مروری برهتل های زنجیره ای شرایتون

۱۹۳۷- تاسیس این برند به سال ۱۹۳۷ بر می گردد؛ زمانی که موسسین آن، ارنست هندرسون و رابرت مور، اولین هتل خود را در منطقه Springfield در ماساچوست تاسیس کردند. طی دو سال بعد آن ها سه هتل دیگر را نیز در بوستون خریداری کردند و خیلی زود کار خود را توسعه دادند تا آنجا که مجموعه هتل های آن ها از مین تا فلوریدا وسعت پیدا کرد.
۱۹۴۷- تا پایان سال ۱۹۴۷ میلادی، هتل های زنجیره ای شرایتون فوق العاده مشهور شدند تا آن جا که اولین هتل های زنجیره ای بودند که در فهرست سهام بازار بورس سهام نیویورک (NYSE) قرار گرفتند.
۱۹۴۹- اولین توسعه بین المللی هتل های زنجیره ای شرایتون در سال ۱۹۴۹ میلادی و با خرید مجموعه هتل های زنجیره ای کانادایی صورت گرفت و پس از آن نیز به سرعت در سرتاسر دنیا گسترده شد.
۱۹۵۸- این شرکت سیستم رزرواسیون خود را به عنوان اولین سیستم الکتریکی اتوماتیک در صنعت هتل داری راه اندازی می کند.
۱۹۶۳- هتل Macuto Sheraton در ونزوئلا افتتاح می شود و اولین هتل شرایتون در آمریکای لاتین نام می گیرد.
۱۹۶۵- درهای صدمین هتل این برند به نام شرایتون بوستون به روی مسافرین باز می شود.
۱۹۸۵- در این سال به موفقیت بزرگی دست پیدا می کند و اولین هتل زنجیره ای

بین المللی می شود که در جمهوری خلق چین شروع به کار می کند.
۱۹۹۵- مجموعه شرایتون در جهت توسعه بازار خود در تمام سطوح جوامع در سال ۱۹۹۵ مجموعه جدید هتلی را تحت عنوان فورپوینتز (Four Points) معرفی کرد که عملکرد مجموعه جدید براساس ارایه خدمات کامل بر پایه تجارب شرایتون ولی با قیمت های رقابتی بود.
۱۹۹۸- و بالاخره در سال ۱۹۹۸ میلادی شرکت بین المللی مراکز اقامتی و هتلی استاروود (Star Wood) مالک شرایتون شد. شرکت استاروود یکی از شرکت های درجه اول هتل داری در دنیاست که صاحب مجموعه هتل های زنجیره ای زیر می باشد.
۲۰۰۲- شرایتون برند جدید تخت خواب Sweet Sleeper را معرفی می کند.
۲۰۰۶- هتل شرایتون با شرکت مایکروسافت همکاری می کند و
Link@Sheraton را در ۵ هتل در سراسر دنیا راه اندازی می کند. Link@Sheraton مرکز ارتباط لابی هتل با مسافران می باشد.
۲۰۰۸- برنامه بدنسازی خود را با همکاری متخصصین صاحب نام شرکت
Core Perfoemance معرفی می کند. همچنین در این سال تعداد هتل های شرایتون به ۴۰۰ عدد در ۷۰ کشور می رسد که شامل ۶۰ منطقه تفریحی نیز می شود. این یک سابقه درخشان برای شرایتون در سراسر جهان می باشد.

شروع کار هتل شرایتون به سال ۱۹۳۷ بر می گردد. ارنست هندرسون و رابرت مور، موسسین این هتل زنجیره ای، کسانی بودند که در ماساچوست و در شهر اسپرینگ فیلد اولین هتل خود را خریداری کردند. در ادامه راه برای توسعه کار خود ۳ هتل دیگر در ایالت بوستون خریدند. در اولین دهه عمر این هتل و تا پایان سال ۱۹۴۷ میلادی، هتل های زنجیره ای شرایتون فوق العاده مشهور شدند.
ارنست هندرسون و رابرت مور، موسسین این هتل زنجیره ای، از ابتدا قصد نداشتند که وارد صنعت هتل داری شوند. این دو نفر که در دهه ۲۰ در هاروارد با هم همکلاسی بودند کسب وکارهای مختلفی را از مونتاژ کردن رادیو گرفته تا وارد کردن لباس های الیافی و سگ های German Shepherd امتحان کردند.
