پرواز و سفر هوایی برای خیلی از ما هنوز هم جذابیت های خاص خود را دارد. مهم نیست که تا به حال بارها با هواپیما سفر کرده باشیم، با این حال هنوز هم این نوع سفر برایمان جالب است و دوست داریم در موردش بیشتر بدانیم. خلبان هواپیما یا کاپیتان که هدایت هواپیما را برعهده دارد شاید مهم ترین فرد در طول یک سفر هوایی باشد. متاسفانه به ندرت فرصت پیش می آید که مسافران رودرو و از نزدیک با خلبان ها صحبت کنند. مارک وان هوناکر (Mark Vanhoenacker)، خلبان باسابقه بریتیش ایرویز است که سال گذشته کتابی در مورد پرواز و هدایت هواپیما نوشته است. این خلبان که سابقه سال ها پرواز با هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ را دارد در ادامه به برخی از متداول ترین پرسش های پرواز پاسخ می دهد. با الی گشت همراه باشید.
مطالب مرتبط: خلبان ها و مهمانداران هواپیما در پروازهای طولانی کجا می خوابند؟ خلبان ها از چه چیزهایی می ترسند؟
نه، ما چنین اجازه ای نداریم. البته گاهی وقتی پرواز تاخیر دارد یا هواپیما هستیم و هنوز مسافری سوار نشده می توانیم موزیک گوش بدهیم منتظر رسیدن زمان پرواز هستیم می توانیم با موبایل موزیک گوش کنیم اما در حین پرواز باید حواسمان کاملا جمع باشد و به همین دلیل نمی توانیم هیچ گونه موزیک و آهنگی گوش کنیم.
به عنوان خلبان هواپیما که هربار با بیش از سیصد مسافر پرواز می کنم احتمال بیمار شدن و موقعیت اورژانسی همیشه وجود دارد. برای اینکه آمادگی لازم برای چنین موقعیت هایی را داشته باشیم خدمه پرواز و مهمانداران آموزش های لازم در زمینه امداد و کمک های اولیه را می بینند. همچنین، یکی از مزیت های پرواز با هواپیمای غول پیکری مثل بوئینگ ۷۴۷ این است که همیشه این احتمال وجود دارد که یک یا چند دکتر در بین مسافران باشند. مثلا در پروازهای طولانی مدت زیاد پیش می آید که گروهی دکتر و فیزیوتراپ برای شرکت در کنفرانس یا جلسه ای به جایی پرواز کنند. در این صورت نه تنها یک دکتر که با چندین دکتر و پزشک مواجه خواهیم بود و این موضوع نگرانی ما را کمتر می کند.
این هم یکی از جالب ترین پرسش های پرواز است که ممکن است برای افراد کنجکاو پیش بیاید. در واقع، هر هواپیما مثل کشتی نام ویژه خود را دارد. مثلا هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ که من با آن پرواز می کنم «شهر لستر» نام دارد و معمولا پلاکارد کوچکی با نام هواپیما در کابین وجود دارد.
روال کار ما به این صورت است که معمولا تیک آف و فرود را خودمان به صورت دستی انجام می دهیم. در واقع، باید بدانید که سه سیستم اتوپایلوت جداگانه وجود دارد. هنگامی که در ارتفاع بالا در حال پرواز هستیم تنها یکی از این سیستم ها مشارکت می کند. اما اگر بخواهیم با کمک اتوپایلوت فرود بیاییم (مثلا در مواقعی که مه غلیظی وجود دارد) در آن صورت از هر سه سیستم اتوپایلوت استفاده می کنیم. به شخصه معمولا در مه شدید لندن و به ویژه اوایل صبح که مه غلیظ تر است از اتوپایلوت استفاده می کنم. هر شهر و کشوری آب و هوا و شرایط جوی خاص خود را دارد و به عنوان یک خلبان هواپیما باید با آب و هوای مقصد در هر فصل آشنا باشیم. مثلا من خودم هربار که به لس آنجلس پرواز کرده ام هوا آفتابی بوده است، اما این موضوع به خاطر این بوده که زمانبندی پروازهای ما اکثرا بعدازظهر انجام می شده است. سایر خلبان ها که اوایل صبح به لس آنجلس می رسند معمولا با مه مواجه می شوند و مجبورند از اتوپایلوت استفاده کنند.
