یکی از چالش های مهمی که مدیران تازه کار و کم تجربه در ابتدای فعالیت شان به عنوان مدیر با آن باید دست و پنجه نرم کنند، همین نظارت بر عملکردها و کارکردها است.
چراکه نظارت درست و مستمر بر عملکرد کارکنان است که زمینه بهبود و تقویت فرآیند پاداش دهی و قدردانی از عملکردهای مثبت و اصلاح عملکردهای ضعیف را تسهیل ساخته و در نهایت افراد سازمان را به سمت تحقق اهداف مقرر رهنمود می کند. در اینجا توصیه هایی برای کسانی که به تازگی وارد عرصه مدیریت و نظارت بر عملکرد شده‌اند ذکر شده که آنها را قادر ساخته تا به نحو بهتری امر خطیر نظارت بر عملکرد و ارائه بازخورد‌های لازم را انجام دهند. در ادامه با الی گشت همراه باشید.
قیاس عملکرد کارکنان با استاندارد‌های شرکت: یکی از اشتباهات رایج بین مدیران و ناظرانی که به تازگی وارد عرصه ارزیابی عملکرد و نظارت شده‌اند این است که آنها عملکرد هر فردی را با فرد یا افرادی دیگر مقایسه کرده درحالی‌که این کار کاملا اشتباه است و باعث سرخوردگی افراد خواهد شد. اقدام درست در این زمینه عبارت است از مقایسه مستمر و دقیق عملکرد افراد با استاندارد‌ها و معیار‌های عملکردی شرکت و سازمان. به طور کلی، استاندارد‌های عملکردی به این دلیل طراحی و تدوین می شوند که عملکرد کارکنان بر مبنای آنها سنجیده شده لذا یکی از وظایف ناظر، مقایسه عملکردها با استاندارد‌ها و معیارها تلقی می شود.
همیشه به دنبال نمونه های ایده آل و مطلوب عملکردی باشید: هرچند که مقایسه کردن افراد با هم کار درستی نیست اما اشاره هدفمند به عملکرد مطلوب بخش ها و افراد لایق و کارآمد می تواند باعث الگوسازی و مشخص شدن نقشه راه برای بهبود عملکردها در آینده شود. در این میان می توان از اطلاعات و رهنمون های بخش نیروی انسانی سازمان نیز کمک گرفت.
شرکت در کلاس‌های آموزش ارزیابی عملکرد و نظارت: چنانچه در سازمان و شرکت شما برنامه آموزشی نظارت و ارزیابی عملکرد در حال برگزاری است یا قرار است برگزار شود به طور جدی و فعال در آنها شرکت کرده و همیشه خود را در موقعیت آموختن و یادگیری قرار دهید و چنانچه چنین فرصت هایی در درون سازمان تان فراهم نیست، در خارج از سازمان به دنبال چنین کلاس های آموزشی باشید.
شناسایی رایج ترین نوع کم کاری و ضعف عملکردی را در درون سازمان تان: یکی از اولویت ها و ضرورت های عرصه نظارت بر عملکرد افراد در سازمان‌ها عبارتند از شناسایی الگوهای رفتاری و عملکردی کارکنان و تشخیص نقاط ضعف عملکردی در میان کارکنان. ناگفته پیداست که تا پیش از شناسایی مشکلات و ضعف ها نمی‌توان در راستای حل آنها عمل کرد و پس از انجام این کار است که راه برای بهبود عملکردها انجام می شود.
نظارت بر عملکرد کارکنان، امری خاص و تعجب آور نیست: در صورتی که نظارت بر کارکنان به صورت منظم انجام گیرد، دیگر به آن به‌عنوان امری عجیب و شوک آور نگاه نمی شود. بنابراین گفت وگوی یک ناظر و ارزیاب با کارمندان در مورد عملکرد کارکنان باید به عنوان پدیده ای عادی و متداول به نظر آمده و نه اتفاقی بدیع و مرموز.
