رایان ایر که مرکز آن در دوبلین ایرلند است، بعد از ساوت وست امریکا، دومین خط هوایی بزرگ بین المللی در جهان است که سفرهای بین قاره ای ارزان و آسان را بدون پذیرایی با غذا و نوشیدنی و با فاصله کم بین صندلی ها، اجازه حمل محدود و کم چمدان ها، هزینه بالا برای بار و چمدان های اضافی و افزایش هزینه های فرعی دیگر مانند درخواست استفاده از صندلی چرخدار بر عهده دارد. پروازهای کم هزینه اغلب اوقات از فرودگاه های کوچک و فرعی استفاده می کنند که در بیشتر مواقع دور از مرکز شهر واقع شده اند (شرکت رایان ایر به جای فرودگاه هیترو از فرودگاه استنسد استفاده می کند). همچنین اگر پروازها با تأخیر صورت بگیرد، برای جبران آن کار خاصی انجام نمی شود. برای مثال، مسافران برای غذا و محل اقامت واجد شرایط نیستند، زیرا اکثر خطوط هواپیمایی ارزان عضو تعهدنامه خدمات مسافران اتحادیه اروپا قرار نمی گیرند.
به رغم مشکلات و دشواری سفرهای ارزان، آنچه ملاک می باشد قیمت آن هاست و مسافران بر سر خرید صندلی هایی که برخی اوقات با قیمت کمتر از ۲۵ دلار برای سفرهای یکطرفه اروپا وجود دارند، رقابت می کنند. این قیمت ها تنها مالیات پرواز و هزینه خدمات را شامل می شوند، پس می توان گفت این پروازها رایگان هستند. تقریباً ۶۰ خط هوایی ارزان در اروپا وجود دارد که خط هوایی فلایبابو با مرکز ژنو نیز یکی از آن ها می باشد.
بسیاری از شرکت ها مانند جت گرین، دو، جت مجیک، ویبرد و ولاروب دات کام با از بین بردن اطمینان مشتریان درباره تضمین رزروهای آینده در این بازار ناپایدار و رقابتی شکست خورده اند.
چنین کاهش قیمتی در سرتا سر هند، با خطوط هوایی کینگ فیشر و ایر دکان بر سر بازار داخلی سودآور رقابت دارد. در کشور هند با طبقه متوسط رو به رشدی که دارد، سفر با قطار جای خود را به سفرهای هوایی سریع تر و کارآمدتر داده است. با وجود ۱۰۰ میلیون نفر که به لطف هزینه پایین و خدمات پیشرفته پرواز، سفرهای هوایی را نسبت به سفرهای زمینی ترجیح می دهند، پیش بینی می شود میزان تقاضا برای سفرهای هوای افزایش یابد. این امر تا حدودی به علت مقررات زدایی دولت و نیز به دلیل رقابت شدید بین خطوط هوایی است که باعث شده این صنعت را با سابقه اش در ارائه خدمات ضعیف، به یک گزینه کارآمد و راحت تبدیل کند. سفرهای هوایی کم هزینه در هند معمولا از طریق اینترنت عرضه می شوند. شرکت اسپایس جت ۷۰٪ از صندلی های خود را در اینترنت به فروش می رساند و با بهره وری از هواپیماهای خود روزی ۱۲ ساعت و با پر کردن هر پرواز خود با ۸۰ یا ۹۰٪ ظرفیت مخارج کلی خود را کاهش می دهد.
در جنوب شرقی آسیا نیز رقابت شدیدی بر سر قیمت در بازار بودجه خطوط هوایی در سال ۲۰۰۴ رخ داد و در تضاد با پروازهای پر هزینه ای بود که در این منطقه رواج داشت. پروازهای کم هزینه جهت به دست آوردن سهم بازار و جلب توجه عموم، بلیت های یکطرفه از سنگاپور به مکان های معروفی مانند بانکوک را با قیمتی معادل یک دلار برای هر نفر به فروش می رساند. کمترین قیمت تعیین شده ۵۹ سنت بود که تایگرایرویز برای بلیت های یک طرفه به سه مقصد مختلف در تایلند تعیین کرده بود. خط هوایی تای ایر آسیا برای مقابله، فروش بلیت ۲۹ سنتی به بانکوک را آغاز کرد و باعث شد مشتریانی که به طور معمول ۲۵۰ دلار برای سفر از سنگاپور به بانکوک پرداخت می کردند، بسیار خوشحال شوند.
خطوط هوایی تازه کار در خاورمیانه، مانند امارات، جهت به دست آوردن سهمی از بازار جهانی، خطوط معروف جهان را به مبارزه می طلبند؛ به طوری که بخش حمل و نقل هوایی جهانی به طور روزافزونی در حال تقسیم شدن است. خطوط هوایی کم هزینه مانند ایرعربیا و جزایر ایرویزکه به ترتیب در سال ۲۰۰۳ و ۲۰۰۵ تأسیس شدند، به واسطه موفقیت پیشگامان هزینه پایین در آمریکای شمالی و اروپا برانگیخته شدند و فرصتی جهت ارائه مجموعه ای از قیمت ها و گزینه ها در پروازهای درون منطقه ای پیدا کردند.
در سال ۲۰۰۶ خط هوایی برزیلی واریگ در تلاشی برای جذب دوباره مسافران پس از مشکلات مالی که به لغو پروازها و سرگردانی مسافران منجر شد، بلیت های رایگان را برای پروازهای داخلی ارائه داد. با این حال، بیشتر این تبلیغات رسانه ای موقت بودند. در سال ۲۰۰۵ خدمات جانبی مانند کرایه خودرو، هتل ها، بیمه مسافرتی و فروش های داخل هواپیما ۲۰٪ از ۹۰ میلیون گردش مالی رایان ایر را تشکیل داد. اولیری پیش بینی می کند که درآمدهای به دست آمده (درآمدی که از فروش بلیت به دست نیامده است) با ارائه سرگرمی های بیشتر در پرواز به طور قابل توجهی افزایش خواهند داشت.