وقتی صحبت از فرودگاه می شود به یاد فرودگاه هایی مانند مهراباد و یا سایر فرودگاه ها که در کشور داریم خواهیم افتاد، مخصوصا کسانی که در نزدیکی فرودگاه های کشور زندگی می کنند همیشه از ارتفاع پایین پروازها و آلودگی های صوتی گلایه داشته و گاها نگران می شوند. اما فرودگاه هایی در جهان وجود دارند که خطراتی را برای مسافران و هواپیما و یا برای ساکنین مناطق اطرافشان به همراه دارند. فرودگاه ها اهداف مشخصی داشته و برای جا به جایی افراد و کالاها از یک مکان به نقطه ای دیگر مورد استفاده قرار می گیرند. متاسفانه بسیاری از مناطق در سراسر جهان شرایط مناسبی را برای داشتن یک فرودگاه ندارند. مهندسین ساعت ها تلاش می کنند تا ساخت باندهای فرود را در مناطقی که تصور نمی شود امکان پذیر سازند. عجایب مهندسی مدرن ما را قادر کرده است تا بتوانیم فرودگاه هایی بسازیم که در حقیقت نباید وجود داشته باشند. مکان های این باند های فرود و فرودگاه ها باعث می شوند تا همه چیز آن طور که باید کامل و دقیق پیش نرود. این فرودگاه ها اغلب با توجه به موقعیت جغرافیایی آن ها و یا به دلیل نوع طراحی که آن هم وابسته به موقعیت جغرافیایی بوده شرایط خاصی داشته و فرود آمدن در آن ها برای بسیاری از خلبانان کاری دشوار به حساب می آید. به دلیل چالش هایی که در هنگام فرود و یا برخاستن وجود دارد این فرودگاه ها به عنوان خطرناک ترین فرودگاه های جهان به حساب می آیند. با الی گشت همراه باشید تا با یکدیگر با این فرودگاه ها بیشتر آشنا شویم.
مطالب مرتبط: ۵ مورد از خطرناک ترین و دلهره آورترین فرودگاه های دنیا بزرگترین و شلوغ ترین فرودگاه ها در دنیا | بخش دوم بزرگترین و شلوغ ترین فرودگاه های دنیا | بخش اول
فرودگاه پرنسس جولیانا که به فرودگاه بین المللی سنت مارتین (Sint Maartin) نیز شهرت دارد در بخش هلندی این جزیره واقع شده است. این فرودگاه به دلیل ساحل توریستی آن و ارتفاع پایین هواپیماهایی که از این ساحل عبور می کنند به عنوان یکی از خطرناک ترین فرودگاه های جهان به حساب می آید. به دلیل اینکه شروع باند فرود در کنار ساحل واقع شده است، موتورهای جت هواپیماها شن های ساحل را با سرعت زیادی به آب دریا می ریزند. طراحی این فرودگاه باعث شده تا فرودگاه سنت مارتین یک منطقه مورد علاقه برای گردشگران نیز باشد زیرا یکی از معدود نقاطی است که مردم می توانند چنین ارتباط نزدیکی با باند و هواپیمای در حال فرود داشته باشند. با این حال با توجه به محبوبیت این منطقه برای دیدن هواپیما از نزدیک، نرده هایی در جلوی باند فرود قرار گرفته تا از گردشگران محافظت نماید. البته که یکی از تفریحات گردشگران قرار گرفتن روی این نرده ها و افتادن در دریا در هنگام فرود هواپیما و در اثر فشار باد موتورهای آن است.
این فرودگاه گاهی اوقات به عنوان فرودگاه سائو پائولو نیز شناخته می شود و در شهر سائو پائولو در کشور برزیل قرار گرفته است. به دلیل طراحی باند این فرودگاه، آب باران در آن باقی می ماند که باعث شده جزء خطرناک ترین فرودگاه های جهان باشد. این باندهای لغزنده موجب ایجاد حوادثی نیز شده است. برای کاهش اثرات آب باران باند جدیدی ساخته شده است که دارای شیارهایی بوده که می تواند آب اضافی را جمع آوری نماید. نگرانی های ایمنی این فرودگاه با این کار تمام نشده است. از آنجا که منطقه اطراف فرودگاه بسیار پر جمعیت می باشد فرودگاه تعداد پروازهای ورودی اش را کاهش داده است. یکی دیگر از کارهای احتیاطی که انجام شده کاهش حداکثر وزن هواپیماها برای این فرودگاه می باشد. این فرودگاه یکی از ۳ فرودگاهی است که به سائو پائولو خدمت رسانی می کند و دومین فرودگاه شلوغ در برزیل می باشد، با این اقداماتی که انجام شده است تقاضای مردم برای فرودگاه های دیگر برای دسترسی به شهر بیشتر شده است.
فرودگاه بارا که گاهی اوقات به Eoligarry نیز شناخته می شود در Traigh Mhòr و ساحل جزیره اسکاتلندی بارا واقع شده است. این تنها فرودگاهی در جهان است که از یک ساحل شنی به عنوان باند فرود استفاده می کند. ۳ باند فرود در این ساحل وجود دارد که هر کدام با ستون های چوبی در کنار آن مشخص می شود. با اینکه ۳ باند وجود دارد اما هر کدام از آن ها در زمان معینی مورد استفاده قرار می گیرند. کارایی هر کدام از این باندها بر اساس جهت وزش باد می باشد. یک واقعیت جالبی که در مورد این فرودگاه وجود دارد این است که در صورت بارش زیاد باران هر ۳ باند فرود آن کاملا زیر آب فرو رفته و غیر قابل استفاده خواهند بود. با اینکه از این فرودگاه در شب هنگام استفاده نمی شود اما گاهی اوقات پروازهای ضروری در شب از آن انجام می گیرد. در این شرایط برای اینکه امنیت هواپیما تامین شود از چراغ اتومبیل ها برای روشن کردن باند فرود استفاده می کنند.
