در سال ۱۹۰۹ جیمز کلارک شهردار مینی پلیس بود. تجارت در این شهر به سرعت در حال افزایش بود. جورج دراپر دایتون یک مغازه خشک بار فروشی در گوشه کوچه هفتم خیابان نیکولت داشت که عمر آن به ۶ سال می رسید. مغازه خرده فروشی او که خیلی زود معروف شد، در ناحیه کلیسای وست مینسر قرار داشت که سالها قبل در سال ۱۸۹۵ در یک آتش سوزی از بین رفته بود.
جمعیت شهر بین سال های ۱۹۰۰ تا ۱۹۱۰ به ۱۰۰هزار نفر رسید. خیابان هفتم بین خیابان های نیکولت و هنپین در حال شلوغ تر شدن بود. با رفت و آمد بیشتر، مردم برای چشم و هم چشمی و رقابت از وسیله های نقلیه موتوری وکالسکه بیشتر استفاده می کردند. در این شهر دو منطقه به خاطر برگزاری جشن و نمایش در بعد از ظهرها گل کردند. یکی اورفیوم در خیابان هفتم و دیگری تئاتر مایلز بود. در آن زمان می شد یک تی شرت را با یک و نیم دلار خرید.
۱۹۰۹ سالی بود که رادیسون، یکی از مجلل ترین و باشکوه ترین هتل ها، در خیابان هفتم و روبروی مرکز فروش دایتون، درهای خود را به سوی مردم باز کرد. طراحان قول دادند که این بنا بهترین هتل بین شیکاگو و وست کوست باشد. اما شروع این اتفاق به این صورت بود:
چندین سال قبل در شیکاگو خانمی سرمایه گذار به نام ادنا دیکرسون در حال تاسیس مدرسه ای برای تحصیل منشی های دادگاه بود یک روز متوجه شد که یکی از آشنایان دور او به نام آلبرت جانسون فوت شده و املاک و سرمایه زیادی را از خود به جا گذاشته است. وقتی که برای دریافت سهم ارث خود به مینی پلیس آمد، با جورج دایتون و سایر افراد بازاری شهر آشنا شد. این افراد با خانم دیکرسون درباره بخشش قسمتی از سهم ارث وی و تاسیس یک هتل درجه یک، روبروی مغازه دایتون صحبت کردند و این شخص به این ایده علاقه نشان داد و قرارهای اولیه برای ساخت هتل جدید مینی پلیس گذاشته شد.
نام رادیسون توسط شخصی به نام N.H. Owen پیشنهاد داده شد که یکی از اعضای باشگاه تجاری (گروه تجاری مینی پلیس) بود. در واقع این نام برگرفته از نام ماجراجوی معروف فرانسوی پیر اسپیریت رادیسون بود؛ اولین سفید پوستی که در مینسوتا ماجراجویی کرد. رابطه فروشگاه جورج دایتون با این هتل شروع شد و تا
۷ دهه بعد نیز ادامه داشت. مردم از سراسر مینسوتا برای صرف شام به این نقطه می آمدند و از یکی از بهترین فروشگاه های شهر خرید می کردند.
مردم این هتل را به نام «جواهر خیابان هفتم» می شناختند زیرا در آن مدرن ترین تسهیلات و امکانات به کار رفته بود. شخصی به نام ویلیام فردریک، یک طراح معروف نیویورکی، با سازنده های این هتل همکاری کرد تا دکوراسیون داخلی آن را ارتقا دهد. انتخاب او دکوراسیون رنوسانس فرانسوی بود و این به خاطر احترام به صاحب نام هتل، پیر رادیسون، بود. ساخت رادیسون بیشتر از یک سال به طول انجامید. کارگران به طور دائم و شبانه روزی در آن کار کردند و سرانجام هتل در ۱۵ دسامبر سال ۱۹۰۹ بازگشایی شد.
از همان ابتدا هتل کار خود را با دو رستوران آغاز کرد و چند سال بعد سومین رستوران نیز به آن اضافه شد. قرار بود که طبق برنامه، برای این هتل ۱۶ طبقه با ۳۲۵ اتاق در نظرگرفته شود. اما در حین ساخت ۱۰۰ اتاق دیگر به آن اضافه شد و به ۴۲۵ اتاق رسید. بیشتر اتاق های رادیسون حمام داشتند و تمام آنها از طریق لوله کشی، آب آشامیدنی خنک ارائه می کردند. در آن سالها نرخ اتاق از یک و نیم دلار شروع می شد. ۲۵۰ کارمند برای هتل استخدام شدند و ۵۰ نفر از کارمندان خانم در هتل زندگی می کردند.
