پیش از سونامی، گردشگری تایلند در تمام مدت سال قوی بود و به رشد نیرومند ۲۰ درصدی خود نسبت به سال پیش ادامه می داد و شمار مهمانان آن به ۱۲ میلیون نفر می رسید. اما سونامی تأثیری مخرب بر ساحل آندامان تایلند گذاشت و باعث کشته یا مفقود شدن بیش از ۸ هزار نفر شد که بیش از نیمی از آنان گردشگران خارجی بودند. خسارت ها و تخریب ها نزدیک به ۲/۲ میلیارد دلار بود که در این میان، به خصوص بخش گردشگری بیشترین آسیب را دید. برای مثال، در جزیره کوفی فی سونامی باعث کشته شدن ۱۰۰۰ نفر، تخریب بسیاری از رستوران ها و اتاق ها، در هم شکستن جزیره های مرجانی و رانده شدن سواحل ماسه سفید به داخل درختستان های نارگیل شد.
گردشگری، منبع بسیار مهم درآمد و اشتغال زایی در پوکت می باشد. این صنعت باعث اشتغالزایی ۳۰۰ هزار نفر شده بود که بسیاری از آن ها از استان های دیگر تایلند بودند به هر حال زمانی که سازمان ملل اعلام کرد سونامی بیش از ۵۰۰ دهکده از ۶ استان را تحت تأثیر قرار داده است، بسیاری از سواحل مشهور تقریبا سالم و تخریب نشده بودند، یا آن هایی که نمی توانستند تعداد معمول بازدیدکنندگان خود را دوباره به دست آورند، برای برگرداندن زیبایی طبیعی خود به سرعت وارد عمل شده بودند. سوالای پین پراداب، مدیر منطقه ای بخش جنوبی گردشگری تایلند (تی ای تی) اظهار داشت: «مردم اخبارهای تلویزیونی را تماشا می کردند و تصورشان این بود که همه چیز نابود شده است. اما این واقعیت نداشت.» تایلند نیاز داشت این کلام را منتشر کند که درهای آن به سوی تجارت باز است. گردشگران بالقوه رزروهای خود را لغو می کردند، زیرا تصورشان بر این بود که تمام هتل ها تخریب شده اند؛ و این واقعیت نداشت. برای مثال، تنها ۱۲٪ از اتاق های جزیره پوکت تخریب شده بودند.
کارشناسان گردشگری نماینده ۴۲ کشور، بخش خصوصی و چندین سازمان بین المللی برای مبارزه با این مشکل، طرح فعالیت پوکت را تنظیم کردند که شامل یک سری فعالیت های جامع و فراگیر می شد و سعی داشتند صنعت گردشگری منطقه را که پس از سونامی متوقف شده بود، از لحاظ اقتصادی احیا نمایند. هدف اصلی این بود که اطمینان برای سفر را دوباره به این منطقه بازگردانند و بدین منظور، ارتباطات و بازاریابی نقش مهمی را بازی می کرد. کمپین های بازاریابی برای جذب مجدد گردشگران به تایلند شروع به کار کردند. میزان اشغال اتاق های هتل ها در پوکت که در ماه ژانویه به زیر ۱۰٪ رسیده بود، در فوریه به ۴۰٪ افزایش پیدا کرد و این امر با کمک نخستین مسافران هواپیما و گردشگران دارای پکیج مسافرتی از کشورهای اسکاندیناوی انجام گرفت که پروازشان در تاریخ ۲ فوریه در پوکت به زمین نشست. در سال ۲۰۰۵، ۵/۲ میلیون گردشگر وارد پوکت شدند که در مقایسه با آن، تعداد گردشگران سال ۲۰۰۴ پوکت، ۲/۴ میلیون نفر بود. پین پراداب گفت: «از آن جا که تعداد گردشگران کمتر بود، همه می خواستند به کسانی که آمده اند، خدمت کنند. ما دریافتیم که گردشگری برای ما بسیار اهمیت دارد، بنابراین، خیلی بهتر از قبل با گردشگران رفتار کردیم.»
