تغییرات اقلیمی به تغییرات مشخصی در هرگونه الگوی آب و هوایی مورد انتظار، به طوری که در بلند مدت اقلیم یک منطقه یا جهان را تغییر دهد. اثر تغییرات اقلیمی بر سفرهای هوایی روز به روز نمایان تر شده و ایرلاین ها هم نگرانی خود را در این رابطه بارها بروز داده اند. هر هواپیما در یک حداکثر دمای می تواند عملیات خود را انجام دهد که توسط سازنده تنظیم شده و توسط قانون گذاران تأیید شده است. اگر دمای هوا بیش از این حد باشد، هواپیما مجاز به تیک آف نیست. اما گرمای زمین تنها اثر تغییرات اقلیمی بر سفرهای هوایی نیست؛ با ما در الی گشت همراه باشید تا این موضوع را بررسی کنیم.
چند مورد از آثار تغییرات اقلیمی در سفرهای هوایی
مطالب مرتبط: تأثیر تغییر اقلیم بر گردشگری هواپیماها چگونه بازیافت می شوند؟ چرا مدت زمان پروازها طولانی تر از ۴۰ سال پیش شده است؟ بهترین زمان پرواز برای اجتناب از چاله های هوایی
چاله های هوایی (توربولنس) به خودی خود یکی از مسائل نگران کننده در سفرهای هوایی هستند و افراد زیادی از مواجهه با آن ها وحشت دارند. اما خبر بد برای این افراد این است که طبق تحقیقات دانشگاه ریدینگ (University of Reading) در دهه های آینده، هواپیماها امکان دارد که سه بار در طول پرواز با چاله هوایی روبرو شوند. دانشمندان قبلا متوجه شده بودند که به اصطلاح توربولنس هوای صاف (CAT) در حال افزایش است، اما این دانشگاه اولین بخشی است که یک مدل ریاضی جامع برای پیش بینی شرایط جهانی دراز مدت ارائه می دهد. دانشگاه برآورد می کند که تا سال ۲۰۵۰، میزان آسیب های هوایی در مقایسه با افزایش حجم چاله های هوایی تقریبا سه برابر خواهد شد.
پاول ویلیام، استاد علم جو در دانشگاه ریدینگ که این تحقیقات را اداره می کند، گفت: «چاله های هوایی در سراسر کره زمین، در تمام فصل ها و در تمام ارتفاعات در حال افزایش است. این مسئله همانطور که تغییرات اقلیمی ادامه می یابند، بدتر می شوند». تیم تحقیقاتی سیستم پیش بینی های بهتر را پیشنهاد کرده اند تا مسافران بتوانند در زمان مناسب پرواز کنند و البته این پیشنهاد به زودی برآورده می شود. بوئینگ آماده تست تکنولوژی لیزری جدید است که می تواند خلبانان را قادر به توربولنس هوای صاف تا ۱۶ کیلومتر دورتر کند.
اثر تغییرات اقلیمی بر سفرهای هوایی فقط ایجاد چاله های هوایی بیشتر نیست؛ با توجه به مطالعه ۲۰۱۵ منتشر شده در مجله تغییرات اقلیمی طبیعی (Nature Climate Change)، افزایش دما همچنین منجر به افزایش زمان پرواز می شود. دانشمندان افزایش (کم) زمان پرواز در سفرهای طولانی مدت را به افزایش تغییرات جریان جتی، جریان هوایی که در ارتفاع بالا از غرب به شرق می رود، ارتباط داده اند. آن ها می گویند فقط یک دقیقه زمان پرواز اضافی در هر هواپیما به این معنی است که هواپیماهای جت در هر سال زمان خود را حدود ۳۰۰ هزار ساعت بیشتر در آسمان صرف می کنند. این امر تقریبا یک میلیارد گالن اضافی سوخت جت را نیاز دارد، بنابراین کربن دی‌اکسید بیشتری نیز به اتمسفر آزاد خواهد شد.
