تنها یک قدم تا اولین پرواز بزرگترین هواپیمای دنیا باقی مانده

صنعت هواپیمایی روز به روز در حال پیشرفت است تا جاییکه در حال حاضر علم رو به سمتی می رود که هواپیماهای بزرگ، هواپیماهایی با سرعت فراصوت، جت های شخصی با طراحی های متفاوت و … قابل دسترس باشد. در حال حاضر از جمله بزرگترین هواپیماهای موجود می توان به بوئینگ ۷۴۷، ایرباس A380-800، ایرباس Airbus A340-600 و … اشاره کرد، اما الی گشت می خواهد در ادامه این متن در مورد بزرگترین هواپیمای دنیا صحبت کند که چیزی تا پرواز اول آن، نمانده است؛ با ما همراه باشید.

مطالب مرتبط:
در حال حاضر چند هواپیما در دنیا وجود دارد؟
خلبان خودکار چگونه کار می کند؟
هواپیمای هایپرسونیک بوئینگ در عرض ۳ ساعت به هر نقطه از جهان می رسد

بزرگترین هواپیمای دنیا با ۶ موتور، دو بدنه و بال اهیی که از یک زمین فوتبال بلندتر است، به اولین پرواز خود نزدیکتر می شود. استراتولانچ (Stratolaunch)، زاییده افکار پاول آلن، یکی از بنیانگذاران مایکروسافت، تقریبا بیش از دو برابر عرض بوئینگ ۷۴۷ است و دو سر بال ۱۱۷ متری آن، آن حتی از هواپیمای Spruce Goose از Howard Hughes نیز فراتر می رود. این هواپیما از سال ۲۰۱۱ در حال ساخت بوده و در سال گذشته اولین تست تاکسی خود را با سرعت انجام داده است.

وزن استراتولانچ حدودا ۵۸۰ تن است که ۶ موتور از شرکت Pratt & Whitney دارد که روی ۲۸ چرخ سوار هستند که در سال گذشته در باند فرودگاهی در کالیفرنیا به سرعت ۷۶ کیلومتر رسید. توسعه های بیشتری در حال انجام است که پیش بینی ها نشان می دهند که سال بعد این هواپیما بتواند پرواز کند. جالب است بدانید که استراتولانچ طوری طراحی شده تا قادر باشد که موشکی را به فضا پرتاب کند.

استراتولانچ هواپیمایی است با پتانسیل اینکه موشک به فضا بفرستد. فاصله بین دو بدنه هواپیما به این دلیل است که بتوان موشک هایی را با خود عمل کند و این اتفاق در ارتفاع نرمال هواپیماهای دیگر (حدودا ۳۶ هزارپایی) خواهد افتاد. حالا سوالی که در اینجا مطرح است این می باشد که چرا باید از یک هواپیما برای پرتاب موشک استفاده کرد؟ آیا از روی زمین این کار راحتتر نیست؟

استفاده از استراتولانچ به جای ارسال های زمینی موجب صرفه جویی های مالی زیادی در سوخت شده و همچنین هزینه های مربوط  به پرتاب را نیز کمتر می کند. علاوه بر این دو، پرتاب موشک توسط استراتولانچ، بزرگترین هواپیمای دنیا باعث می شود که تاثیرات آب و هوایی ناشی از پرتاب زمینی کاهش یافته و در برخی مواقع به طور کل از بین رود.

این هواپیما طیف وسیعی از ۲۰۰۰ مایل دریایی خواهد داشت که مشابه هواپیمای ایرباس A319 است. موتورهای آن، همراه با برخی از دنده های فرود و عرشه پرواز، از دو هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ رده خارج گرفته شده اند تا هزینه های ساخت نیز کمتر شود.

پاول جی الن، بنیانگذار شرکت مایکروسافت به همراه برت روتان بنیانگذار سکیلد کامپوزیتس، شرکت استراتولانچ سیستمز را در سال ۲۰۱۱ تاسیس کرد. این دو پیش از این در پروژه SpaceShipOne همکاری داشتند. الن که از بچگی عاشق موشک های فضایی بود در سال ۱۹۸۲ از مایکروسافت به دلایل پزشکی کناره گیری کرد اما یکی از شرکای اصلی شرکت باقی ماند. او در سال ۲۰۱۶ گفت:

«دسترسی به مدار نزدیک زمین مزایای بسیاری را به همراه خواهد داشت. به عنوان مثال، ما می توانیم ماهواره های بیشتری را بکار برده تا درک بهتری از این که چرا الگوهای آب و هوایی ما تغییر می کند داشته باشیم و به افزایش بهره وری کشاورزی کمک کنیم و ما می توانیم به صورت دقیق تر در مورد کاهش تغییرات اقلیمی و شیمی جوی مطالعه کنیم. اما هیچ کدام تحقق نمی یابند مگر اینکه روش های جدیدتر، انعطاف پذیرتر و ساده تری را برای ارسال ماهواره به مدار پیدا کنیم».

او در مصاحبه دیگری در سال گذشته گفته است:

پروژه SpaceShipOne آلن و روتان که برنده جایزه ایکس انصاری شد بود که پایه طرح هایی را برای مسافران به فضا گذاشت، البته بعد از آن آلن مجوز فناوری را در پشت این فضاپیما به عملیات سر ریچارد برانسون واگذار کرد.

آلن گفت: «ارسال خلبان های آزمایشی را من کاملا درک می کنم اما فرستادن یک شخص عادی به فضا را ترجیح می دهم به شخص دیگری بسپارم».

قطعه پازل بعدی که الن و روتان گفته اند که در حال کار بر روی آن هستند، یک فضاپیمای قابل استفاده مجدد با نام مستعار یخ سیاه (Black Ice) است. کتابی از کریستین داونپورت به نام «الون ماسک، جفری پی بسوز و تلاش برای استعمار کیهان» می گوید که یخ سیاه قادر خواهد بود که از هر نقطه در دنیا به فضا ارسال شود. البته هر باند فرودگاهی که استراتولانچ، بزرگترین هواپیمای دنیا  بتواند در آن فرود آمده و از آنجا تیک آف کند.

جین فلوید گفته است: «شما یک موشک را به هواپیما تبدیل می کند پس شما هواپیمایی دارید که یک هواپیمای دیگر را که کاملا قابل استفاده مجدد است، حمل می کند. شما هیچوقت هیچ چیز را از این هواپیما دور نمی ریزید. تنها سوخت!». در سال ۲۰۱۷ اعلام شده است که تا به امروز میلیون ها دلار برای ساخت این پروژه هزینه شده و از پیش بینی قبلی آن بسیار بیشتر است. آزمایش های اولیه برای این هواپیما که شامل تست سیستم ضد حریق، تست سیستم پنوماتیکی، تست کنترل سطوح، تست موتور‌ها، تست‌های سوخت، ترمز‌ها، تست فرمان‌پذیری و … تا کنون با موفقیت به پایان خواهد رسید.

البته باید بگوییم که ایده ساخت این هواپیما چندان هم تازه نیز و به اواخر دهه ۱۹۴۰ باز می گردد. به جز در مواقع دیگری هم شرکت های گوناگونی ایده ساخت بزرگترین هواپیمای دنیا را داشته اند اما می توان گفت که اولین اشخاصی که این ایده را به مرحله اجرا رساندند، پل آلن و برت روتان بودند که ایده آن ها با فعالیت های فضاپیمایی ترکیب شد و احتمال می رود که سال آینده، ۲۰۱۹، از این هواپیما بهره برداری شود تا توسط آن علومی مانند شیمی جو زمین بیشتر بهبود پیدا کنند.

منبع: telegraph.co.uk