انواع نوآوری های جالب در نمایشگاه سالانه هواپیما در کشورهای مختلف رونمایی می شود، مثلا اینکه بخشی در بار هواپیما که استفاده نمی شود، به عنوان مکانی برای استراحت مسافران یا جای بازی بچه ها در نظر گرفته شود. اما یکی از اصلاحاتی که بسیار کم به آن پرداخته شده، صندلی رو به عقب در هواپیما است؛ این در حالی است که برخی تحقیقات نشان داده اند که این صندلی ها در هواپیما امن تر هستند. الی گشت در ادامه می خواهد به بررسی این موضوع بپردازد؛ با ما همراه باشید.
مطالب مرتبط: آیا صندلی هواپیماها واقعا کوچکتر از قبل شده؟ امن ترین صندلی هواپیما کدام است؟ آن‌هایی که هر دو دسته صندلی در هواپیما را برای خود می‌گیرند، چه شخصیتی دارند؟
برای بیش از یک قرن از زمانی که اولین پرواز مسافربری انجام شد، صندلی مسافران (به جز چند مورد خاص) رو به جلو بوده است. اما زمانی که اتفاق پیش بینی نشده اتفاق می افتد، به همین خاطر است که صندلی های کودکان در ماشین را به سمت عقب درست می کنند. مطالعات نشان داده اند که در صورت تصادف از جلو با سرعت حدود ۳۰ مایل در ساعت، صندلی های رو به عقب، ضربه هایی را که در گردن کودک ایجاد می شود، از ۲۰۰ کیلوگرم تا ۵۰ کیلوگرم کاهش می دهد.
این موضوع در طول دوره صنعت هواپیمایی چند باری مطرح شده است. در تاریخ ۶ ژوئیه ۲۰۱۳، پرواز ۲۱۴ اسیانا ایرلاینز در آخرین تلاش های خود برای فرود در فرودگاه بین المللی سان فرانسیسکو سقوط کرد. سه نفر جان خود را از دست دادند و ۱۸۷ نفر زخمی شده که بسیاری از آنها دچار آسیب های ستون فقرات بودند. این اتفاق باعث شد تا منتقدان، از جمله پزشکانی که بازماندگان را درمان می کردند، پیشنهاد دادند که تولیدکنندگان هواپیما، صندلی های رو به عقب و کمربند ایمنی سه سویه را در نظر بگیرند، اما هیچکس هیچ فکر جدی و مصممی در این رابطه نکرد. از آن به بعد ده ها هواپیمای جدید معرفی شده اند که هیچکدام همچین استانداردی ندارند.
دیوید لیرمونت، مدیر عملیات و ایمنی وبسایت هواپیمایی FlightGlobal (مربی سابق پرواز و خلبان) تایید کرد که در صورت سقوط صندلی رو به عقب در هواپیما امن تر است، اما گفت که خطوط هوایی بعید است که با توجه به هزینه ها و اولویت مشتری از چنین تغییراتی پشتیبانی کند.
او گفت: «تحقیقات زیادی در این زمینه انجام شده است و با این حال، هزینه ها برای خطوط هوایی بسیار گران است. در طول یک ضربه، مرکز جاذبه مسافر بالاتر خواهد بود و صندلی از فشار بیشتری برخوردار خواهد بود – بنابراین صندلی، اتصالات و کف هواپیما باید تقویت شود. این کار باعث افزایش وزن هواپیما و در نتیجه آن منجر به افزایش مصرف سوخت می شود.» او همچنین گفته که برای کمبرندهای سه سویه نیز همین موضوع مطرح است، زیرا مرکز جاذبه باید از کمر به شانه منتقل شود.
آقای لیرمونت همچنین ادعا کرده است که صندلی رو به عقب در هواپیما بااو می گوید: «مردم هم آن را نمی خواهند، مسافران جت fly Trident که هر دو نوع صندلی را دارد، سر اینکه صندلی رو به جلو نصیبشان شود بحث های زیادی می کنند. در قطار نیز همیشه صندلی های رو به جلو محبوب تر است».
یکی از تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده، مطالعه سال ۱۹۵۲ از طرف Naval Aviation News بود که گفته است مسافران در صندلی های رو به عقب، ۱۰ برابر شانس بیشتری برای زنده ماندن دارند. مطلعه دیگری از ریچارد اسنیدر، محققی از دانشگاه میشیگان نشان داده که داده هایی که طی تحقیقات به دست آمده اند به طرز شگفت انگیزی مشخص کرده که در زمان بروز فشارهای ناشی از سقوط، صندلی رو به عقب می تواند این فشارها را تا حد زیادی بیشتر از صندلی های رو به جلو تحمل کند.
برن کیس، مدیر سابق فرودگاهی در اورگان، یکی دیگر از طرفداران اصلاحات در هواپیماهاست. او برای معرفی صندلی های رو به عقب در طول دهه نود کمپینی به راه انداخت و با مجله هوا و فضا در مورد این موضوع مصاحبه کرد. او اینطور می گوید: «خطوط هوایی می گویند مسافران دوست ندارند رو به عقب بنشینند. اما هواپیماهای نظامی و جت های شرکتی این نوع صندلی ها را در اختیار دارند و هیچ مشکلی از آنها گزارش نشده است».
اگر شما جزو آن دسته از افراد هستید که حس می کنید اگر رو به عقب بنشینید، از امنیت بالاتری برخوردار خواهید بود، پس در نظر داشته باشید که برخی از هواپیماها صندلی های رو به عقب دارند. اما موضوع اینجاست که متاسفانه آن ها هزینه بالایی برای این نوع صندلی ها که در کلاس بیزینس یا فرست کلاس هواپیما هستند، دریافت می کنند که شاید برای همه امکان پذیر نباشد. کابین های پریمیوم در بریتیش ایرویز، اتحاد و یونایتد صندلی هایی رو به هر دو طرف دارند که باعث می شود هر شخص به دلخواه خود رو به سمت مورد علاقه اش بنشیند.
حالا باید بگوییم با اینکه صندلی های رو به عقب امن تر هستند، اما این دلیلی نیست که برخی از هواپیمایی ها می خواهند از آن استفاده کنند؛ بهره گیری از فضا به اندازه درست، مطرح است. به همین دلیل شرکت زودیاک، نقشه جدیدی را برای طراحی داخلی هواپیما در سال ۲۰۱۵ مطرح کرد که طی آن، در یک هواپیما صندلی های رو به عقب و جلو هر دو موجود بودند. طراحی با اینکه فضای شانه و دست های بیشتری برای مسافران فراهم می کرد اما یک مشکل اساسی داشته که خیلی از افراد با آن مشکل دارند: به همین دلیل هم این طرح هرگز عملی نشد.
برخی از هواپیماهای قدیمی نیز در کلاس اکونومی این ویژگی را داشتند. هواپیمای مسافربری هاوکر سایدلی ترایدنت که در دهه ۶۰ استفاده می شد، یک طراحی منحصر به فرد داشت به این صورت که یک طرف هواپیما رو به جلو و طرف دیگر رو به عقب بودند. دیگر صندلی رو به عقب در هواپیما برای ایرلاین ساوت وست بود که صندلی های راحتی داشت که رو به هم بودند که البته طبق گفته کارمندان این شرکت هواپیمایی، این صندلی ها جزو آخرین انتخاب های مسافران بودند.
منبع: telegraph.co.uk