حقایقی در مورد مسئولین برج مراقبت که باید بدانید!

خلبانان و مهمانداران کلید اصلی یک سفر هوایی امن هستند، اما گروه دیگری از افراد که به همان اندازه مهم اند، توجه کمتری را به خود اختصاص می دهند: مسئولین برج مراقبت. آن ها استخدام می شوند تا مسیر هواپیما بر روی زمین و در آسمان را طراحی کنند، این بدان معنی است که با استفاده از رادار و دیگر ابزارها خلبانان را برای تیک آف هدایت می کنند، در طول پرواز خلبانان را در مورد مسیرها و شرایط آب و هوایی آگاه می سازند و در نهایت به آن ها برای فرود آمدن کمک می کنند. در ادامه این متن، الی گشت حقایقی در مورد مسئولین برج مراقبت را برای شما آورده است؛ با ما همراه باشید.

مطالب مرتبط:
دیسپچر هواپیما کیست و چه مسئولیت هایی دارد؟
چرا خلبان باید غذای متفاوتی از مسافران و کمک خلبان بخورد؟
مهندس پرواز در هواپیما چه وظایفی دارد؟

وقتی فردی که مسئول برج مراقبت است را تصور می کنید، احتمالا شخصی در نظرتان پدیدار می شود که در یک برج بلند در فرودگاه کار می کند. اما باید بدانید که بسیاری از مسئولین برج مراقبت در پایانه کنترل تقرب به ‌وسیله رادار یا بطور اختصار (TRACON) یا در یک واحد کنترل مسیر پرواز که ممکن است بسیار دورتر از فرودگاه باشند، قرار می گیرند. طبق گفته کارمند برج مراقبت کریس سولومون، مسئولین هر کدام وظایف خاص خود را دارند. یک مسئول برج مراقبت معمولی از اول باند، هاپیما را کنترل می کند و تا فاصله ای ۵ مایلی یا بیشتر، هواپیما را بررسی خواهد کرد. سپس هواپیما تحت نظر مسئولین کنترل تقرب قرار می گیرند.

مسئولین واحد کنترل تقرب معمولا در طول فرود آمدن و تیک آف کردن هواپیما، آن را کنترل می کنند. زمانی که هواپیمایی به ارتفاع ۱۸ هزارپایی می رسد، مسئولین در واحد کنترل مسیر پرواز با استفاده از رادار به هدایت هواپیما در ارتفاع کمک می کنند، تا زمانی که هواپیما شروع به فرود آمدن کند. سپس مسئولین دیگر عملیات را در دست گرفته و به این ترتیب ادامه می دهند.

زمانی که شخصی می خواهد مسئول برج مراقبت شود، باید دوره های خاصی را بگذراند و روش های گوناگونی دارد. اما مهم نیست که از چه روشی وارد این حرفه می شود، او باید دید خوبی داشته، تیزهوش باشد و همچنین قدرت این را داشته باشد که در شرایط دشوار، بتواند سریع و درست تصمیم بگیرد. در برخی از کشورها، یکی از فاکتورهای مهم این است که وقتی شخصی می خواهد برای این کار درخواست دهد، سن او نباید بیشتر از ۳۰ سال باشد و همچنین مسئولین برج مراقبت باید در ۳۰ سالگی بازنشسته شوند.

خلبانان و مسئولین برج مراقبت سراسر جهان باید به زبان انگلیسی با هم ارتباط برقرار کنند اما آن ها همچنین می توانند زبان مرتبط با هواپیمایی مخصوص خود را داشته باشند. این سیستم الفبایی، آوایی و عددی است و حروف و اعداد را به واژه های کدی تبدیل کرده و به این صورت سوء تفاهم ها و اغتشاشات را بین خلبانان و کارمندان برج مراقبت، کم می کند.

مثلا کنترلرها به جای گفتن حرف B از واژه Bravo استفاده می کنند، از واژه Charlie به جای C و از Ninier  به جای شماره ۹ (Nine) بهره می گیرند. آن ها همچنین ممکن است اصطلاحت خودشان را داشته باشند، مثلا اصطلاح souls on board (ارواح موجود در هواپیما) به تعداد افراد در هواپیما اشاره دارد.

با اینکه انگلیسی، زبان رسمی هواپیمایی است اما همه خلبانان نمی توانند آن را به خوبی صحبت کنند. یکی از کنترلرهای هواپیمایی به نام برندون میلر، اعتقاد دارد که کار کردن با خلبانان با لهجه بد بسیار سخت است. او همچنین معتقد است که یادگیری حل مشکلات ارتباطی باید بخشی از آموزش های خلبانان باشد. کنترلرها وقتی در حال صحبت با خلبانی با لهجه بد هستند، ممکن است به آرامی صحبت کنند، کلمات را واضح تر بیان کنند و سعی کنند تا اندازه ای که ممکن است مسیر را تغییر ندهند. یک کنترل دیگر به نام استفن می گوید: «ما در چنین شرایطی تنها در بین خودمان غر می زنیم اما در واقعیت آرام آرام صحبت می کنیم و شرایط را در بهترین حالت خود در دست خواهیم گرفت».

از آنجایی که آن ها مسئول جان هزاران نفر در طول روز هستند، استرس زیادی را در شغل خود تجربه می کنند. میلر می گوید:

ما همیشه تولدها، آخر هفته‌ها و وقایع مهم را فراموش می‌کنیم و اغلب چرخه خوابمان عوض می شود.

تمرکز داشتن یکی از مهمترین نکات است؛ به خصوص زمانی که آب و هوا در شرایط خوبی نیست و ترافیک هوایی نیز زیادی است. آن ها در چنین شرایطی بسته به قوانین هر ساعت یا هر دو ساعت یک بار، کمی استراحت می کنند. طبق گفته میلر، تنوع وظایفی که هر روز آن ها باید با آن دست و پنجه نرم کنند، چیزی است که در شغلشان به عنوان چالش در نظر گرفته می شود. هر زمان ممکن است به خاطر شرایط خاص مجبور به تعویض باندها و یا حتی فرودگاه ها شوند.

از طرف دیگر، زمان هایی که ترافیک هوایی کم است، این کار کمی خسته کننده خواهد شد. مسئولین برج مراقبت در این شرایط ساعت ها و ساعت ها باید خستگی ناشی از ترافیک های کم هوایی را تحمل کنند که این هم چالشی برای آن ها، از نوعی دیگر محسوب می شود. البته و اگر اینطور نباشد، یعنی شخصی علی رغم میل باطنی خود پا به این عرصه بگذارد، طولی نخواهد کشید که از کار کردن در هر کدام از واحدهای مراقبت پرواز خسته شده و دیگر نمی خواهد که به این کار ادامه دهد. برعکس این قضیه هم زمانی است که کنترلرها عاشق کارشان هستند و می گویند ک هرگز دلشان نمی خواهد که این کار را با شغل دیگری عوض کنند.

منبع: mentalfloss.com