زمانی که بازار سهام سقوط کرد تصمیم گرفتند که وارد بازار خرید و فروش اوراق بهادار شوند. مور، هندرسون و جرج (برادر هندرسون) یک شرکت سرمایه گذاری به نام Beacon Participations را نسبتا ارزان خریدند. آنها در ادامه این راه دو شرکت سرمایه گذاری دیگر با نام های Atlantic و Standard Investing خریداری کردند. این گروه تصمیم گرفت که وارد صنعت هتل داری شود، زیرا آنها می دانستند که بازار ملک و املاک و مستغلات و به خصوص هتل بعد از کسادی، سریعا دوباره رونق پیدا خواهد کرد.
برادران هندرسون و مور برنامه ای برای خرید املاک راکد پیاده کردند و آنها را ارتقا می دادند و با سود خوب به فروش می رساندند. این امر، پایه های موفقیت شرایتون را رقم می زد. در سال ۱۹۳۳، زمانی که نرخ بیکاری به حداکثر خود رسید (۵۱%)، آنها، هتل Continental را در ماساچوست خریدند. این هتل درهای خود را دقیقا روزی که بازار سهام سقوط کرد به روی مردم باز نمود. شش ماه پس از شروع این کسب و کار ناموفق، این هتل به خاطر عدم پرداخت اقساط توسط بانک تصاحب شد.
مور و هندرسون تصمیم گرفتند که ابتدا تمام اوراق قرضه را تسویه کنند و با باقیمانده دارایی های سومین شرکتشان، Standard Investing، هتل Stonehaven با ۲۰۰ اتاق را در شهر اسپرینگ فیلد ماساچوست خریداری کنند. آنها چند سال بعد شرکت Standard Investing را با International Equities به منظور تشکیل شرکت جدیدی به نام Standard Equities ترکیب کردند. بلافاصله ۳ هتل دیگر در ایالت بوستون خریداری نموده و نام یکی از این ۳ هتل، به نام شرایتون برای این هتل های زنجیره ای انتخاب شد.
در دهه ۵۰ پیشرفت این شرکت با خرید هتل های بیشتر از Maine گرفته تا Florida ادامه پیدا کرد. در این سال ها میان هتل هایی مانند Hilton، Statler، Pick، Knott و Milner رقابت زیادی وجود داشت و علت موفقیت شرکت هندرسون که با این هتل ها در رقابت بود بخاطر خود کفایی و صرفه جویی او در کار بود. در این سال ها هندرسون و مور چندین دفتر و آپارتمان در نیویورک خریدند که بعدا به خاطر سوددهی آن ها را فروختند.
از همان زمان، شرایتون در صنعت هتل داری نوآوری هایی را انجام داد. برای مثال در سال ۱۹۴۸ اولین هتلی بود که برای شبکه رزرواسیون خود از تلکس استفاده می کرد. در سال ۱۹۵۸ اولین سیستم رزرواسیون الکتریکی اتوماتیک را معرفی نمود. در سال ۱۹۶۷ شرایتون سیستم رزرواسیون خود را به روز رسانی کرد و نام آن را Reservation II (یک سیستم کامپیوتری برای رزرواسیون های شخصی) گذاشت.
در دهه ۶۰، حکمرانی هتل های زنجیره ای در حال قوی تر شدن بود و مسافرت های خانوادگی نزد مردم بسیار محبوب شده بود. افزایش سفرهای هوایی نیز به نحوی منجر به افزایش کسب و کار هتل داری شده بود. در سال ۱۹۵۸ که نقدینگی در هتل داری به حداکثر خود رسیده بود، شرایتون حدود ۳۰ تا ۴۰ هتل را برای تسویه بدهی های خود با سود عالی فروخت. تا آن سال مهم ترین تفاوت میان شرایتون و هیلتون، بهترین هتل های زنجیره ای آمریکا، این بود که هیلتون بزرگترین متصدی و گرداننده هتل در جهان بود اما شرایتون بزرگترین مالک هتل ها بود. در حالیکه سایر هتل ها ورشکسته شده بودند و یا مقروض به بانک بودند، شرایتون هنوز از راه املاک و مستغلات درآمد داشت.
