از نظر آماری سفر با هواپیما بسیار امن تر از سفر با یک ماشین است، اما گاهی اوقات فاجعه هایی روی می دهد که بسیاری را مجبور می کند تا در سفرهای هوایی خود تجدید نظر کنند. علاوه بر این چندین فیلم مستند از سقوط و یا ربوده شدن هواپیماها ساخته شده که به این احساس ترس در مردم کمک کرده است. هرچند که یک پرواز بی خطر به شمار می آید اما بسیاری از سوانح هوایی در طول تاریخ رخ داده است که بسیار فاجعه آمیز بوده و موجب شده تا احتیاط های مضاعف و سیتم های ایمنی جدیدی برای مسافران ارائه شود. هرچه باشد سوانح هوایی با توجه به میزان اسیب آن ها و همچنین تعداد کشته شدگان در هر حادثه توجه اکثر مردم را به خود جلب می کند. اگر ترس از پرواز دارید باید به شما بگوییم که اکثر تصادفات ذکر شده به عنوان مرگبارترین سوانح هواپیمایی تاریخ در دهه های ۷۰ و ۸۰ میلادی صورت گرفته و وضعیت در دوران مدرن به طور قابل توجهی بهبود یافته است. تمامی سوانح هوایی که به عنوان مرگبارترین از آن ها یاد می شود موجب تغییرات اساسی در سیستم های حمل و نقل بین المللی و ایمنی شده است. با الی گشت همراه باشید تا در قسمت دوم این مطلب ۵ مورد از مرگبارترین سوانح هواپیمایی را با یکدیگر بخوانیم.
مطالب مرتبط: مرگبارترین سوانح هوایی تاریخ | قسمت اول وحشتناک ترین سوانح هوایی جهان که شانس با آن‌ها یار بود! ۲۰۱۷ بی خطرترین سال در سوانح هوایی بود؛ اما مرگبارترین سال کی بوده است؟
پرواز شماره ۱۸۲ یک پرواز هوایی ایر ایندیا در مسیر تورنتو، مونترال، لندن و دهلی بود. در ۲۳ ژوئن ۱۹۸۵ این هواپیما که از نوع بویینگ ۷۴۷ سری ۲۳۷B با رجیستر VT-EFO بود بر روی اقیانوس اطلس و در آسمان ایرلند توسط یک بمبی که در آن جا سازی شده بود در ارتفاع ۳۱ هزار پا منفجر شد تا یکی دیگر از مرگبارترین سوانح هواپیمایی جهان رخ دهد. در مجموع ۳۲۹ نفر شامل ۲۶۸ شهروند کانادایی، ۲۷ شهروند بریتانیایی و ۲۴ شهروند هندی کشته شدند. انفجار بمب در این هواپیما همزمان با بمب گذاری در فرودگاه ناریتا بود، محققان بر این باور هستند که بین این دو بمب گذاری ارتباطی برقرار است با اینکه بمبی که در فرودگاه ناریتا منفجر شد قبل از این بود که وارد یک هواپیما شود. دادگستری کانادا مظنونین اصلی این بمب گذاری را اعضای گروه ستیزه جوی Babbar Khalsa شناسایی کرد. به نظر می رسید این حمله علیه کشور هند و ستاره آبی مطرح شده توسط نخست وزیر آن، ایندیرا گاندی است. ارتش هند وارد عمل شد تا ستیزه جویان را دستگیر نماید. اگرچه تعداد زیادی از افراد در مورد بمب گذاری هواپیما دستگیر شدند اما تنها فردی که محکوم شد Inderjit Singh Reyat، یک فرد کانادایی و عضو ISYF بود که در سال ۲۰۰۳ به اتهام قتل عام مردم گناهکار شناخته شد. او به خاطر بمب هایی که در پرواز شماره ۱۸۲ و فرودگاه ناریتا منفجر شدند به ۱۵ سال زندان محکوم گردید. تحقیقات و پیگیری ها برای این حادثه حدود ۲۰ سال به طول انجامید و این تحقیقات یکی از گران قیمت ترین ها در تاریخ کانادا بود که حدود ۱۳۰ میلیون دلار هزینه در بر داشت. در سال ۲۰۰۶ John C.Major برای ادامه تحقیقات در پرونده منسوب شد. او در ۱۷ ژوئن ۲۰۱۰ نتیجه تحقیقات خود را اعلام کرده و گفت یکسری خطاهای پشت سر هم توسط دولت کانادا، پلیس سواری کانادا (RCMP) و سرویس اطلاعاتی کانادا (CSIS) به تروریست ها اجازه داده تا بمب را وارد هواپیما نمایند.