کریس کارناوسکاس، دانشمندی در موسسه اقیانوس شناسی Woods Hole در ماساچوست، گفت: «تغییرات الگوهای گردش هوا در سطوح بالا عامل اصلی تاثیر گذار در زمان پرواز هستند. زمان پرواز طولانی تر، به معنی افزایش مصرف سوخت بیشتر توسط هواپیماهای مسافربری شده است. در نتیجه ورودی اضافی کربن دی‌اکسید به جو ممکن است تغییرات نوظهور در گردش اتمسفر را تقویت کند. ما در حال حاضر می دانیم که با افزایش کربن دی‌اکسید به اتمسفر و افزایش میانگین دمای جهانی، گردش های هوا نیز تغییر می کند».
تا زمانی که تکنولوژی جدید در دسترس قرار گیرد، خلبانان خیلی نمی توانند برای جلوگیری از تکان های شدید در آسمان کاری انجام دهند: توربولنس هوای صاف برای چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست، قابل شناسایی در رادار نبوده و نمی توان آن را به طور دقیق پیش بینی کرد. با این حال، طبق ادعای استیو آلرایت، خلبان بریتیش ایرویز، کاری که خلبانان می توانند انجام دهند این است که در ارتفاعات بالاتری قرار بگیرد، گرچه محدودیت هایی وجود دارد که مانع از انجام آنها می شود.
او می گوید: «تلاش ما برای پرواز در ارتفاعی که بی خطر گزارش شده است، صاف ممکن است با چندین محدودیت از جمله یک هواپیما دیگر در آن سطح و یا وزن هواپیما در آن زمان روبرو شود». اگر هواپیما نیاز به پرواز بالاتر داشته باشد تا از توربولنس در امان بماند، لازم است که سبک تر باشد؛ یعنی این که وزن هواپیما، وزن بارها یا حتی وزن خود مسافرها نیاز به بررسی دقیق تر دارد.
فرودگاه های بزرگ جهان با توجه به تغییرات آب و هوایی ساخته نشده اند؛ آن ها فقط نیاز داشتند تا از شهرهای بزرگ دور باشند و در اطراف کوه های بلند قرار نگرفته باشند، بنابراین برای ساخت فرودگاه ها، مناطق ساحلی، دلتاهای رودخانه، کویرها و دیگر بخش هایی این چنینی انتخاب می شدند. با این حال، این مناطق کم ارتفاع ممکن است در معرض افزایش سطح دریا و مشکلات پس از آن قرار گیرند.
حتی افزایش ناچیز ارتفاع دریا ممکن است صدها ایستگاه هوانوردی در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار دهد. البته بعضی از کشورها اقداماتی را برای مقابله با خطر در حال انجامند. به عنوان مثال، نروژ گفته است که تمام باند پروازهای آینده را حداقل ۷ متر بالاتر از سطح دریا را بسازد. اگر تمام کشورها از حالا به این فکر بیوفتند، می توان گفت که این اثر تغییرات اقلیمی بر سفرهای هوایی چندان نگران کننده نخواهد بود.
همانطور که قبلا گفته ایم، افزایش دمای هوا به معنی آن است که تیک آف برای هواپیماها مخصوصا در زمانی که موج های هوای گرم در فرودگاه ها جریان دارد، سخت تر خواهد بود. از این موضوع می توان نتیجه گرفت که این کوتاه بودن باندها اولین مشکل خواهد بود. در سال ۲۰۱۳، پانزده مسافر در یک پرواز سوئیسی به سمت ژنو، مجبور به خارج شدن از هواپیما شدند، آن هم به این خاطر بود که هواپیما سنگین تر از آن بود که بتواند از باند ۱۵۰۰ متری فرودگاه لندن سیتی، تیک آف کند. اگر مسئولین این فرودگاه به فکر بلندتر کردن باندهایشان نیوفتند، باز هم این مشکل به عنوان یک اثر تغییرات اقلیمی بر سفرهای هوایی در آینده مشکل ساز خواهد بود.
منبع: telegraph.co.uk