یکی از متداول ترین پرسش های پرواز همین است. همان طور که می دانید انگلیسی زبان رسمی پرواز است و خلبان ها برای برقراری ارتباط با برج مراقبت و فرودگاه باید به زبان انگلیسی صحبت کنند. اما گاهی خلبان ها این شانس را پیدا می کنند که به زبان مادری شان صحبت کنند. مثلا خلبان هایی که فرانسوی یا اسپانیایی زبان هستند و قصد فرود در فرودگاهی در این کشورها را دارند می توانند به زبان فرانسوی یا اسپانیایی صحبت کنند. مثلا وقتی پرواز ایرچاینا به فرودگاه پاریس وارد می شود مطمئنا به زبان انگلیسی صحبت می کند اما اگر خلبانی فرانسوی قصد برقراری ارتباط داشته باشد می توانند به زبان فرانسوی با هم صحبت کنند.
یکی از معایب ارتباطات رادیویی این است که دو طرف نمی توانند همزمان صحبت کنند و هربار یک طرف می تواند صحبت کند. به همین دلیل در بسیاری از نقاط دنیا به ویژه در طول پرواز با مسیج دادن با یکدیگر ارتباط برقرار می کنیم. البته بهتر است اینطور بگوییم که از ترکیبی از ارتباط رادیویی و ارتباط متنی استفاده می کنیم. بنابراین هنوز هم مثل زمان های قدیم با برج مراقبت ارتباط رادیویی برقرار می کنیم اما بخش عمده ارتباطات ما به صورت الکترونیک انجام می شود. البته به شخصه به عنوان خلبانی که سال هاست پرواز می کند عاشق ارتباط رادیویی هستم. ارتباط با برج مراقبت یک کشور جدید و شنیدن لهجه آن ها می تواند تجربه ای جالب باشد.
در بسیاری از ایرلاین ها یک خلبان معمولا با یک هواپیمای خاص پرواز می کند و برای سال ها خلبان آن مدل هواپیما محسوب می شود. بنابراین کابین خلبان هواپیما به نوعی محل کار همیشگی او محسوب می شود. اما اینطور نیست که خلبان اجازه داشته باشد هرتغییر و تزئینی را در دکوراسیون کابین ایجاد کند. البته برخی خلبان ها هستند که علاقه و عشق خاصی به هواپیمایشان پیدا می کنند. مثلا یکبار با خلبانی پرواز می کردم که هربار قبل از فرود کلاه بیسبال به سر می گذاشت. البته خلبان ها عینک دودی مخصوص خودشان را استفاده می کنند و بعضی ها هم بالش و متکای خودشان را به داخل کابین می آورند. البته خلبان هایی که هدایت هواپیماهای خصوصی را برعهده دارند از آزادی عمل بیشتری برخوردارند اما ما به عنوان خلبان هواپیما مسافربری خیلی هم نمی توانیم به میل خودمان رفتار کنیم. قوانین و مقررات دقیقی در مورد پرواز و عملیات پرواز وجود دارد و ما ملزم به رعایت آن ها هستیم.
این مورد گاه پیش می آید و بسته به نوع ایرلاین ممکن است متفاوت باشد. البته خلبان ها پرواز با هر نوع هواپیمایی را می بایست بلد باشند و اصول اولیه پرواز در آن ها یکسان است. اما در تجربه کاری خودم با خلبان هایی مواجه شده ام که دهه هاست که خلبان هواپیما ی بوئینگ ۷۴۷ هستند و سوار هواپیمای دیگری نمی شوند. حتی برخی خلبان ها آنقدر روی یک مدل هواپیما تعصب پیدا می کنند که مثلا حاضر نیستند از هواپیمای بوئینگ به ایرباس بروند و بالعکس.
منبع: gq.com