در تاریخ ۳ مارس ۱۹۷۴ پرواز شماره ۹۸۱ هواپیمایی ترکیش، زمانی که از لندن به پاریس در حرکت بود در جنگل های فرانسه سقوط کرد. اشتباهی که در این پرواز رخ داده بود، نحوه بستن غلط یک بست در محفظه بار هواپیما بود. هنگامی که هواپیما مثلا با ایجاد یک سوراخ در معرض خطر قرار می گیرد باعث ایجاد پدیده ای به نام فشرده سازی انفجاری می گردد. از آنجا که فشار هوا در داخل کابین بسیار بیشتر از فشار هوا در خارج از کابین است یک نوعی از انفجار روی می دهد و هوا با فشار از داخل به سمت خارج کشیده می شود. در پرواز ۹۸۱ هواپیمایی ترکیش چند ردیف از صندلی ها به همراه مسافران آن ها جدا شده و عملا کف کابین نیز فرو ریخت. خلبانان به علت خسارات وارد شده قادر به فرود هواپیما نبودند. تمامی ۳۴۶ مسافر و خدمه پرواز کشته شدند و هیچ یک از آن ها زنده نماند تا تبدیل به یکی دیگر مرگبارترین سوانح هواپیمایی تاریخ شود. بدترین چیز در این حادثه نقص در طراحی بست هایی بود که بتوانند بار را در هواپیما ثابت نگه دارند. پرواز هواپیمایی آمریکایی با شماره پرواز ۹۶ دو سال قبل با مشکلی مشابه برخورد کرده بود و آن ها خوش شانس بودند که توانستند با ایمنی کامل و بدون سانحه فرود بیایند. این اتفاق که برای بار دوم رخ می داد نیازمند یک تغییر بود بنابراین تمامی هواپیماهای از این نوع تا زمانی که اصلاحات در آن ها انجام شود از پرواز منع شدند. شهرت بسیار سازنده این هواپیما یعنی مک دانل داگلاس از بین رفت. شرکت های هواپیمایی تعداد زیادی از سفارشات خود را کاهش دادند و بویینگ را جایگزین آن نمودند. مک دانل داگلاس DC-10 دیگر برای پروازهای مسافربری استفاده نشد و فقط برخی از شرکت های باری از آن استفاده می کنند. بعضی از مردم نیز به آن اتاق مرگ ۱۰ می گویند.
فاجعه چارکی دادری به عنوان بدترین برخورد در آسمان و یکی از مرگبارترین سوانح هواپیمایی در تاریخ ثبت شده است. در ۱۲ نوامبر ۱۹۹۶ هواپیمای عربستان سعودی به شماره پرواز ۷۶۳ با هواپیمایی قزاقستان به شماره پرواز ۱۹۰۷ بر فراز آسمان هند برخورد کردند. ۳۴۹ نفر در هر دو هواپیما کشته شدند و این برخورد هیچ بازمانده ای به جای نگذاشت. سخت است که ببینیم در چنین حوادثی هیچ کس خوش شانس نیست اما حقیقت این است که این حادثه می توانست بسیار بدتر از این باشد. اگر هر دو هواپیما از انواع بزرگتر با ظرفیت بالاتری بودند ممکن بود تا ۱۵۰ نفر دیگر نیز کشته شوند. علت این سانحه اشتباه خلبان هواپیمایی قزاقستان در نظر گرفته شد زیرا مسیری که کنترل ترافیک هوایی به او داده بود را اشتباه تفسیر کرده و خیلی زودتر از زمانی که باید به سمت فرودگاه دهلی تغییر مسیر داده و مستقیما در مسیر هواپیمای عربستان سعودی قرار گرفته بود. نتیجه این اشتباه صدای انفجاری بود که تا کیلومترها شنیده شده و جان ۳۴۹ نفر را گرفت. به دنبال این حادثه غم انگیز، اداره هواپیمایی کشوری هند دستور داد تا تمامی هواپیماهای مربوط به تمامی کشورها می بایست تجهیزات اجتناب از برخورد را داشته باشند. این اولین باری بود که یک کشور چنین تجهیزاتی را اجباری کرد و موجب تغییر در سیاست های حمل و نقل جهانی شد و سایر کشورها نیز به مرور آن را اجباری نمودند.