از لحاظ جغرافیایی، املاک شرایتون برای اهداف مدیریتی به ۴ قسمت تقسیم می شد. بعد از اوایل دهه هفتاد، شرایتون در فلسفه پیشرفت خود تغییری داد. مدیریت تا قبل از آن، به شیوه هندرسون جلو می رفت و شرایتون تقریبا کارهای تمام هتل هایش را خودش انجام می داد. بعد از اینکه شرکت زیر نظر شرکت ITT کار شروع به کار کرد، شرایتون فعالیت خرید و فروش املاک را کنار گذاشت و تبدیل به یک شرکت مدیریتی شد.
شرایتون فعالیت خود را در طول ۱۰ سال از ۴ کشور به ۵۵ کشور خارجی توسعه داد. در سال ۱۹۸۵، شرایتون فقط مالک ۱۴ هتل از ۴۸۲ هتلش بود که به ۳% می رسید. در آن زمان یک اشکال در سیستم کاری این هتل دیده شد: «از دست دادن کنترل در کیفیت خدمات». در واقع شرایتون نتوانست کیفیتی را که در حد و اندازه های نامش بود برآورده کند. اما این مشکل با تغییرات سازمانی رفع شد. شرایتون برای افزایش فروش خود، گروه ها را مورد هدف قرار داد. یکی از ویژگی هایی که شرایتون را در این بازار رقابتی و شلوغ از سایرین متمایز می نمود برج های شرایتون بود که اولین آنها در بوستون و در سال ۱۹۷۰ باز شد. این برجها برای مسافران کاری طراحی شدند.
قبل از اینکه این هتل زنجیره ای بزرگ توسط شرکت Starwood Hotels & Resorts خریداری شود، شرایتون یکی از بزرگترین و شناخته شده ترین هتل های زنجیره ای دنیا شده بود. این هتل را می توان حداقل در ۱۰۰ کشور دنیا و در هر قاره ای پیدا کرد. در سال ۱۹۹۸ میلادی شرکت بین‌المللی مراکز اقامتی و هتلی استاروود (Star Wood) مالک شرایتون شد. شرکت استاروود یکی از شرکت‌های درجه اول هتل داری در دنیاست که صاحب مجموعه های هتل های زنجیره ای زیر می باشد.
۱. Westin Hotels & Resorts
۲. Four Points by sheraton Hotels
۳. St. RegisR Hotels & Resorts
۴. The Luxury Collection
۵. W Hotels
در حال حاضر شرایتون دارای بیش از ۴۰۰ هتل و تفریحگاه در بیشتر از ۱۰۰ کشور دنیاست و نیازهای حرفه‌ای و تفریحی مسافران را از آرژانتین تا زیمباوه برآورده می‌کند. ویژگی بارز شرایتون این است که سعی دارد با طیف وسیع خدمات خود نیاز مسافران را برطرف کند و از هتل‌هایی با خدمات‌دهی کامل از شهرهای بزرگ گرفته تا تفریح‌گاه‌های لوکس کنار دریا، در کلیه شهرها و تفرجگاه‌های پرطرفدار سراسر دنیا تأسیس شده است.
مسافرینی که به سفرهای کاری می‌روند از خدمات آسان و قابل دسترس بهره‌مند می‌شوند. با تنوع وسیع خدمات حرفه‌ای ارایه شده در محل و اتاق‌هایی که فضایی باز برای کار ارائه می دهند، شرایتون می‌تواند انتخاب مسافرینی باشد که نیاز دارند در سفر به کار هم بیندیشند. از دیگر خدمات ابتکاری شرایتون برنامه «هتل‌های فرودگاهی» در ۹ هتل فرودگاهی اروپا و پنج هتل «ورودی شهر» در چند شهر از آمریکا و کانادا می‌باشد. این برنامه جالب ابتکاری و منحصر به فرد شامل خدمات‌رسانی بامدادی، اقامت کوتاه با ۵۰% زیر قیمت معمول و غذای مخصوص برای افراد حساس به تغییر آب و هوا می شود.
مسافرینی که برای تنوع سفر می‌کنند و مکان‌های مهیج را برای تعطیلات می‌پسندند. برای گذراندن تعطیلاتی تمام عیار، انتخاب دیگری جز شرایتون ندارند.