در لاشه ی هواپیما بودند، بهمن تمام لاشه ی هواپیما را مدفون کرد و افراد نجات یافته، ۳ شبانه روز در زیر بهمن درون لاشه ی هواپیما دفن شدند تا اینکه سرانجام تا زمانی که داشتند به خفگی می رسیدند، توانستند با حفر برف به بیرون از هواپیما برسند.
اما فاجعه زمانی روی خود را به آنان نشان داد که بعد از هفته ها گرسنگی شدید و نبود امکانات کافی، یکی از سخت ترین تصمیم های خود را در طول زندگی گرفتند. آن ها از شدت گرسنگی بعد از هفته ها سختی بالاخره مجبور شدند تا از بقایای اجساد تغذیه کنند تا زنده بمانند. گرسنگی، سرما و برف و روی آوردن به این اعمال، سرانجام دو نفر از اعضای گروه را به نام های ناندو پارادا و روبرتو کانه سا را بر این داشت تا بروند و کمکی پیدا کنند.
ناندو و روبرتو بعد از ۱۲ روز کوهنوردی سخت و بدون امکانات از میان کوه آند به کنار رودخانه ای رسیدند که چند گاو و صاحب اسب سوار آن ها در کنار دریاچه حضور داشتند. آنها ابتدا فکر کردند که توهم پیدا کرده اند اما آن دو توسط آن مرد نجات پیدا کردند. سرانجام خبر زنده ماندن آن ها به دولت شیلی رسید و چند هلیکوپتر به محل لاشه ی هواپیما اعزام شد و ۱۴ مسافر دیگر نیز نجات پیدا کردند.
خبر این اتفاق در آن روزها کل جهان را پر کرد و تعداد زیادی از مردم و خبرنگاران راهی این منطقه شدند. دولت شیلی برای جلوگیری از هر گونه کنجکاوی، تمام بقایای هواپیما را سوزاند و فقط یک بنای یادبود در محل سقوط هواپیما نصب کرد. ابعاد فاجعه در این اتفاق آنقدر زیاد است که مردم بیشتر بر سرگذشتی که بر آنان گذشت تاکید می کنن و علل سقوط را در حاشیه قرار می دهند. از این اتفاق چندین فیلم سینمایی ساخته شد.