فرودگاه جبل الطارق گاهی اوقات به نام فرودگاه جبهه شمالی نیز شناخته می شود و خطرناک ترین فرودگاه در اروپا و یکی از از خطرناک ترین فرودگاه های جهان محسوب می گردد. این فرودگاه در ۵۰۰ متری از مرکز شهر جبل الطارق واقع شده است. از جنبه های ترسناک این فرودگاه این است که خیابان شلوغ وینستون چرچیل با باند فرود دارای تقاطع می باشد. به همین دلیل در زمان نشست یا برخاست هواپیما، خیابان باید بسته شود. فرودگاه جبل الطارق در اصل یک فرودگاه اضطراری برای نیروی دریایی انگلیس بوده است اما امروزه از آن برای حمل و نقل هوایی کالا و همچنین ورود گردشگران به این منطقه مورد استفاده قرار می گیرد.
فرودگاه گوستاو سوم چندین نام دیگر مانند فرودگاه سنت جان (St Jean)، فرودگاه سنت بارتلمی (Saint Barthelemy) و Aerodrome de St Jean نیز دارد. این فرودگاه در جزیره سنت بارتلمی واقع شده و رتبه سوم را در خطرناک ترین فرودگاه های جهان دارد. ابتدای باند فرود در پای شیب قرار داشته و جهت باند به سمت ساحل می رود و زمانی که هواپیما در حال برخاستن است از روی ساحل عبور می کند. پروازهایی که به این فرودگاه وارد می شوند به دلیل وجود شیب به سختی روی باند می نشینند. خطری که در این فرودگاه وجود دارد به دلیل این است که خلبانانی که قصد دارند در اینجا فرود بیایند می بایست از مهارت های خاصی بهره مند باشند.
فرودگاه تنزینگ هیلاری در اصل به نام فرودگاه لوکلا (Lukla) شناخته می شود، اما به دلیل افتخار نام اولین کوه نوردانی که به قله اورست را صعود کرده اند به نام های Sherpa Tenzing Norgay و Edmund Hillary نامگذاری شده است. این فرودگاه واقع در منطقه لوکلا، در نپال در خدمت کسانی که مایل به صعود به قله اورست و همچنین کشف این منطقه می باشند است. خطرات این فرودگاه شامل بادهای شدید که مانور پذیری را دچار مشکل می کند و همچنین ابرهای بسیار این منطقه که میزان دید را کاهش می دهد است اما این ها همه جنبه های نا امید کننده این فرودگاه نیستند. همانند فرودگاه گوستاو سوم قسمت ابتدایی باند بالاتر از سطح زمین قرار گرفته است اما در سمت دیگر باند به جای یک ساحل زیبای شنی، دره ای به عمق ۶۰۰ متر قرار گرفته است. بادهای تند، ابرهای وسیع، زمین شیب دار و دره عمیق در انتهای باند این فرودگاه را به عنوان رتبه اول خطرناک ترین فرودگاه های جهان معرفی می کند. در این فرودگاه چندین حادثه رخ داده است، آخرین اتفاق آن در ۱۲ اکتبر ۲۰۱۰ بود. در این حادثه یک هواپیمای Dornier Do 228 از هواپیمایی Sita Air در هنگام فرود کنترل خود را از دست داده و در انتهای باند سقوط کرد، البته به طور معجزه آسایی تمامی مسافران آن زنده ماندند.
فرودگاه پارو در کشور بوتان در میان دو رشته کوه از هیمالیا با ارتفاعی بیش از ۵۵۰۰ متر قرار گرفته است. این فرودگاه یکی از خکرناک ترین فرودگاه های جهان است که زمانی که هواپیما می خواهد در آن فرود بیاید می بایست از میان کوه ها عبور نماید (و البته همچنین از میان بادهای قدرتمند کوهستانی) و سپس در یک باند کوچک فرود بیاید. هواپیما تنها زمانی مجاز به فرود است که دید در بهترین حالت خود باشد. با توجه به این پس به نظر نمی رسد که این فرودگاه خیلی هم بد باشد، درسته؟ متاسفانه جواب خیر است. در نظر بگیرید که این فرودگاه به اندازه ای خطرناک است که تنها ۸ خلبان در سراسر جهان واجد شرایط و مهارت های کافی برای فرود در این مکان هستند و این به نظر چیز خیلی ترسناکی است. خلبان باید در بین کوه ها حرکت کند و با فاصله کمی از روی خانه های عبور کرده و در نهایت در یک باند باریک به طول تنها ۲ کیلومتر فرود بیاید. هواپیما ها فقط اجازه دارند در طول روز نشست و برخاست داشته باشند زیرا هرگونه پروازی در زمان شب و دید ناکافی در این منطقه بسیار خطرناک است.
منبع: www.wanderwisdom.com