برای پیکار با مشکل از دست دادن گردشگران در سطح محلی، هیئت گردشگری پوکت با شرکت های محلی شریک شد تا بتواند پروازهایی با هزینه کمتر، قراردادهای دو برای یک (two-for-one) و خوراک اضافه روی قیمت اتاق هتل را پیشنهاد دهد. شرکتی به نام لاگونا پوکت که مالک ۵ هتل داخل و اطراف پوکت می باشد، برای این که گردشگران را اغوا نماید تا دوباره به آن جا باز گردند، قیمت هتل ها را ۵۰٪ کاهش داد. جیمزبات، مدیرعامل آن اظهار داشت: «ما سعی داریم برای پوکت به عنوان مقصد تابستانی بریتانیایی ها جایگاه سازی کنیم. علاوه بر ارائه پکیج های ویژه و نرخ های ارزان تر اتاق ها، ما برای احیای این تجارت، یک کمپین ۲۰۸ هزار دلاری با همکاران مجریان گردشگری انگلیس راه اندازی کرده ایم.»
هیئت دولت تایلند یک بودجه ۱۲۵ میلیون دلاری را برای بازسازی و بازاریابی صنعت گردشگری تایلند در سطح بین المللی تصویب نمود. دولت تایلند برای ترویج «بهترین پیشنهاد» خود – یعنی یک اقامت سه روز و دو شب در هر یک از ۱۱ پاتوق تفریحی مختلف تنها با مبلغ اندک ۸۰ دلار برای کل زمان اقامت – با هواپیمایی بین المللی تایلند (تی ای آی) و شرکت های دیگر شریک شد. به علاوه یک سری رویدادهایی برنامه ریزی شدند و برایشان به شدت تبلیغات انجام گرفت که با یک آیین مذهبی شروع می شد و طی آن راهبان و کشیشان روح کسانی را که در واقعه سونامی کشته شده بودند، آزاد می کردند و به گردشگران اجازه می دادند که به جنوب تایلند برگردند. این رویداد در نخستین سالگرد سونامی برگزار شد. تی ای تی حتی به نکات مثبتی درباره تأثیرات سونامی اشاره کرد. جوتاماس سیریوان، فرماندار تی ای تی گفت که مطالعات محیطی نشان داده اند که سونامی در واقع باعث شستشوی آب و سواحل شده، کیفیت را بالا برده و به اکوسیستم کمک کرده است. این سازمان با ترمیم و بهبود نقاط خطرناک از نظر گردشگران، برای سرمایه گذاری در این کار برنامه ریزی نمود.
همچنین تی ای تی برای سازمان دهی دو سفر آشناسازی «عظیم» به جنوب تایلند، با تی ای تی و شورای گردشگری تایلند (تی سی تی) شریک شد. سفر دوم که در جولای ۲۰۰۵ انجام شد، میزبان ۲۷۰ مجری تور و خبرنگاران گردشگری از کشورهایی در شمال شرقی و خاورمیانه بود که تولید گردشگر می نمایند، در حالی که سفر اول بازار بین المللی باقی مانده را هدف قرار داده بود. این سفرها بخشی از طرح بازیافت آندامان بودند که به ترویج تایلند، به عنوان یک مقصد گردشگری امن و زیبا پرداخت و به مجریان تور نشان داد که درهای آن به روی این تجارت باز است. تی ای تی همچنین با بنگاه ها ارتباط برقرار کرد و مشوق هایی برای کنفرانس های نمایشی ارائه داد.
تی ای تی امیدوار بود سواحل و استخرهایی که از مسافران غربی خالی شده بود، توسط مسافران تجاری تایلند و کشورهای همسایه – یعنی سنگاپور، چین و ژاپن – پر شود. پس از بمب گذاری سال ۲۰۰۲ در بالی که به کشته شدن بیش از ۱۰۰ نفر از خارجیان انجامید و برای ماه ها سبب خالی شدن پاتوق های گردشگری شد، این راهبرد تمرکز بر گردشگری منطقه ای توانست به بهبود وضع آن جا کمک نماید. تلاش های بازسازی و بهبود بلندمدت هنوز در راه هستند، اما بخش گردشگری از یک ضرر ۴/۱ میلیون دلاری رنج می کشد و بازگشت گردشگران کمتر از میزانی است که انتظار می رفت. دولت به حمایت و پشتیبانی خود از ارزیابی ها ادامه می دهد تا با استفاده از پکیج ها و مشوق ها جهت تشویق گردشگران به منظور بازگشت به نواحی آسیب دیده، بر سرعت بازسازی و بهبودی بیفزاید. همچنین دولت در تأسیس یک سیستم اعلام سریع خطر و برنامه ریزی آمادگی در برابر بلایای طبیعی سرمایه گذاری نموده است.