در سال ۱۹۳۸ کارآفرین دو رگه ای (سوئدی-آمریکایی) به نام Carlson در زادگاهش، مینی پلیس، یک کمپانی را به نام Gold Bond Stamp تاسیس کرد. اما کمتر کسی فکر می کرد که طی ۷۵ سال بعدی این کمپانی به یک شرکت بزرگ مسافرتی و هتل داری بین المللی تبدیل شود؛ به طوری که در حال حاضر بیش از هزار هتل و صدها رستوران را هدایت و مدیریت می کند. کارلسون در سال ۱۹۶۲ هتل رادیسون در مینی پلیس را خریداری کرد و تصمیم به تشکیل یک مجموعه از هتل های زنجیره ای در سراسر دنیا گرفت.
برند «Rezidor» در ابتدا نام بخش هتل داری شرکت هواپیمایی SAS بود و اولین هتل خود را در دانمارک و در سال ۱۹۶۰ (Royal Copenhagen) افتتاح نمود. در سال ۱۹۹۴ کارلسون، برای مدیریت و توسعه برند رادیسون در اروپا، خاور میانه و آفریقا توافق نامه ای را با رزیدور امضا کرد. در سال ۲۰۰۶ شرکت هواپیمایی SAS سهام خود را به طور کامل واگذار کرد و رزیدور تبدیل به یک شرکت سهامی عام شد و شرکت Carlson تبدیل به بزرگترین سهام دار این شرکت شد. هرچند که آقای کارلسون در سال ۱۹۹۹ چشم از جهان فرو بست، اما خانواده او همچنان وظیفه مدیریت و رهبری این مجموعه بزرگ را به عهده دارند.
در حال حاضر رادیسون یک کمپانی بین المللی است که در بیشتر از ۱۰۰ کشور دنیا، بیش از ۱۰۰۰ مکان برای اقامت مسافران ساخته است. اغلب برندهای این هتل زنجیره ای در آمریکا واقع شده اند. مکان حضور مدیران ارشد این شرکت بزرگ در ایالت مینسوتا و در همان شهر مینی پلیس است. «رادیسون بلو» یک برند دیگر برای هتل های رادیسون در خارج از آمریکا است که شامل اروپا و آفریقا و آسیا می شود و این هتلها زیر نظر گروه هتلداری Carlson Rezidor Hotel به فعالیت خود ادامه می دهند که کارلسون اصلی ترین سهام دار این گروه است.
بعد از کناره گیری SAS از شراکت، نام این گروه به رادیسون بلو تغییر یافت. اولین رادیسون بلو در مرکز شیکاگو، در آکوا و در نوامبر سال ۲۰۱۱ ساخته شد و دومین آنها در مارچ ۲۰۱۳ و در مینسوتا افتتاح شد. همچنین برند معتبر «هتلهای رادیسون بلو ادواردین» مجموعه ای از ۱۴ هتل لوکس و مجلل در مرکز لندن، منچستر، هیترو و گیلدفورد هستند که اغلب آنها خدمات خود را در بناهای تاریخی ارائه می دهند.
دنیای رادیسون، گستره ای از ویژگی های متنوعی است که با نیاز های مسافران مطابق شده و ابزارهای ارتباطی به صورت ۲۴ ساعته به مشتریان سرویس می دهند و رادیسون را به یکی از پیشتازان عرصه هتل داری تبدیل کرده اند. شعار رادیسون این است که باید با هر مشتری به گونه ای رفتار کرد که آنها انتظار و توقع آن را دارند. برند رادیسون مترادف با سطوح برجسته ای از خدماتی است که به مسافران ارائه می شود و در حال حاضر این برند برای حفظ جایگاه خود خدمات بیشتری نسبت به توقع مسافران ارائه می کند تا جزو پیشتازان این صنعت باقی بماند.
مدیران هتل بر این باورند که هتل هایشان خدمت-محور، مسئول و پاسخگو هستند و در هر کاری که انجام می دهند سعی دارند تا رفتاری صمیمی و در عین حال مدرن داشته باشند. هدف آنها این است که فرهنگ بارز «بله، من می توانم» را در هتل های خود توسعه دهند. شعار آنها Caring, Sharing, Daring (توجه به مشتریان، سهیم کردن آنها و انجام جسورانه کارها) می باشد.
شیوه رادیسون این است که اعضایش همیشه حرفه ای عمل کنند و همیشه لبخند به لب داشته باشند و هر عضوی از خانواده رادیسون فرهنگ «بله، من می توانم» را می داند. «هر کجا که خودتان را پیدا کنید، ما را نیز پیدا خواهید کرد.» شعاری است که این گروه از هتل های زنجیره ای سر می دهند؛ زیرا رادیسون را به راحتی
می توان نزدیک فرودگاه ها، مراکز شهر و مناطق تفریحی پیدا کرد.
