از تاریخچه شلوار جین چه می دانید؟ شلوار جین عضو جدا نشده از اکثر کمد های لباس ماست که استایل راحت و جذابی را برای ما رقم می زند. اما تاریخچه شلوار جین و نقش آن در فرهنگ کشورها چیست این موضوعی است که در این مقاله از الی گشت قصد بررسی آن را داریم، پس با ما در ادامه همراه باشید.
تاریخچه شلوار جین
جین در واقع به شلواری گفته می شود که از پارچه جین یا دانگره ساخته شده است. دو مرد به نام های جیکوب دیویس Jacob Davis و لوی اشتراوس Levi Strauss در سال ۱۸۷۳ برای اولین بار به تکنولوژی جدیدی برای تولید شلوارهای کار مردانه دست پیدا کردند. آنها با استفاده از پارچه کتانی، قیطان و نوعی پرچ فلزی، محصول پوشاک را ساختند. و هنوز فرسوده بودند اما در بافتی متفاوت.
نام شلوار جین از نام شهر جنوا در ایتالیا الهام گرفته شده، مکانی که در آن نخی پنبه ای به نام جین را تولید می کنند. در واقع بافندگان نیمس سعی کردند کتان پنبه ای معروفی را که در شهر جنوا ایتالیا ساخته می شد تولید کنند ، اما هیچ شانسی در تولید آن نداشتند. آنها با استفاده از آزمون و خطا ، پارچه کتان دیگری تولید کردند که به جین معروف شد.
این منسوجات پارچه ای پنبه ای بود که در آن پود از زیر دو یا چند نخ تار عبور می کرد. نخ های تار را نیلی رنگ می کردند در حالی که نخ های پود سفید باقی می ماند، که پارچه از یک طرف به رنگ آبی جین و از طرف دیگر به رنگ سفید باشد. پارچه جین از دوام بالایی برخوردار بود و به همین دلیل از آن برای افرادی که نیاز به لباسی. برای طولانی مدت داشتند مناسب بود.
لوی اشتراوس که تاجری آلمانی بود در سال ۱۸۵۱ از آلمان به نیویورک آمد تا به برادر بزرگتر خود که در یک فروشگاه لباس و پارچه کار می کرد، بپیوندد.
در سال ۱۸۵۳ آنها به سانفرانسیسکو نقل مکان کردن تا شعبه غربی تجارت خانوادگی خود را تأسیس کند. در این فروشگاه انواع پارچه ها از جمله پارچه جین نیز فروخته می شد. یکی از مشتریان پروپاقرص آنها مرد خیاطی به نام جیکوب دیویس بود که اهل رنو ، نوادا بود. دیویس وسایل کاربردی مانند چادر ، پتو اسب و روکش واگن می ساخت.
روزی همسر یک کارگر از دیویس خواست شلواری برای شوهرش بدوزد که بادوام و محکم باشد و به سادگی پاره نشود. دیویس ایده جالبی به ذهنش رسید و آن اضافه کردن یک قطعه فلزی به گوشه دکمه های شلوار و لبه های دوخت آن بود پارچه شلوار را هم از پارچه جینی تهیه کرد که از فروشگاه لوی اشتراوس خریده بود و با قرار دادن پرچ های مسی در مکان هایی که شلوار بیشتر از آن پاره می شود: جیب و سایر نقاط آن را قویتر کرد.
از آن پس آن شلوارها به شلوارهای بست دار معروف شدند که به عنوان لباس کار مقاوم استفاده می شد و به سرعت مشهور گشتند و تقاضای زیادی پیدا کرد اما دیویس برای تولید انبوه این شلوارها به یک شریک نیاز داشت و اولین کسی که به ذهنش رسید اشترواس معروف بود، او این ایده را پسندید و قراردادی را منعقد کرد که در روز بیست می ۱۸۷۳ به امضای طرفین رسید. بدین سبب آنها کارخانه بزرگتری افتتاح کردند و اینگونه بود که برای اولین بار شلوار جین متولد شد.
اولین کارخانه های تولید این شلوار
مدتی کوتاهی پس از همکاری این دو شریک، شلوارهای جین بست دار به تولید انبوه رسید که در دوخت آن ها از پارچه دنیم Denim استفاده شده بود. ابتدا این شلوارهای جین به صورت سرهمی های بنددار تولید می شدند که به لباس کار رایج مردان آمریکایی تبدیل شده بود. پارچه دنیم در واقع نوعی پارچه است که در گذشته به نام فرانسوی “سرژ ده نیم” Serge De Nime شناخته می شد و پس از مدتی این نام به دنیم خلاصه شد.
همانطور که در بالا گفتیم در آن زمان برای رنگ کردن پارچه‌های جین به رنگ آبی از رنگ طبیعی نیل استفاده می‌شد که کمیاب و گران قیمت بود اما اکنون از رنگ های شیمیایی برای این کار استفاده می شود چون قیمت کمتری دارد. شلوارهای جین تا چند دهه به عنوان لباس کار مردان مورد استفاده قرار می گرفتند و کمپانی لوی تنها تولید کننده آن بود اما با افزایش تقاضا تولیدکننده های دیگری هم به این کار روی آوردند مانند کمپانی لی Lee و GWG که این شرایط تا دهه ۱۹۵۰ میلادی ادامه یافت.
