جان باسو، نویسنده سایت InfoWorld با اذعان به این که دنیای فناوری از رشد بسیار سریع و شتابانی برخوردار است، میگوید همین باعث میشود کار پیشگویی با دشواری انجام گیرد.
وی بر این باور است که در سال ۲۰۲۶ مردم هنوز درباره ماشینهای خودران کمی مردد هستند، البته نه بهخاطر هوش مصنوعی به کار رفته در آنها بلکه به این دلیل که هنوز هم کنترل بخشی از خودروهایی که در جادهها رفت وآمد میکنند در دست انسانها قرار دارد و مشخص است که ترکیب رانندگان انسان و ماشین قدری ترسناک به نظر میآید. در ادامه با الی گشت همراه باشید.
مطالب مرتبط: ۱۰ شهر از مدرن ترین شهرهای دنیا شهری به این هوشمندی تا بحال دیدهاید؟
در آن زمان، اپل، مایکروسافت و آمازون برای کنترل حمل ونقل عمومی در سراسر جهان اعم از اتوبوسها، تاکسیها و قطارها با یکدیگر شدیدا در رقابت هستند و بر همین مبنا برآورد میشود تا ۱۰ سال آینده بالغ بر ۱۰میلیون شغل مربوط به صنعت حمل ونقل ناپدید شود و از بین برود.
موضوعاتی همچون حل مشکلات برون سازمانی، یافتن کارکنان ماهر و زبده، کاهش مصرف انرژی و برنامه ریزی مجدد تراشههای رایانهای برای ارتقای عملکرد آنها از موضوعات داغ آن سالها است.
بر همین اساس ارائهدهندگان سرویسهای ابری میتوانند هزینههای عملیاتی خود را کمتر از نصف کنند. از سوی دیگر شرکتهایی که به رایانش ابری بیاعتنا باشند، تاب مقاومت در برابر تقاضاهای روز را از دست داده و کمابیش از بازار حذف خواهند شد.
در سال ۲۰۲۶ در همهجا و در هر صنعت و حرفهای، ما با شدت و ضعف متفاوت، نشانههایی از هوش مصنوعی و اتوماسیون را شاهد هستیم.
جان باسو که به مدت ۲۵ سال بهعنوان مشاور ارشد فناوری خدماترسانی کردهاست بر این باور است که در سال ۲۰۲۶ «پزشک» به آن صورتی که امروزه معرف ماست تقریبا وجود ندارد زیرا سیستمهای ابری پیشرفته به این توانایی خواهند رسید، کار پزشکان حاذق را انجام دهند.
این سیستمها میتواند آزمایش خون افراد، نتایج به دست آمده از اشعه ایکس و مواردی از این قبیل را تجزیه وتحلیل کرده و احتمال ابتلا به بیماریهای شایع ازجمله سرطان را در همان مراحل اولیه تشخیص دهد. دقت و سرعت این تحلیلها بسیار بیشتر از بررسیهایی است که توسط عوامل انسانی انجام میپذیرد. اینها همه باعث میشود هزینه درمانی مردم به شدت کم شود.
موسسه ملی فناوری و استانداردها (NIST) رایانش ابری را اینگونه تعریف میکند: «رایانش ابری مدلی است برای فراهم کردن دسترسی آسان بر اساس تقاضای کاربر از طریق شبکه به مجموعهای از منابع رایانشی قابل تغییر و پیکربندی (مثل: شبکه ها، سرورها، فضای ذخیره سازی، برنامه های کاربردی و سرویسها) که این دسترسی بتواند با کمترین نیاز به مدیریت منابع و یا نیاز به دخالت مستقیم فراهمکننده سرویس به سرعت فراهم شده یا آزاد و رها شود.»