در ۱۲ آگوست ۱۹۸۵ پرواز شماره ۱۲۳ هواپیمایی ژاپن از فرودگاه Haneda در توکیو به مقصد اوزاکا حرکت کرد. ۴۶ دقیقه پس از پرواز عادی در مسیر همه چیز به طور ناگهانی به هم ریخت. مخزن فشار عقب که باعث می شود فشار هوا در داخل هواپیما ثابت بماند پاره شده است. این مشکل موجب کاهش سریع فشار در داخل کابین شده و همچنین سیستم های هیدرولیکی باله عقب را غیر فعال می کند. این ها باعث می شود تا خلبانان کنترل خود را روی دیگر مکانیزم های هواپیما نیز از دست بدهند و بدون این موارد ضروری عملا هدایت هواپیما غیر ممکن بود. هواپیما از کنترل خارج شده و پس از یک نبرد ۳۲ دقیقه ای وحشتناک میان خدمه پرواز و هواپیمای غیر قابل کنترل، در نهایت این پرواز به دیواره کوه های Ogura برخورد کرد. ۵۰۵ مسافر و ۱۵ خدمه همگی کشته شدند و تنها ۴ نفر زنده ماندند. این اعداد در پرواز هواپیمایی ژاپن آن را به عنوان مرگبارترین سوانح هواپیمایی و فاجعه ترین سقوط در تاریخ قرار داده است. تحقیقات نشان داد علت این حادثه تعمیرات نادرستی بوده است که ۷ سال قبل در مخزن ها و لوله های هیدرولیکی انجام شده بود. این موضوع باعث شد تا مقررات مربوط به تعمیرات هواپیما توسط مقامات مربوطه تشدید شود تا فاجعه ای این چنینی که به آسانی قابل پیشگیری است مجددا روی ندهد.
در یک بعد از ظهر مه آلود در ۲۷ مارس ۱۹۷۷ در جزایر قناری شدیدترین برخورد بین دو هواپیما و مرگبارترین سوانح هواپیمایی تاریخ رخ داد. یک رویداد تروریستی در فرودگاه همسایه موجب شد تا ترافیک هوایی در فرودگاه تنریف زیاد شود. زمانی که هواپیمای کی ال ام به شماره پرواز ۴۸۰۵ و هواپیمای پن ام به شماره پرواز ۱۷۳۶ هر دو در حال حرکت در باند فرودگاه بودند اتفاقی غیر منتظره روی داد و هواپیمای کی ال ام مستقیما با پرواز پن ام برخورد کرد. به طور معجزه آسایی ۶۱ نفر از ۳۹۶ مسافر پرواز پن ام زنده ماندند در حالی که تمامی مسافران پرواز کی ال ام پس از برخورد و آتش گرفتن هواپیما کشته شدند. در مجموع ۵۸۳ نفر در این حادثه جان خود را از دست دادند. محققان مشخص کردند که یک سری اتفاقات ناگوار شامل دید کم ناشی از مه غلیظ و خطاهای فاجعه آمیز خلبان پرواز کی ال ام که بدون توجه به اجازه پرواز از برج مراقبت به سمت باند حرکت کرده بود موجب بروز این فاجعه گردیده است. این حادثه فاجعه آمیز تمامی صنعت هوانوردی را در شوک فرو برد. خلبان با تجربه یک خطای غیر قابل باوری را انجام داد که موجب کشته شدن ۵۸۳ مسافر شد. پس از این حادثه مسئولان حمل و نقل هوایی به اهمیت استاندارد سازی واژه ها پی بردند تا عباراتی از پیش تعیین شده را برای اینکه خلبان در ارتباط رادیویی چه کاری را انجام دهد مشخص کنند. آن ها امیدوار بودند که بتوانند با این کار از هر تصادفی که ممکن است به دلیل ارتباطات مبهم رادیویی مثل خلبان کی ال ام پیش آید جلوگیری کنند. روش های کنترل کار در کابین خلبان نیز مورد بازبینی واقع شده تا بتواند به خلبانان کمک بیشتری نماید.
منبع: www.owlcation.com