تاریخچه شلوار جین | تحولات شلوار جین
همانطور که گفتیم شلوارهای جین لباس کار مخصوص مردان بودند و زنانی هم که می خواستند به کارهای کشاورزی و معدن بپردازند از شلوارهای مردانه جین استفاده می کردند تا این که در دهه ۱۹۳۰ مجله ووگ که مجله معروف دنیا در حوزه مد و لباس است، تصویری از دو زن با شلوارهای جین تنگ را چاپ کرد که با عنوان “شیک از نوع غربی” نامگذاری شده بودند و این اولین حضور شلوار جین در دنیای مد بود. در اوایل دهه ۱۹۳۰ با تقاضای والدین شلوارهای جین مخصوص کودکان هم به تولید رسید چون این شلوارها دوام زیادی داشتند و به سادگی پاره نمی شدند.
پس از جنگ جهانی دوم پوشیدن شلوار میان زنان به تدریج باب شد و تولیدکنندگان به دوخت شلوارهای زنانه هم روی آوردند اما اولین شلوارهای زنانه جین در سال ۱۹۵۸ به تولید رسید و در دهه ۱۹۶۰ میلادی به یکی از لباس های رایج میان زنان جوان تبدیل شد. پس از این دیگر شلوار جین از انحصار مردان کارگر خارج شد و جین های بچگانه، نوجوانانه، زنانه در بیشتر نقاط دنیا بر تن همه اقشار مردم دیده می‌شد.
ستارگان سینما در فیلم‌های محبوب مردم شلوار جین می پوشیدند و مدل‌ها با شلوارهای جین در نمایش های مد حاضر می شدند به طوری که در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی شلوار جین به نماد شورش جوانان تبدیل شد و نمادی که ستارگانی مثل جیمز دین و مارلون براندو آن را محبوب کردند و تا مدتی استفاده از آن در مدارس ممنوع بود. اما از دهه ۱۹۷۰ میلادی با افزایش آزادی های اجتماعی در غرب شلوار جین در مدل ها، رنگ ها و اشکال متنوعی مورد استفاده قرار گرفت و به یکی از لباس‌های ضروری شیک پوشان تبدیل شد، لباسی که محکم و بادوام است، شیک و زیبا است و هرگز از مد نخواهد افتاد.
یک بوتیک در نیویورک اولین فروشگاهی بود که در آن شلوارهای جین شسته می شدند تا کهنه و مستعمل به نظر آیند. این ایده به زودی طرفداران بسیاری پیدا نمود. صاحب مغازه افرادی را استخدام نمود تا بر روی این شلوارها کارهای تزئینی انجام دهند و سپس آنها را به قیمت ۲۰۰ دلار می فروخت. در دهه ۱۹۸۰، صنعت شلوارهای جین تکنولوژی سنگ شویی را مورد استفاده قرار داد. استقبال از شلوارهای جین در دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ نیز ادامه یافت تا اینکه هم اکنون شلوار های جین تبدیل به یکی از پوشش‌های اصلی مردم آمریکا گشته است. بنا بر آمار، در آمریکای شمالی هر فرد به صورت متوسط دارای هفت شلوار جین است.جین های سنگ شور جزو پرطرفدارترین انواع شلوار جین هستند.
صنعت جین به طور مداوم مدهای جدیدی ارائه می کند تا هژمونی خود بر بازار پوشاک را حفظ کند. استفاده از مانکن ها در آگهی های تبلیغاتی بزرگترین ابزار شرکت های تولید جین برای بالا بردن فروش است.
هر شلوار جین در حدود ۹۱۹ گالن آب را در دوره حیات خود مورد استفاده قرار می‌دهد (شامل آب مصرفی برای کشت پنبه، تولید جین و چندین بار شستشو توسط صاحب شلوار). از آنجایی که پنبه بزرگترین محصول کشاورزی غیرغذایی جهان بوده و کمبود آب نیز تبدیل به یکی از معضلات اساسی جهانی شده است شرکت های تولدی جین به دنبال راه هایی هستند تا استفاده از آب را در فرآیند تولید پارچه جین کاهش دهند.
راه یابی شلوار جین به ایران
دیری نپایید که شلوار جین پا به ایران هم گذاشت. شلوار جین در ایران به نام لی هم معروف است، همانطور که قبلا به آن اشاره شد لی نام یک برند بزرگ در تولید شلوار های جین بود و به همین دلیل خیلی از افراد به اشتباه آن را لی می خواندند. در دهه ی ۴۰ و ۵۰ پوشیدن شلوار جین که از آمریکا وارد می شد، همه گیر شد و در سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۵ به عنوان مد اصلی پوشاک در کشور تبدیل شد. در بسیاری از عکس های قدیمی زنان و مردان ایرانی با شلوار های جین پاچه گشاد دیده می شوند. از آن زمان تا به امروز شلوار جین و لباس های دیگر از پارچه ی جین مانند کت و مانتوی جین در رنگ های مختلف از مد نیافتاده است و همیشه طرفداران زیادی دارد.
کتاب رکورد‌های گینس اعلام نمود که یک شلوار جین مارک “گوجی جینیس” (Gucci Genius) دارای قیمتی برابر با ۳/۱۳۴ دلار است. فوربس نیز شلوارهای مدل سواروفسکی (Swarovski) شرکت اسکادا (Escada) هستند که دارای قیمتی برابر با ۱۰۰۰۰ دلار آمریکا است.
شرکت لوی استراوس پیشنهادی بالغ ۴۶۰۰۰ دلار را در وب‌سایت حراج “ای‌بی” (eBay) مطرح نمود تا یکی از شلوارهای قدیمی دوخت خود را بخرد. با این حال، گران قیمت‌ترین شلوار، یک شلوار جین ۵۰۱ بود که در دهه ۱۸۸۰ تولید گشته و در سال ۲۰۰۵ توسط یک کلکسیونر ژاپنی به قیمت ۶۰۰۰۰ دلار خریداری شد.