مقوله ای فراموش شده به نام ارتباطات صمیمانه در محیط کار
نتایج برخی نظرسنجی درخصوص روابط و تعامل در کسب و کار نشان از آن دارد که یکی از فاکتورهای مهم برای انتخاب یک شغل، امکان برقراری روابط دوستانه در محیط کار بوده است.در ادامه با الی گشت همراه باشید.
گرچه بسیاری ترجیحشان براین است که کسب وکار خود را با دوستان نزدیک خود راه اندازی کنند، اما این روزها کمتر کسی در محل کار دوستان جدید می یابد. یک نظرسنجی دیگر نیز در آمریکا نشان می‌دهد که مردم این سرزمین نسبت به مردم سایر کشورها در محیط کار تنهاترند. تنها ۳۲ درصد آمریکایی ها همکاران صمیمی خود را به خانه دعوت می کنند. این در حالی است که این رقم در لهستان ۶۶ درصد و در هندوستان ۷۱ درصد است. این البته به این معنا نیست که آمریکایی ها برای رابطه اهمیت قائل نیستند. آنها خارج از محیط کار، کاملا اجتماعی هستند؛ اما روابط آنها در محل کار رسمی و غیردوستانه است. برخی متصورند که جلسات کاری جای بذله گویی نیست.
مطالب مرتبط: روحیه تان را در محل کار احیا کنید تأثیر طراحی محل کار در عملکرد کارمندان
اما چرا کارمندان برخی از کشورها در محیط کار این قدر خشک و جدی هستند؟
یکی از علت ها، شرایط اقتصادی است. امروز در برخی کشورها چیزی به اسم استخدام بلندمدت نیست. کارمندان می دانند که قرار نیست مدت زمان زیادی در یک شرکت کار کنند؛ بنابراین زمان خود را صرف ایجاد ارتباطات جدید یا ساختن روابط دوستانه نمی کنند. از نگاه یک کارمند آمریکایی، ارتباط با همکاران، زودگذر و مقطعی به حساب می آید، درست مثل مسافری که در هواپیما کنار شما می نشیند، با او صحبت می کنید و درست پس از خروج از هواپیما ارتباط شما تمام می شود. برخی تقصیر را به گردن کارهای مجازی و ساعات کاری متغیر می اندازند. به اعتقاد آنها وقتی کسی از راه دور برای شرکتی کار انجام می دهد و اصلا همکاران خود را نمی بیند یا به ندرت می بیند، چگونه می تواند با آنها ارتباط دوستانه برقرار کند؟ از مهم ترین عوامل برقراری ارتباط دوستانه، ارتباط رودررو است. اما مطالعات اخیر نشان از آن دارد که برای ایجاد یک رابطه باکیفیت، تنها کافی است دو روز در هفته در محل کار حضور پیدا کنیم.
اما در این میان نقش تکنولوژی چیست؟ وقتی به راحتی می‌توانیم در هر ساعتی از روز از طریق شبکه های اجتماعی با دوستان خود ارتباط داشته یا آنها را از نزدیک ببینیم، چرا به خودمان زحمت بدهیم و به دنبال دوست‌های جدید باشیم؟ وقتی که در ۲۴ ساعت شبانه روز و هفت روز هفته، صبح و شب با دیگران در ارتباطیم و موجی از پیام ها به ما هجوم می آورند، انگار با «قحطی زمان» روبرو شده و ترجیح می دهیم در فرصت باقی مانده، کارهای ناتمام خود را به اتمام برسانیم. در این صورت دیگر وقتی برای ارتباطات نمی گذاریم در حالی که به نظر می‌رسد ارتباطات عاملی قدرتمند و باعث تغییر گرایش‌های نیروی کار در ایالات متحده شده است، عاملی مثل تفاوت میان نسل ها. هرچند که بر اساس شواهد و تحقیقات، سرگرمی های نسل های مختلف در خارج از محیط کار مشابه بوده؛ اما مطالعات تکمیلی دکتر «جین ام. توئنگی» نشان می دهد که اهمیت اوقات فراغت و تعطیلات برای نسل های جدید به مراتب بیشتر از نسل های قدیمی تر است. در سال ۱۹۷۶ وقتی از دانش آموزان سال آخر دبیرستان سوال شد که تعطیلات دو هفته ای چقدر برایشان اهمیت دارد، حدود ۱۷ درصد آنها جوابگو بودند که «خیلی مهم است». در دو نظرسنجی مشابه که به ترتیب در سال‌های ۱۹۹۱ و ۲۰۰۶ برگزار شد، این رقم در مورد جوانان نسل «X» به ۲۵ درصد و در مورد جوانان نسل «Y» به ۳۱ درصد افزایش پیدا کرد. این یعنی جوان نسل امروز به تعطیلات بیشتر اهمیت می دهد. (نسل ایکس به افرادی اطلاق می شود که حدودا بین سال های ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۵ متولد شده باشند. نسل وای یا نسل هزاره کسانی هستند که بین سال‌های ۱۹۸۵ تا ۲۰۰۰ متولد شده اند). اما آنچه آمریکایی ها از آن غافل هستند، تاثیرات روابط کاری صمیمانه و محیط کاری دوستانه بر کارآمدی و میزان رضایت آنها از زندگی است. بر اساس مطالعات، یک گروه متشکل از دوستان، در عملکرد و تصمیم‌گیری ها به مراتب موفق‌تر از یک گروه متشکل از افرادی است که تنها همدیگر را می شناسند.
زمانی که دو دوست در کنار یکدیگر کار انجام می دهند، بهتر می توانند به یکدیگر اعتماد کنند و یکدیگر را تشویق کنند. دو دوست زمان بیشتری را با یکدیگر گذرانده و اطلاعات بیشتری را با یکدیگر تبادل می کنند. ا انجام فعالیت هایی مثل بازی گروهی یا غذا خوردن به صورت گروهی می‌توانید ارتباطات خود را گسترده و تقویت کنید. به همین علت، شرکت گوگل و فیس بوک امکاناتی فراهم ساخته تا بتوانید مثلا به صورت گروهی بازی کنید یا دوستان خود را به یک پیک نیک، گردهمایی یا رویداد دعوت کنید. ایجاد روابط دوستانه در محیط کار یک مساله کاملا شخصی است. پروفسور «جین داتون» از دانشگاه میشیگان در این رابطه می‌گوید: «صمیمیت در یک رابطه لزوما به معنای کیفیت بالای آن نیست». گاهی یک ارتباط ساده که بر اساس احترام متقابل، اعتماد و مشارکت دوطرفه شکل گرفته است، از ده ها رابطه صمیمانه و بلندمدت سازنده تر است. کافی است که دو نفر به سه عامل احترام، اعتماد و مشارکت دوطرفه پایبند باشند تا «تعامل» میان آنها به «رابطه» تبدیل شود.